คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1727
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1727
’อะไรนะ?’
ฟลอเรียนตระหนก เขาพูดอย่างร้อนรน “ฉันกลัวว่าจะไม่ได้น่ะสิ หล่อนเป็นนักโทษที่ฝ่าบาทคุมขัง-”
ยูมิขัดฟลอเรียนอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะทันพูดจบ “เลิกหลอกฉันได้แล้ว นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายแอบพาตัวผู้หญิงคนนี้ออกมาน่ะ ถ้านายฝ่าฝืนกฎของรัฐและพาหล่อนออกมาจากคุกได้ แล้วทำไมถึงจะทิ้งไว้ให้ฉันจัดการไม่ได้?”
เอ่อ…
ฟลอเรียนรู้สึกอับอายเมื่อโดนภรรยารู้ทัน เขายิ้มและบอกว่า “งั้นฉันจะยกหล่อนให้เธอจัดการก็แล้วกัน”
ฟลอเรียนพูดพร้อมใบหน้าประดับรอยยิ้มแต่ว่าในใจเขาหดหู่เกินบรรยาย
เวรเอ๊ย เขาเกือบจะได้ใช้เวลากับเดบร้าแล้ว
ยูมิสั่งให้องครักษ์พาเดบร้าออกมาจากหน่วยควบคุมอย่างไม่รีรอ
ฤทธิ์ของยาส่งผลกับเธออย่างมาก เดบร้าหมดสติไปเลย
ไม่นานพวกเขาก็กลับมาถึงบ้านของยูมิ เธอจัดการให้โยนเดบร้าเข้าไปในห้องมืด
หลังเวลาผ่านไป ฤทธิ์ของยาในร่างกายของเดบร้าก็ค่อย ๆ หายไป เธอตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงและรู้สึกปวดหัวจนแทบแตก
‘อืม? นี่เขาทำอะไรกับฉันหรือเปล่า?’
เดบร้าลุกขึ้นนั่ง เธอรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของเธอยังคงอยู่ในสภาพเรียบร้อยดี
เดบร้ามองไปรอบ ๆ ตัวขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ตัวสั่นสะท้าน เธอรู้แล้วว่าตอนนี้ถูกขังอยู่ในห้องมืด อับชื้นจนขึ้นรา
‘นี่มันที่ไหนกัน?’
เดบร้านิ่วหน้า เธอรู้สึกสับสนมาก
เมื่อยูมิบุกเข้าไปในหน่วยควบคุม เดบร้าก็มึนงงจนเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
แอ๊ด…
ขณะที่เดบร้ากำลังครุ่นคิด ก็มีคนผลักประตูเข้ามา จากนั้นยูมิก็เดินเข้ามาในห้องช้า ๆ พร้อมคนรับใช้ตามหลังมาสองสามคน
“คุณ-”
เดบร้าเลิกคิ้วสูงขณะที่จ้องมองยูมิ “คุณเป็นใคร?”
‘ทำไมฉันถึงไม่ได้อยู่ในหน่วยควบคุม? แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?’
“ฉันเป็นใครน่ะเหรอ? นังบ้า ยังกล้ามาถามฉันอีกนะ?”
จากนั้นยูมิก็เดินเข้าไปหาเดบร้าด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวก่อนตบเธอฉาดใหญ่
เพียะ
ใบหน้าอ่อนบางงดงามของเดบร้าปรากฏรอยมือแดงฉาน
ต่อมายูมิก็ด่าเธออย่างฉุนเฉียว “นังร่าน แกมันก็เป็นแค่นักโทษที่โดนฝ่าบาทจับไว้และใกล้จะตายแล้ว แต่แกยังจะกล้ามาอ่อยผู้ชายของฉันอีก ฉันจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้แกยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”
‘อะไรนะ? เธอบอกว่าฉันไปอ่อยผู้ชายของเธอเหรอ?’
เดบร้ารู้สึกอับอายและโมโหมากเมื่อได้ยินข้อกล่าวหานี้ เธอจ้องยูมิเขม็งและบอกว่า “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? คุณเป็นภรรยาของฟลอเรียนเหรอ? อย่ามาว่าฉันนะ เขาต่างหากที่เป็นคนมีเจตนาชั่วช้าไร้ยางอาย-”
“หาว่าฉันมากล่าวหาเธอมั่ว ๆ เหรอ?”
ยูมิแค่นเสียง “แกกล้าดียังไงมาเถียงฉัน นังเลว หน้าแกหนาขนาดไหนกัน?”
ยูมิพูดเสียงเย็นขณะที่เธอโบกมือและบอกว่า “สอนบทเรียนให้นังร่านนี่หน่อย”
โดน็อกทำให้เธออับอายและบังคับให้เธอต้องออกมาจากทวีปจักรวาลโลกเพราะว่าแดร์ริล และเดบร้าก็เป็นผู้หญิงของแดร์ริล ยูมิจะยอมปล่อยเดบร้าไปง่าย ๆ ได้อย่างไรในเมื่อตอนนี้หล่อนอยู่ในมือของเธอแล้ว?
ยิ่งไปกว่านั้นเดบร้าก็งดงามราวเทพธิดา แม้แต่สามีของเธอเองก็ยังหลงใหลหล่อน แล้วยูมิจะทนรับได้อย่างไร?
“ค่ะ คุณผู้หญิง”
สาวใช้เดินออกมาจากด้านหลังของยูมิ เธอเป็นคนรับใช้ที่ยูมิไว้ใจมากที่สุด เอสเตลล่า
เอสเตลล่าถือแส้หนังไว้ในมือ เธอยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะที่เดินตรงเข้าไปหาเดบร้า
“แกจะทำอะไร?”
เดบร้าโมโหเมื่อได้เห็นเอสเตลล่าเดินตรงเข้ามาหาเธอพร้อมแส้หนัง!
