คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 173

เมื่อแดร์ริลได้หายไปจากครรลองสายตา ยูมิก็คลานขึ้นมาอย่างเชื่องช้า แล้ววิ่งไปหานายท่านชราแห่งดาร์บี้ “คุณปู่คะ นี่มันเกินไปแล้วนะ!”

ยูมิเดือดพล่านด้วยความโกรธ ใบหน้าสวยงามของเธอมีรอยมือของแดร์ริลและมีรอยเลือด

นายท่านชราแห่งดาร์บี้ตัวสั่น เขาเมินยูมิแล้วมองไปที่อีกด้านของห้อง ด้านหน้าของทางเข้านั้นมีแด๊กซ์ แซนเดอร์ส ยืนอยู่ พร้อมกับคนรับร้อยของเขา

ในขณะเดียวกัน สมาชิกตระกูลดาร์บี้ของเขาถูกทุบตีจนหมด เลือดสาดไปทั่วพื้น

“แกเป็นใคร?!” นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถาม เขามองที่แด๊กซ์

แด๊กซ์เดินมาข้างหน้าแล้วตอบพร้อมรอยยิ้ม “แด๊กซ์เป็นชื่อต้นของฉัน ส่วนแซนเดอร์ส เป็นนามสกุล”

อะไรนะ?

ทุกคนถึงกับกลั้นหายใจ ‘แด๊กซ์ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?’ ทุกคนในเมืองตงไห่รู้จักชื่อนี้

แด๊กซ์ แซนเดอร์ส

นายท่านชราแห่งดาร์บี้ยืนขึ้นแล้วกล่าว “โอ้ แซนเดอร์สนี่เอง แล้วเธอมาทำอะไรในคฤหาสน์ของดาร์บี้? เธอพยายามจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหาของตระกูลพวกเรางั้นรึ!”

ในขณะเดียวกัน ยูมิเพิ่งฟื้นจากอาการตกใจ “ใช่ ตระกูลดาร์บี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกแซนเดอร์ส ทำไมคุณถึงนำคนมาที่คฤหาสน์ดาร์บี้ด้วย?”

เหล่าแซนเดอร์สนั้นมีความเกี่ยวข้องกับมาเฟีย และพวกดาร์บี้ก็คงรับไม่ไหวหากไปล่วงเกินพวกเขา ยังไงก็ตาม ตระกูลดาร์บี้นั้นเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเจียงหนาน หากพวกเขาต้องสู้กัน ดาร์บี้เองก็มีทรัพยากรเกินพอในการต่อกรกับแซนเดอร์ส

แด๊กซ์นำมือไพล่หลังแล้วกล่าวอย่างสุขุม “แน่นอน ฉันไม่ได้สนใจจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาของตระกูลพวกนาย แต่” เขาหยุดลง ก่อนที่รอยยิ้มจาง ๆ จะปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ถ้าพวกนายล่วงเกินแดร์ริล นั่นหมายถึงล่วงเกินฉันเช่นกัน”

ด้วยคำพูดนั้น ทำให้ทั้งห้องโถงถึงกับฮือฮา

‘ทำไมไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นถึงรู้จักกับแด๊กซ์ แซนเดอร์ส? ทำไมเขาถึงโชคดีแบบนี้!’ ยูมิรูสึกไม่สบายใจแต่เธอก็ไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมา

นายท่านชราแห่งดาร์บี้เงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่สายตาของเขาจะจับจ้องไปที่แด๊กซ์ “เจ้าหนุ่ม เธอคือแด๊กซ์ แซนเดอร์ส ใช่ไหม? ฉันรู้ว่าเธอเป็นชายที่จริงใจและซื่อสัตย์ ฉันดีใจที่แดร์ริลมีสหายแบบเธอ แต่ฉันจะบอกเธอให้ แดร์ริลได้ทำผิดและไม่ใช่ความผิดธรรมดา เขานำพาความอับอายมาสู่ทั้งตระกูลดาร์บี้ ดังนั้นฉันเลยต้องลงโทษเขา”

“ฉันอยากจะรู้ว่าแดร์ริลทำผิดอะไร ความอับอายอะไรที่เขามอบให้จนคุณต้องลงโทษพ่อของเขา! พ่อแม่ก็เหมือนผิวหนังของลูก ความผิดอะไรที่เขาทำจนถึงกับต้องเผาพ่อของเขา?” แด๊กซ์คำราม เขากำหมัด

ใบหน้าของนายท่านชราแห่งดาร์บี้บิดเบี้ยว เขาอับอายเกินกว่าจะพูดมันออกมาดัง ๆ ต่อหน้าทุกคน แต่บางคนนั้นไม่ได้สนใจเลยว่ามันจะน่าอับอายแค่ไหน เช่นคนอย่างยูมิ

“ถ้าคุณอยากจะรู้ ฉันจะบอกคุณเอง แดร์ริลได้ลอบหักหลังเราแล้วไปเป็นลูกเขยของพวกลินดัน ทำให้พวกเราตระกูลดาร์บี้อับอาย ยังไม่พอ เขายังเป็นไอ้สารเลวที่จู่โจมน้องสะใภ้ตัวเอง” ยูมิเยาะเย้ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา

แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ขมวดคิ้วเมื่อเธอกล่าวออกมา แน่นอน เขาไม่เชื่อที่เธอพูดออกมาเลยสักคำเดียว เขาเพียงสงสัยว่าทำไมผู้หญิงที่ดูน่าดึงดูดถึงได้มีนิสัยเลวทรามผิดมนุษย์นัก

“พอแล้ว ฉันไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระของเธออีก” แด๊กซ์กล่าวอย่างเย็นชา เขาฟาดขวานของเขาบนเสาประตู

ทั้งกรอบประตูพังครืนลงมา สร้างเสียงดังจนทำให้หญิงสาวบางคนต้องร้องไห้ออกมา

“ฉันจะพูดอีกรอบนะ ฉันไม่เชื่อที่เธอพูดออกมาสักคำ” แด๊กซ์กล่าว เขาออกเสียงชัดเจนในทุกพยางค์ “จากนี้ไป ใครกล้าแตะต้องแดร์ริล มันต้องตาย”

หลังจากกล่าวจบ เขาก็โบกมือให้คนของเขา แล้วพวกเขาก็ตามแด๊กซ์ออกจากคฤหาสน์ไป

“เฮ้อ…” นายท่านชราแห่งดาร์บี้ยืนแข็งทื่อ เขามองทิศที่แด๊กซ์จากไปอย่างสงสัย สมาชิกตระกูลทั้งหมดปิดปากสนิท ไม่มีใครกล้าส่งเสียง คำพูดของแด๊กซ์ที่ฝากไว้ก่อนไปนั้นดังเหมือนสายฟ้าฟาด เสียงของเขายังดังสะท้อนในโถง พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าการลงโทษแดร์ริลจะเป็นการล่วงเกินคนอย่างแด๊กซ์ แซนเดอร์ส เข้า

“คุณปู่! คุณปู่!” ยูมิเป็นคนแรกที่ฟื้นตัวจากอาการตกใจ เธอกุมใบหน้าที่มีบาดแผล “แด๊กซ์ แซนเดอร์ส เพิ่งขัดขวางกงการของตระกูลของเราโดยการพาคนมาแล้วทำร้ายพวกเรา นี่มันยอมรับไม่ได้อย่างที่สุด! เราปล่อยพวกเขาไปแบบนี้ไม่ได้!”