คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1733
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1733
“เจ้าเด็กน้อยเอ๊ย!” หยางเจียนพินิจพิเคราะห์แดร์ริลก่อนที่จะเยาะเย้ยเขา “มีแค่นี้เองเหรอ? ลุกขึ้นต่อกันเถอะ”
หยางเจียนจับกระบี่สองคมสามแฉกของเขาพร้อมกับเดินเข้าไปหาแดร์ริลอย่างช้า ๆ
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเขาแผ่กระจายไปทั่วป่า
อึก!
แดร์ริลรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เขากลืนน้ำลายอย่างระแวดระวังและคร่ำครวญถึงชะตากรรมของเขาอยู่ในใจ!
“ช้าก่อน!”
แดร์ริลร้องขอความเมตตาเมื่อหยางเจียนเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาตะโกนว่า “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ข้ายอมจำนนแล้ว เลิกสู้กันเถอะ ขอร้องล่ะ…”
แดร์ริลเป็นเจ้าสำนักประตูสุราลัยและเขายอมตายเสียดีกว่าที่จะยอมจำนน แต่เขาเองก็ไม่มีทางเลือกเนื่องจากความแข็งแกร่งของยอดปรมาจารย์เอ้อหลางนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ นี่คงเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ หากยังคงสู้กับเขาต่อไป
ยอดปรมาจารย์เอ้อหลางเป็นนักสู้ที่มีชื่อเสียงมานานนับพันปี แดร์ริลไม่รู้สึกอับอายเลยสักนิดที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้!
ที่สำคัญกว่าไปนั้น เซลีนกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอยังคงต้องการแดร์ริลให้ช่วยเธออยู่
หวือ!
แววตาของหยางเจียนเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินคำพูดของแดร์ริล เขายกมือขึ้นและเก็บกระบี่สองคมสามแฉกกลับเข้าฝักไป
หยางเจียนเป็นคนเห็นแก่ตัว เขาไม่ได้คิดว่ามันท้าทายเท่าไหร่นักที่จะต่อสู้กับแดร์ริล ดังนั้นมันจึงไม่มีความหมายอะไรที่จะดันทุรังสู้ต่อในเมื่อชายหนุ่มร้องขอความเมตตาและยอมจำนนเสียแล้ว
หลังจากนั้น หยางเจียนก็เอียงศีรษะและมองไปที่กงกง “เจ้าตัดสินใจต่อไปได้เลยว่าจะทำยังไงต่อ!”
อืม!
กงกงพยักหน้า เธอตื่นเต้นและมีความสุขมาก
นั่นคือสิ่งที่เธอคาดหวังเอาไว้อยู่แล้ว สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางสามารถปราบแดร์ริลได้ภายในสองกระบวนท่าเท่านั้น!
กงกงพอใจมาก เธอกำลังจะเอื้อมมือเพื่อรวบตัวแดร์ริล
“ช้าก่อน!”
จู่ ๆ แดร์ริลก็ตะโกนออกมา เขามองไปที่หยางเจียนด้วยสีหน้าจริงใจ “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ท่านเป็นคนไม่ย่อท้อและแข็งแกร่งมาก ผมมีคำร้องขออย่างสัตย์จริงอยู่ข้อหนึ่ง ผมหวังว่าท่านจะช่วยผมได้ใช่ไหม?”
‘เด็กคนนี้กำลังทำบ้าอะไร?’
กงกงยืนนิ่ง เธอขมวดคิ้วแล้วหันไปหาหยางเจียนและพูดว่า “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง แดร์ริลนั้นเป็นคนเจ้าเล่ห์และหลอกลวงยิ่งนัก อย่าไว้ใจเขาเชียว!”
หยางเจียนเพียงแค่โบกมือของเขา “ไม่เป็นไรหรอกน่า”
จากนั้น หยางเจียนมองไปที่แดร์ริลและพูดว่า “เจ้าต้องการอะไร? ไหนบอกข้ามาซิ!”
เฮ้อ!
แดร์ริลหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ ชี้นิ้วไปที่เซลีนซึ่งอยู่ไม่ไกล เขากล่าวว่า “พลังงานที่กำลังแผ่ซ่านของแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์กำลังทำให้เพื่อนของผมทรมานอยู่ เธอยังคงตกอยู่ในอันตราย และผมต้องรักษาเธอก่อน ผมหวังว่าท่านจะเมตตาและให้ผมช่วยเธอก่อน!”
แดร์ริลขอร้องอย่างจริงจัง “ตราบใดที่ท่านตกลง ผมจะทำทุกอย่างตามที่ท่านขอหลังจากที่ผมช่วยเธอคนนั้นไว้ได้แล้ว!”
‘เขา-’
เซลีนตัวสั่นพร้อมกับหัวใจของเธอก็เริ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา เธอรู้สึกตื้นตันใจ
แดร์ริลช่างเห็นอกเห็นใจเสียจริงแม้ในยามที่เขากำลังตกที่นั่งลำบาก
“ฝันไปเถอะ!”
กงกงเข้าหาเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึง “เราจะสนใจชีวิตผู้หญิงทำไมกัน หยุดไร้สาระได้แล้ว แล้วมากับเราซะดี ๆ !”
เธอหยิบแส้บาง ๆ ของเธอขึ้นมา และดูเหมือนกับว่ากำลังจะมัดแดร์ริลไว้!
‘ผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีความเป็นมนุษย์เอาซะเลย’
แดร์ริลโกรธ แต่เขาไม่สนใจเธอ เขาจ้องไปที่หยางเจียน
“เยี่ยมมาก!”
หยางเจียนหายใจเข้าลึก ๆ และพยักหน้าให้แดร์ริล “เจ้าไม่ลุกลี้ลุกลนเลยสักนิดแม้จะกำลังตกอยู่ในอันตราย และเจ้าก็เป็นคนที่ช่างคิดถึงคนอื่น หายากนักที่จะพบผู้กล้าหาญและมีเมตตาเช่นนี้ ไปรักษาพวกเขาเถิด จะไม่มีใครมารบกวนเจ้าขณะที่ข้าอยู่ที่นี่!”
หยางเจียนเคยไม่สนใจแดร์ริล แต่ทว่าเขาก็ได้เปลี่ยนความคิดที่มีต่อชายคนนั้นเมื่อเขาสังเกตเห็นความใส่ใจของแดร์ริล ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในช่วงเวลาที่สิ้นหวังก็ตาม
กงกงกระวนกระวาย “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง-”
หยางเจียนขัดจังหวะเธอก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค
กงกงไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเมื่อยอดปรมาจารย์เอ้อหลางได้ตัดสินใจแล้ว ดังนั้นเธอจึงก้าวถอยออกไป แม้ว่าพวกเขาจะรับใช้จักรพรรดิโฮ่วอี้ แต่หยางเจียนก็มีอำนาจและสถานะที่สูงกว่ากงกงมาก
