คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1736
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1736
ฉางเอ๋อหันหน้าไปช้า ๆ เมื่อรับรู้ถึงการจ้องมองของแดร์ริล ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตอนที่เธอมองไปที่เขา!
“แดร์ริล?”
ฉางเอ๋อขมวดคิ้ว ใบหน้าที่สวยงามของเธอดูราวกับว่าเธอกำลังอับอายและโกรธ!
ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา แดร์ริลได้ปล่อยตัวจูปาเจี๋ยไป ตอนนั้นชายคนนั้นได้ใช้ผงแปลงร่างและแสร้งทำเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ ฉางเอ๋อจะไม่มีวันลืมว่าเขาหลอกเธอได้อย่างไร
“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากปากของฉางเอ๋อ รัศมีอันทรงพลังของเธอนั้นไม่มีใครไม่รู้
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”
กงกงก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเคารพว่า “หม่อมฉันกำลังลาดตระเวนอยู่และได้พบกับแดร์ริลเข้า ดังนั้นหม่อมฉันจึงจับกุมเขา! แดร์ริลปล่อยให้จูปาเจี๋ยหนีไป ดังนั้นเขาจึงเป็นอาชญากร!”
อืม…
ฉางเอ๋อพยักหน้าเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็โบกมือราวกับหยกของเธอ “จับเขาไว้!”
หากเรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วกว่านี้ ฉางเอ๋อคงจะหาวิธีสั่งสอนบทเรียนให้กับแดร์ริลได้อย่างแน่นอน แต่ทว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้เพิ่งสิ้นพระชนม์ เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเพราะใจของเธอกำลังแหลกสลาย
“เพคะ พระมเหสีฉางเอ๋อ!” กงกงขานรับ จากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้าไปกระซิบที่หูของฉางเอ๋อ “พระมเหสีฉางเอ๋อ ทำไมพระองค์ไม่ให้หม่อมฉันสอบปากคำแดร์ริลสักหน่อยล่ะเพคะ?”
กงกงแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บาง ๆ ในขณะที่เธอเสนอแนะ หากแดร์ริลถูกคุมขัง เธอก็จะไม่มีโอกาสชิงง้าวสวรรค์มาได้ เธอจะมีโอกาสนั้นก็ต่อเมื่อแดร์ริลอยู่ในเงื้อมมือของเธอ!
ฉางเอ๋อไม่ตอบเธอ หยางเจียนเดินเข้าไปหาหัวหน้าราชองครักษ์และถามว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าพบเบาะแสของการสิ้นพระชนม์ของฝ่าบาท มันคืออะไรล่ะ?”
เฮ้อ!
หัวหน้าราชองครักษ์หายใจเข้าลึก ๆ และชี้ไปที่แท่นหยกด้านใต้ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ “ท่านยอดปรมาจารย์ เบาะแสอยู่บนแท่นหยกใต้พระศพของฝ่าลาท ตอนที่ฝ่าบาทกำลังจะสิ้นพระชนม์ ฝ่าบาทได้ทรงจารึกคำไว้สองสามคำบนแท่นหยก”
หยางเจียนขมวดคิ้วและถามอย่างกระวนกระวายใจ “คำว่าอะไร?”
“ถ้อยคำที่ฝ่าบาทจารึกไว้คือ…” หัวหน้าเหงื่อแตกพลั่ก เขามองไปที่ฉางเอ๋ออย่างประหม่าแล้วลดเสียงลง “คำเหล่านั้นคือ จูปาเจี๋ย และ ฉางเอ๋อ!”
หัวหน้าองครักษ์รู้สึกประหม่าอย่างมาก เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังจะหลุดออกมาจากคอ
เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ตอนที่เขาเห็นตัวอักษรจารึกเหล่านั้น เขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเอาร่างของจักรพรรดิบังคำเหล่านั้นไว้และไปหาหยางเจียน ฐานะของชายผู้นี้เป็นรองจากจักรพรรดิเท่านั้น มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถจะถามฉางเอ๋อได้!
อะไรนะ?
หยางเจียนตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามองไปที่ฉางเอ๋ออย่างไม่คาดฝัน!
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!” หยางเจียนพูดอย่างเย็นชา “กระหม่อมหวังว่าพระองค์จะอธิบายเรื่องนี้ได้!”
ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ฉางเอ๋อ
“อธิบาย?” ฉางเอ๋อตัวสั่น และเธอดูสับสน “เจ้าต้องการให้ข้าอธิบายอะไร?”
หัวหน้าแงครักษ์พูดกับหยางเจียนด้วยเสียงอันแผ่วเบาจึงไม่มีใครได้ยินเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ฉางเอ๋อตกตะลึงเมื่อหยางเจียนขอคำอธิบายจากเธอ
หยางเจียนเดินไปข้างหน้าและยกร่างของจักรพรรดิโฮ่วอี้ แล้วจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ตัวอักษรบนแท่นหยก “พระองค์จะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไร?”
อะไรเนี่ย?
ฉางเอ๋อมองไปที่คำเหล่านั้น เธอตกตะลึงไปทันที
โอ้ว!
ทุกคนในห้องอยู่ในความโกลาหล
พวกเขาเห็นคำว่า ‘จูปาเจี๋ย’ ‘ฉางเอ๋อ’ ถูกสลักไว้บนแท่นหยก มันได้ถูกเขียนด้วยพลังภายในที่ลึกล้ำอย่างเห็นได้ชัด
เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้เป็นผู้จารึกไว้ก่อนที่เขาจะตาย
แท่นหยกมีไว้สำหรับบ่มเพาะและถูกสร้างขึ้นเมื่อหมื่นปีก่อน มันแข็งมาก ดังนั้นแม้แต่จักรพรรดิยุทธ หรือ สุดยอดเทพยุทธก็ไม่อาจทำได้ มีเพียงจักรพรรดิโฮ่วอี้เท่านั้นที่ทำได้!
