คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 174

นายท่านชราแห่งดาร์บี้จ้องไปทั่วโถง

เหล่าสมาชิกตระกูลนอนกองอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้น และมีแม้กระทั่งคนที่เสียชีวิต

“เรียกหน่วยแพทย์มา! จดจำนวนผู้บาดเจ็บไว้ด้วย” นายท่านชราแห่งดาร์บี้สั่ง หอบหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เดรก ผู้ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ได้สั่งให้ดูแลคนบาดเจ็บ ความขุ่นเคืองและเคียดแค้นได้ลอยไปทั่วทั้งคฤหาสน์

ริมฝีปากของยูมิมีเลือดไหล และรอยตบบนใบหน้าของเธอก็ยังแสบร้อนอย่างเผาไหม้อยู่

“คุณปู่ ทำไมปู่ไม่สู้กลับก่อนหน้านี้คะ?” เธอโพล่งออกมา เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอมีแต่ความแค้น

นายท่านชราแห่งดาร์บี้ได้บ่มเพาะมาถึงห้าปี และปัจจุบันเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้น 3 หากเขาโต้กลับตอนนี้ เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้น

เขายังคงเงียบในขณะที่ใบหน้ามืดมนลง

ยูมิอยากจะพูดต่อ แต่ฟลอเรียนเดินมาจากมุมที่เขาซ่อนตัวเพื่อตัดบทเธอ “หุบปาก! เธอก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาตัวเอง! แด๊กซ์ แซนเดอร์ส พาคนมากับเขานับร้อย คุณปู่จะสู้พวกเขาทั้งหมดได้ยังไง?”

“คุณกล้าตะโกนใส่ฉันได้ยังไง? คุณอยู่ไหนตอนที่แด๊กซ์ แซนเดอร์ส มา? คุณหลบอยู่ในมุม ฉี่ราดรดกางเกง พอตอนนี้เขาจากไป คุณก็กระโดดมาจากไหนไม่รู้แล้วตะโกนใส่เมียตัวเองเหรอ? คุณเป็นผู้ชายแบบไหนกัน? ฉันมาแต่งงานกับขยะไร้ค่าแบบคุณได้ยังไง?” เธอสวนเขา

ยิ่งยูมิพูด เธอก็ยิ่งโมโหขึ้นเรื่อย ๆ เพราะยังไงก็ตาม ที่เธอกล่าวหาแดร์ริลก็เพื่อช่วยฟลอเรียนไว้ แต่ฟลอเรียนยังกล้าตะโกนใส่เธออีก นี่มันยอบรับไม่ได้!

ใบหน้าของฟลอเรียนแดงทันที เขาไม่กล้าส่งเสียงใด ๆ ออกมา เขาเป็นที่รู้จักกันด้านความกลัวภรรยา เมื่อเห็นว่ายูมิโมโห เขาก็รีบหุบปากลงทันที

ในขณะเดียวกัน นายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด เขาหันไปหาเดรกแล้วกล่าวอย่างเย็นชา

“เดรก ตามฉันมา” เขากล่าวกับเดรกอย่างเย็นยะเยือกในขณะที่เดินออกจากโถง

เดรกเดินตามอย่างรีบเร่ง แม้ว่าเขาจะดูสงบ แต่ในใจของเขานั้นกระวนกระวายแทบตายแล้ว ในฐานะหัวหน้าตระกูลดาร์บี้ เขานั้นมีความผิดต่อเหตุการณ์นี้ด้วยที่ไม่ได้บอกถึงจุดนี้

ห้องส่วนตัวของดาร์บี้

นี่เป็นที่ที่นายท่านชราแห่งดาร์บี้นั้นใช้บ่มเพาะกว่าห้าปี ในห้องส่วนตัวนั้นไม่ได้ใหญ่และมีการตกแต่งอย่างเรียบง่าย มันเป็นที่ที่เงียบสงบ แต่สำหรับเดรก เขารู้สึกเคร่งเครียดและถูกกดดัน

ปังง!

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้อง เดรกก็คุกเข่าลงด้วยความรู้สึกผิดบนสีหน้า “พ่อครับ ผมยอมรับผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ในฐานะผู้นำตระกูล ผมไม่สามารถแก้ปัญหาได้ จนกลายเป็นปัญหาต่อพ่อ แม้แต่เรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกก็เป็นความผิดของผม ได้โปรดลงโทษผมด้วย”

แม้ว่าเดรกจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขานั้นฉลาด เขารู้ว่าหากเขาอาสาถูกลงโทษด้วยตัวเอง เขาอาจรอดจากมันได้

นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถอนหายใจ เมื่อเห็นเดรกอาสารับโทษเอง

“เดรก ยืนขึ้นซะ มันไม่ใช่ความผิดของแก” เขากล่าว

‘ไม่ใช่ความผิดของเรา?’ เดรกคิดขฯะที่ยืนขึ้น เขาโล่งใจ

“พ่อครับ ตอนนี้พวกแซนเดอร์สยื่นมือเข้ามาแล้ว เราจะทำยังไงต่อไป?” เดรกถามอย่างระมัดระวัง

“ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ ฉันจะตัดสินใจในวันนี้เลย เราจะสอนสมาชิกตระกูลของเราบ่มเพาะ เราได้รับเงินจำนวนมากจากการทำธุรกิจตลอดหลายปีมานี้ แต่การมีเงินมากมายแล้วยังไง? เงินเป็นแค่ของนอกกาย” นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถอนหายใจยาวเหยียด

จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ นายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็เข้าใจสัจธรรมทันที หากต้องการให้ตระกูลคงอยู่ตลอดไป เพียงแค่เงินตรานั้นไม่เพียงพอ พวกเขาต้องมีพลังอำนาจและความเหมาะสม ไม่อย่างนั้นไม่ว่าตระกูลจะมีเงินมากเพียงใด มันก็ไร้ค่า แต่หากสมาชิกตระกูลดาร์บี้ทุกคนได้บ่มเพาะพลัง แด๊กซ์ แซนเดอร์ส และคนของเขาจะถูกทุบตีจนตาย! โชคยังดี มันยังไม่สายเกินไปที่จะคิดได้

‘หือ? เขาต้องการให้ทั้งตระกูลฝึกบ่มเพาะ?!’ แจ็คสันคิด

ไม่มีใครคาดคิดว่าแจ็คสัน จะมาแอบฟังการสนทนาอยู่นอกห้องส่วนตัว

‘หากทั้งตระกูลเริ่มบ่มเพาะ จะไม่มีใครกล้าแตะต้องตระกูลดาร์บี้อีก ไม่แม้แต่แด๊กซ์ แซนเดอร์ส, แบรนดอน, หรือแอ๊บบี้ ทั้งตระกูลดาร์บี้จะสูงส่งและไร้เทียมทาน!’ แจ็คสันคิดด้วยดวงตาร้ายกาจในขณะที่กำหมัดจนแน่น

‘แดร์ริล ฉันปฏิบัติกับแกอย่างพี่น้อง แต่แกยังทำร้ายเมียของฉัน ได้ ได้เลย ในเมื่อแกทำร้ายเมียฉันได้ ฉันก็จะทำร้ายเมียแกเหมือนกัน’ แจ็คสันคิด