คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1748

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1748

ฟุ่บ

จังหวะที่เธอลืมตาขึ้นและเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉางเอ๋อก็หน้าแดงก่ำด้วยโทสะ เธอตัวสั่นโมโหและอับอายจนพูดไม่ออก

เธอสังเกตเห็นว่ามือของแดร์ริลข้างหนึ่งวางอยู่บนต้นขาเธอ เขาดูสบายมากและก็หลับสนิท

ฉางเอ๋อฉุนเฉียวมาก เธอนั้นเป็นเทพธิดาฉางเอ๋อที่สูงส่งและแข็งแกร่ง ทุกคนต่างก็นับถือเธอ ตอนที่แดร์ริลตื่นอยู่เขาไม่เพียงแต่เถียงเธอเท่านั้น แต่ขนาดหลับไปแล้วก็ยังหยามเธอ

หยาบคายอะไรแบบนี้!

ใบหน้าของฉางเอ๋อเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอยกมือขึ้นและตบหน้าแดร์ริลอย่างแรง

เพียะ

ฉางเอ๋อใช้แรงทั้งหมดไปกับตบฉาดนั้นจนเสียงดังสนั่น และแดร์ริลตกใจตื่นขึ้นทันที

เขายกมือกุมแก้มไว้และลุกขึ้น เขาโมโหมาก

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงมีคนมาตบฉันตอนหลับ?’ เขาสงสัยและหันหน้ามองหา

เฮือก

แดร์ริลตะลึงไป ฉางเอ๋อนั้นอยู่ใกล้เขามาก เขาจ้องเธออย่างใกล้ชิดและแอบหายใจเฮือก

เรือนร่างของฉางเอ๋อนั้นเย้ายวนอย่างมาก ส่วนโค้งเว้าของเธอไร้ที่ติ โดยเฉพาะเวลาที่เธอทั้งโมโหและอับอายเช่นนี้ เธอยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น

‘แดร์ริลสมควรตาย!’ ฉางเอ๋อนั้นโมโหมากและเธอก็ยิ่งโมโหเมื่อเห็นว่าแดร์ริลจ้องมองเธอไม่วางตา เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “แดร์ริล หลับตาสุนัขของเจ้าลงเสีย”

‘หลับตาสุนัขของฉันเหรอ?’

แดร์ริลโมโหขึ้นมา

‘ตั้งแต่ที่เราโดนจับมาขังไว้ด้วยกัน ผมก็ยอมลงให้คุณมาตลอด มาเรียกผมว่าพวกไพร่ก็เรื่องหนึ่ง แต่ตอนนี้ยังมาว่าเป็นสุนัขอีกเหรอ? ถึงคุณจะเป็นเทพธิดาจันทราที่สูงส่งและแข็งแกร่งแต่ก็ไม่แปลว่าจะดูถูกคนอื่นยังไงก็ได้นะ’

แต่แดร์ริลก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขายิ้มและมองจักรพรรดินี “เทพธิดาฉางเอ๋อ กระหม่อมนอนหลับสนิทอยู่แต่พระองค์ก็ตบกระหม่อมจนตื่น แล้วกระหม่อมจะหลับตาลงพักผ่อนได้ยังไงกัน?”

แดร์ริลเจตนามองเรือนร่างของฉางเอ๋อเสมือนว่าเขาอยากจะครอบครองเธอ

“เจ้า-”

ฉางเอ๋อหน้าแดงทันที เธอนั้นโมโหมากจนกระทืบเท้า แต่ก็เถียงอะไรไปไม่ได้

แดร์ริลพูดถูก เขานั้นนอนหลับสนิทอยู่ เพราะเธอตบจนเขาตื่นขึ้นมา แต่ว่าท่าทางการนอนของเขานั้นมันไม่เหมาะสม เขากล้าดีอย่างไรไปแตะต้องตัวเธอ?

ฉางเอ๋อฉุนเฉียวแต่เธอก็อับจนคำพูด อีกอย่างเธอจะพูดเรื่องน่าอายแบบนั้นออกไปได้อย่างไรกัน?

แดร์ริลหัวเราะกับตัวเอง

เขานั้นพอใจอย่างมาก เขามองฉางเอ๋ออีกสองสามครั้งก่อนที่จะยิ้มและแหย่เธอว่า “ไหน ๆ กระหม่อมก็นอนไม่หลับอีกแล้ว และพระองค์เองก็ไม่ได้อยากพัก บางทีกระหม่อมอาจจะคุยกับพระองค์เพื่อบรรเท่าความกังวลของพระองค์ดีไหม?”

จากนั้นแดร์ริลก็ลุกขึ้นนั่งแล้วมีสีหน้าที่ดูอันตรายมาก

“เจ้ากล้านักนะ!”

ฉางเอ๋อตัวสั่น เธอด่าแดร์ริล “ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาอยู่เป็นเพื่อน หลบไปซะ”

เธอนั้นอารมณ์เสียมากพออยู่แล้วที่โดนหยางเจียนใส่ความ ดังนั้นเธอจึงไม่คิดจะทนอีกเมื่อโดนแดร์ริลเย้าแหย่ หากว่าเธอมีพลังภายในอยู่ตอนนี้เธอคงตบแดร์ริลจนตายไปแล้ว

แดร์ริลถอนใจและบ่นพึมพำว่า “งั้นก็ได้ กระหม่อมก็แค่หลับต่อ สงสัยว่าตอนนี้พี่จูกำลังทำอะไรอยู่นะ? เขานั้นก็คาดเดาไม่ได้ ทำไมเขาไม่บอกเรานะว่าเขาคบหากับเทพธิดาฉางเอ๋อ? ที่เราต้องมาติดคุกนี่ก็เป็นความผิดของเขา”

แดร์ริลแอบดูท่าทางของฉางเอ๋อ

เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อเอาคืนเธอ ถึงยังไงฉางเอ๋อก็เป็นเทพธิดาจันทราที่สูงส่ง เขาไม่สามารถตบเธอคืนได้ ดังนั้นจึงทำได้แค่ยั่วโมโหเธอเท่านั้น

“เงียบปากไปเลย”

ฉางเอ๋อหน้าแดง เธอนั้นกระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว “ไม่มีใครคบกับจูปาเจี๋ยทั้งสิ้น เจ้าพูดแต่เรื่องไร้สาระอีกข้าจะตัดลิ้นเจ้าซะ” ทันใดนั้นฉางเอ๋อก็นึกบางอย่างได้ เธอมองแดร์ริล “ว่าแต่ จูปาเจี๋ยอยู่ที่ไหน?”

ฉางเอ๋อยังคงสับสน เธอไม่รู้ว่าทำไมจักรพรรดิโฮ่วอี้ถึงได้สลักชื่อของเธอและจูปาเจี๋ยเอาไว้ เรื่องนี้มันต้องมีเหตุผล หากว่าเธอต้องการที่จะรู้ความจริงเธอก็ต้องคาดคั้นเอาจากจูปาเจี๋ย

อีกอย่างแดร์ริลและจูปาเจี๋ยก็เป็นสหายสนิทกัน เขาอาจจะรู้ว่าจูปาเจี๋ยอยู่ที่ไหน

ฉางเอ๋อตัดสินใจว่าจะหาจูปาเจี๋ย เธอต้องการให้เขามาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ