คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1749
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1749
”แหม แหม แหม”
แดร์ริลแกล้งทำเป็นประหลาดใจ เขาตบหน้าผากแล้วบอกว่า ”ท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ นี่ท่านพูดเรื่องอะไรกัน? ท่านอยู่กับจูปาเจี๋ยในห้องบ่มเพาะเมื่อคืนนี้ เพราะงั้นท่านน่าจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แล้วทำไมถึงมาถามกระหม่อมล่ะ?”
แดร์ริลต้องพยายามเก็บกดความรู้สึกที่อยากจะหัวเราะออกมา เขาพูดต่อว่า “อีกอย่าง เราก็ติดอยู่ในคุก แล้วกระหม่อมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
“หุบปาก!”
ใบหน้าของฉางเอ๋อเย็นชา เธอโมโหจนตัวสั่นเทา เธอด่าเขา “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ข้ารับรองได้เลยว่าเจ้าจะไม่ได้อยู่เห็นแสงอาทิตย์ยามเช้าพรุ่งนี้แน่”
ฉางเอ๋อนั้นเป็นคนถือตัว เธอโมโหมากอยู่แล้วที่โดนหยางเจียนใส่ร้าย แล้วยังมีไพร่มาพูดกับเธอแบบนี้อีกยิ่งก็รู้สึกอับอาย
ยิ่งฉางเอ๋อคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งโมโห เธอยกมือขึ้นตบแดร์ริลอย่างแรง แต่ว่าพลังภายในของเธอนั้นโดนปิดกั้นอยู่ ดังนั้นแดร์ริลจึงหลบการโจมตีของเธอได้อย่างง่ายดาย
ขณะที่เขาหลบ เขาก็แหย่เธอไปด้วย
“พระองค์ทำอะไรเนี่ย พระมเหสีฉางเอ๋อ? ท่านไม่รักษากิริยาอีกแล้ว มาไล่ตีกระหม่อมแบบนี้มัน ไร้มารยาทจริง”
“หุบปาก”
“เราต้องมาโดนขังอยู่ด้วยกัน เราก็เป็นนักโทษเหมือนกัน ทำไมเราถึงคุยกันดี ๆ ไม่ได้ล่ะ?”
“ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับเจ้า ยืนอยู่ตรงนั้นเลย”
แดร์ริลกับฉางเอ๋อตะโกนใส่กันขณะที่เธอวิ่งไล่ตามเขา สุดท้ายเซลีนและควีนนี่ก็ตื่นขึ้นมา
อะไรนี่…
เซลีนอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อลืมตามาเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เธอเลิกคิ้วขึ้น
‘แดร์ริลทำอะไรกัน? ทำไมเขาถึงทำให้ฉางเอ๋อวิ่งไล่ตามเขาไปรอบ ๆ ห้องขังได้?’
ควีนนี่เองก็สับสนไม่แพ้กัน
“แดร์ริล!”
จากนั้นควีนนี่ก็ตะโกนเรียกแดร์ริล “พวกคุณทำอะไรกัน?”
ฉางเอ๋อหยุดทันที สถานการณ์นี้ทั้งกระอักกระอ่วนและน่าโมโห เธอนั้นเป็นสตรีสูงศักดิ์ดังนั้นจึงไม่เป็นการเหมาะสมที่จะมาวิ่งไล่ผู้ชายแบบนี้
“ไม่ ไม่มีอะไร…” แดร์ริลยิ้มตอบเธอ
อ้อ
ควีนนี่พยักหน้า จากนั้นเธอก็อึ้งไปเมื่อได้เห็นรอยฝ่ามือบนใบหน้าแดร์ริล “พี่แดร์ริล เกิดอะไรขึ้นกับหน้าพี่น่ะ?”
จากนั้นเธอก็รีบเดินเข้ามาหาเขา
แม้ว่าแดร์ริลจะมีศักดิ์เป็นญาติเขยกับควีนนี่ แต่เธอก็มองเห็นเขาเป็นเหมือนพี่ชายแท้ ๆ หัวใจเธอรู้สึกจะสลายเมื่อได้เห็นรอยมือบนหน้าเขา
เฮ้อ
แต่ควีนนี่ก็ถอนใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้เห็นว่ารอยมือนั้นแค่แดงเท่านั้น ไม่ได้บวม
จากนั้นเธอก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นพี่แดร์ริล?” ควีนนี่มองไปทางฉางเอ๋อ
เธอไม่ต้องเดาว่าเป็นฝีมือของฉางเอ๋อ
ขวับ
เซลีนนิ่วหน้าและมองแดร์ริลเหมือนรอคำตอบ เธอคิดเรื่องนี้ ‘แดร์ริลไปแหย่ฉางเอ๋อตอนที่เราหลับ เพราะงั้นเธอถึงตบเขาใช่ไหม?’
เอ่อ…
แดร์ริลเกาหัวแล้วก็ดูคิดหนัก
ฉางเอ๋อดูสงบนิ่งแต่ในใจเธอนั้นร้อนรนมาก เธอคิดว่าการตบแดร์ริลไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เธอจะบอกพวกเขาได้อย่างไรว่าที่เธอลงมือไปเพราะว่าเขาเอามือมาวางที่ต้นขาเธอ? ชื่อเสียงของเธอคงเสียหายแน่ เธอนั้นกระวนกระวายแต่ไม่อยากให้แดร์ริลรู้
แดร์ริลแอบหัวเราะ
สีหน้าของฉางเอ๋อนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อยเท่านั้นแต่แดร์ริลก็สังเกตเห็น เขานั้นพอใจมากและบอกว่า “ก็มันมียุงเยอะเลยในคุกนี่ ตอนที่ผมนอนหลับก็มียุงมาเกาะหน้า ท่านฉางเอ๋อเห็นเข้าก็เลยใจดีช่วยฆ่ายุงให้ผม”
จากนั้นแดร์ริลก็หันหน้าไปยิ้มให้ฉางเอ๋อและบอกว่า “ใช่ไหมครับ ท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ?”
