คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 175

ในขณะเดียวกัน ในห้องส่วนตัว เดรกนั้นถึงกับตกใจ

‘เปลี่ยนให้ทั้งตระกูลกลายเป็นผู้บ่มเพาะ? มันจะเป็นไปได้ยังไง?’ เดรกคิด

“แต่เราต้องการสมุนไพรวิญญาณหรือโอสถวิญญาณที่จะเปลี่ยนให้ร่างกายของเรากลายเป็นผู้บ่มเพาะได้ ทั้งสมุนไพรวิญญาณและโอสถวิญญาณนั้นหาได้ยากยิ่ง ไม่ว่าเราจะร่ำรวยเพียงใด มันเป็นไปไม่ได้หากไม่มีเส้นสาย” เดรกกล่าว

สมุนไพรวิญญาณคือสิ่งที่แดร์ริลกินเข้าไป แบรนดอนและแอ๊บบี้เป็นคนมอบมันให้เขา หลังจากที่กินสมุนไพรวิญญาณเข้าไป แดร์ริลก็กลายเป็นผู้บ่มเพาะ ส่วนโอสถวิญญาณนั้นก็ได้มาจากสมุนไพรวิญญาณ ทำให้เม็ดโอสถบริสุทธิ์และมีประสิทธิภาพสูง

“แกไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น แค่ทำตามที่ฉันบอก ทำรายชื่อคนที่ฉลาดที่สุดในตระกูลเรามา” เขาแสดงท่าทางให้เดรกใจเย็นลง “ฉันรู้จักนักบวชไบรอันจากสำนักบู๊ตึ๊ง ขอแค่ฉันเอ่ยปากถาม เขาก็จะส่งโอสถวิญญาณให้พวกเราทั้งหมด”

หลายปีก่อน นักบวชไบรอันได้มอบ “เคล็ดการฝึกหายใจอย่างง่าย” ที่เขาใช้บ่มเพาะให้ นักบวชไบรอันนั้นเป็นปรมาจารย์ระดับสูงในสำนักบู๊ตึ๊ง สำหรับเขา การกักตุนโอสถวิญญาณไว้ ไม่ใช่ปัญหาใด ๆ

หลังจากได้ฟัง เดรกก็พยักหน้าด้วยความยินดี “ครับพ่อ ผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้”

ในขณะเดียวกัน เสียงกระทบพื้นของส้นสูงก็ดังออกมาจากข้างนอกห้อง ยูมิเข้าห้องมาอย่างเร่งรีบ

“คุณปู่คะ เราได้จำนวนของคนบาดเจ็บแล้ว สมาชิกเจ็ดคนต้องเข้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย อีกสิบหรือมากกว่านั้นบาดเจ็บสาหัส คุณปู่ พวกเราเคยถูกเหยียดหยามมากขนาดนี้ด้วยเหรอคะ? เราจะอยู่เฉยโดยไม่ทำอะไรไม่ได้!” ความโกรธลอดผ่านไรฟันของยูมิออกมา ใบหน้าของเธอยังคงบวมเป่ง

ปัง!

นายท่านชราแห่งดาร์บี้ฟาดที่โต๊ะอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยโทสะ “นี่มันยังไม่จบ! แดร์ริลกับพวกแซนเดอร์ส นี่มันยังไม่จบ! มันจะไม่มีวันจบแน่!”

…

ณ โรงพยาบาลอับดับหนึ่งของเมืองตงไห่

ลิลี่เร่งเข้ามาด้วยส้นสูงของเธอ เข้ามาในโรงพยาบาลพร้อมกระเช้าผลไม้ในมือ ข้าง ๆ เธอคือซาแมนธาที่มีท่าทางไม่กระตือรือร้นบนใบหน้าเท่าไหร่นัก ทั้งแม่ลูกได้ดึงดูดสายตาของบุรุษมากมายบนทางเดิน แม้ว่าซาแมนธาจะอายุเลขสามแล้ว แต่เธอยังคงไว้ซึ่งความงดงาม โดยเฉพาะร่างกายอันเซ็กซี่ของเธอ ในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่เองก็มีเสน่ห์ในชุดกระโปรงสั้นที่ขับเน้นหุ่นของเธอ

บุรุษทุกคนกลืนลายเมื่อเห็นเธอ ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบเธอต้องเป็นชายที่โชคดี แม้ว่าลิลี่จะไม่ได้สนใจกับคนพวกนั้น แต่ความรู้สึกของเธอปนเปไปหมด เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นที่คฤหาสน์แซนเดอร์ส เมื่อแดร์ริลได้รีบจากไปพร้อมแด๊กซ์ทันทีหลังจากรับโทรศัพท์ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน สิ่งเดียวที่เธอรู้คือพ่อของแดร์ริลเข้าโรงพยาบาลวันนี้ และบาดเจ็บสาหัส

ลิลี่ไม่เคยพบพ่อแม่ของแดร์ริลมาก่อน ไม่นานมานี้ ลิลี่รู้สึกปลอดภัยมากขึ้นเมื่ออยู่รอบแดร์ริล ดังนั้น เธอจึงต้องการทำหน้าที่ของลูกสะใภ้ในวันนี้ด้วยการมาเยี่ยมเขา

“ลิลี่ มันคุ้มค่าเหรอกับการมาเยี่ยมพ่อของแดร์ริล? เขายังไม่ตายสักหน่อย! ลูกมาเองสิ จะพาแม่มาด้วยทำไม? แม่ของแกมีนัดกับเพื่อนนะ พ่อแม่ของแดร์ริลก็เป็นแค่คนไม่มีอะไร มันน่าอายถ้าเราต้องมาเยี่ยมพวกเขา” ซาแมนธาบ่น

“แม่ เบาเสียงหน่อย ก่อนหน้านี้ แดร์ริลทำงานอย่างหนัก อย่าเลือกปฏิบัติกับเขาเลย” ลิลี่กล่าว พร้อมกัดริมฝีปากของเธอ “นอกจากนี้ ตลอดสามปีที่แต่งงานกันมา เราไม่เคยเจอพ่อแม่อีกฝ่ายด้วยซ้ำ ตอนนี้พ่อของเขาเข้าโรงพยาบาล เราควรไปเยี่ยมพวกเขา”

นี่ทำให้ซาแมนธาหมดคำพูดไปพักหนึ่งทีเดียว

“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไปหลังจากทักทายเขา แกก็รู้ว่าฉันเกลียดการมาโรงพยาบาล เชื้อโรคเยอะจะตายไป” เธอกล่าว

ด้านนอกวอร์ด พวกเธอได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากข้างใน ลิลี่และซาแมนธามองหน้ากันแล้วหยุดเดิน

“ทำไมมีเสียงของหญิงสาวดังออกมาจากในวอร์ด? ลูกบอกว่าแดร์ริลอยู่กับแม่เขาไม่ใช่เหรอ?” ซาแมนธาถาม

ลิลี่ขมวดคิ้ว เธอยังคงเงียบอยู่