คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 176

ลิลี่ได้ยินเสียงของหญิงสาวดังอออกมาจากในวอร์ด เสียงของเธอหวานมาก

‘ทำไมมีผู้หญิงคนอื่นในนั้นด้วย? เธอเป็นอะไรกับแดร์ริล?’ เมื่อความคิดแบบนั้นวิ่งวนในหัว ลิลี่ก็รู้สึกอารมณ์เสีย

ผ่านทางหน้าต่าง จะสามารถเห็นว่าแดเนียล ดาร์บี้ นั้นถูกพันทั่วทั้งร่างกายไว้ด้วยผ้าพันแผลพร้อมกับคราบเลือดที่มองเห็นได้ชัดเจน มีท่อต่อจากร่างกายของเขาเข้าเครื่องจักร และข้าง ๆ เตียงก็มีถุงโลหิตหลายถุง มันดูรุนแรงมาก เขาโชคดีที่ยังรอดชีวิต

วันก่อน แดเนียลคิดว่าเขาจะต้องตายแล้ว ไม่ว่าร่างกายเขาจะแข็งแรงเพียงใด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรอดออกมาหลังจากต้องพบเจอการทรมานที่โหดร้าย! ลูน่านั่งและยิ้มอยู่ข้างเตียง ตอนที่เขาเข้าโรงพยาบาล แดเนียลนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด โอกาสรอดของเขานั้นน้อยนิด โชคดี ที่แดร์ริลนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อำนวยการเชลลี ซัลลิแวน หากไม่ใช่เพราะเชลลี พ่อของเขาคงต้องตาย

วันนี้ เชลลีหมดกะของเธอแล้ว เธอจึงไม่ได้สวมเสื้อกาวน์ เธอสวมเดรสและเล่าเรื่องตลกให้แดเนียลฟังอยู่ข้างเตียง ปกติแล้วเธอนั้นเป็นคนที่จริงจัง โดยเฉพาะหลังจากที่เธอกลายเป๋นผู้อำนวยการของโรงพยาบาล ยังไงก็ตาม เมื่อเธอเห็นพ่อแม่ของแดร์ริล เธอก็อยากทำให้พวกเขามีความสุขแล้วเล่าเรื่องตลกให้พวกเขาฟัง

“คุณลุงแดเนียล สมัยที่หนูเรียนมัธยมปลายนะคะ ชั่วโมงคณิตศาสตร์คาบแรก คุณครูได้แนะนำตัวว่าเขาชื่อ สแดน ดัปป์” เธอนึกแล้วยิ้ม “หนูไม่รู้ว่าหนูคิดอะไรอยู่ แต่หนูพูดออกมาเสียงดัง แล้วหนูก็สงสัยว่าทำไมพวกเราถึงนั่งอยู่ ทั้ง ๆ ที่เขาบอกให้ยืนขึ้น? จากนั้นหน้าของคุณครูก็เขียว แล้วเขาก็สั่งให้หนูยืนอยู่แบบนั้นทั้งวันเลย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” แดเนียลหัวเราะ

เสียงหัวเราะเติมเต็มในวอร์ด แดร์ริลรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อมีเชลลีอยู่ด้วย คุณผู้หญิงคนนี้ได้รับตำแหน่งผู้อำวยการตั้งแต่อายุยังน้อย เธอมีความสามารถ มีบุคลิกภาพที่ดี และยังทำให้คู่รักชรานี้มีความสุขมาก

ในตอนนั้นเอง ประตูก็ถูกเปิดขึ้น ลิลี่และซาแมนธาเดินจ้ำเข้ามาด้วยส้นสูง พวกเธอฟังจากข้างนอกมาพักหนึ่งแล้ว และลิลี่ก็ทนไม่ไหวแล้ว บรรยากาศด้านในนั้นทั้งสดใสและสนุกสนาน ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและหงุดหงิด

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?” ลิลี่ถาม แล้วมองเชลลี

ทันใดนั้น คนทั้งสี่ในวอร์ดก็เงียบลง

“ลิลี่ คุณมาแล้ว!” แดร์ริลเป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขายืนขึ้นแล้วรับกระเช้าผลไม้จากมือของเธอ จากนั้นเขาก็รีบแนะนำเธอ “พ่อ แม่ นี่คือลูกสะใภ้ของทั้งสอง ลิลี่ ลินดัน ข้าง ๆ เธอคือแม่ยายของผมเอง ซาแมนธา”

แม้แดร์ริลจะเห็นว่าพวกเธอดูอารมณ์ไม่ดี แต่เขาก็ยินดีที่พวกเธอมาเยี่ยม

ลิลี่ กล่าวเสียงเบาดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “คุณพ่อ คุณแม่” ในขณะที่เธอพูด สายตาของเธอนั้นจ้องเชลลีอย่างเคลือบแคลงใจ

“ลิลี่ครับ นี่คือผู้อำนวยการโรงพยาบาล เชลลี ซัลลิแวน” แดร์ริลยิ้มในขณะที่แนะนำเธอ

“ผู้อำนวยการซัลลิแวน?” ซาแมนธาถามในขณะที่เธอเดินมา “แดร์ริล ฉันไม่รู้ว่าแกรู้จักผู้อำนวยการโรงพยาบาลด้วย? เธอเป็นอะไรกับแก? ดูแกจะสนิทกับเธอนะ?”

“คุณน้า โปรดอย่าเข้าใจผิดนะคะ ฉันแค่เป็นเพื่อนของพี่ชายแดร์ริล” เชลลีอธิบาย

มันชัดเจนว่าซาแมนธาเข้าใจผิด พวกเธอเป็นแค่เพื่อนกัน

“ชิ ชิ เธอแม้กระทั่งเรียกเขาว่า ‘พี่ชาย’ เอ๊ะ แต่ก็ยังบอกว่าเป็น ‘แค่เพื่อน’? ฉันรังเกียจที่เธอเรียกเขาแบบนั้น” ซาแมนธาเยาะเย้ยแล้วหันไปหาแดร์ริล “แดร์ริล แกทำได้ไม่เลวนี่ หืม จีบผู้หญิงคนอื่นลับหลังลิลี่ นี่แกไม่อายบ้างเหรอ? แกไม่รู้สึกผิดกับลิลี่รึไง?”

เชลลีหน้าแดงด้วยความอับอายและเกือบจะโมโหแล้ว

‘ทำไมซาแมนธาถึงพูดด้วยเสียงดูถูกแบบนี้?’ เชลลีคิด

แดเนียลพยายามจะทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดน้อยลง เขาพยายามหัวเราะออกมา “โอ้ ซาแมนธา อย่าโกรธไปเลยครับ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดหรอก คุณผู้หญิงคนนี้เป็นแค่เพื่อนของลูกชายผม ผมบาดเจ็บมาก และเธอก็เป็นคนช่วยผม เธอเป็นคนดี”

“ชิ ชิ คุณกำลังออกหน้าแทนเธอ เอ้? ดูเหมือนผู้หญิงราคาถูกนี่จะไปได้ด้วยสวยกับครอบครัวคุณนะ หืม? ในเมื่อคุณชอบเธอนัก ทำไมคุณไม่ให้ลูกชายคุณคบกับเธอซะล่ะ ลิลี่จะได้ไปหาสามีที่ดีกว่านี้สักที” ซาแมนธาเยาะเย้ย

เพราะว่าซาแมนธาไม่เคยชอบแดร์ริล เธอจึงคิดว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะจัดการปัญหา

“คุณ…” แดเนียลเถียงไม่ออก ริมฝีปากของเขากลายเป็นสีม่วงเพราะความโกรธ