คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1764
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1764
“แกวอนหาที่ตายซะแล้ว!”
พี่สโคปคนโตโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น พร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้นและรีบพุ่งตัวเข้าไปหาในทันที
เขาพุ่งไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดและปรากฏตัวตรงหน้าบอดี้การ์ดทั้งสองภายในพริบตาเดียว ก่อนที่จะฟาดพวกเขาโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนใด ๆ
เพียะ! เพียะ!
บอดี้การ์ดทั้งสองไม่อาจโต้ตอบได้ พร้อมกับส่งเสียงโอดครวญก่อนที่จะลอยกระเด็นไปข้างหลังอีกประมาณร้อยเมตร พวกเขามองไม่เห็นอะไรอีกและหมดสติไปพร้อม ๆ กับร่วงตกลงบนพื้นอย่างน่าสยดสยอง
“โอ้ว!”
จีเซลล์และลาน่าจับมือกันแน่นอย่างเป็นตื่นตระหนกเมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น
พวกเขาทั้งสี่คนอาจดูปกติธรรมดาแต่แท้จริงแล้วแข็งแกร่งมาก
“คุณผู้หญิงทั้งสอง” ในตอนนั้นเอง สเตลล่าก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาด้วยรอยยิ้ มก่อนจะปลอบโยนพวกเธอ “ไม่ต้องกลัวนะ พวกเขาทั้งสี่คนเป็นพี่ชายของฉันเองและจะไม่มีวันทำร้ายคุณ”
จีเซลล์และลาน่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่จีเซลล์จะยิ้มและพูดกับสเตลล่าว่า “ฮีโร่ของฉัน ขอบคุณนะคะ…”
สเตลล่ายิ้มเบา ๆ และส่งสัญญาณว่าไม่ต้องสุภาพมากก่อนที่จะถามทันทีว่า “พวกคุณทั้งสองมาจากเมืองหยุนโจวหรือเปล่า?”
จีเซลล์และลาน่ามองหน้ากันแล้วพยักหน้า
สเตลล่ารีบถามคำถามอื่นตามมาอย่างรวดเร็ว “คุณรู้ไหมว่าครอบครัวคาร์เตอร์อาศัยอยู่ที่ไหน? ฉันกำลังตามหาแดร์ริล ดาร์บี้อยู่น่ะ!”
เธอเพิ่งมาถึงเมืองหยุนโจวและตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าครอบครัวคาร์เตอร์อาศัยอยู่ที่ไหน และเธอก็ยังคงไม่รู้ว่าด้วยว่าแดร์ริลจะอยู่ที่นั่นไหม
ใบหน้าที่สวยงามของสเตลล่าดูลนลานขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอนึกถึงแดร์ริล
‘อะไรนะ? เธอกำลังตามหาแดร์ริลงั้นเหรอ?’
จีเซลล์ตัวสั่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะที่ลาน่าที่อยู่ข้าง ๆ เธอเองก็ตกใจเช่นกัน
…
ณ ช่วงเวลาเดียวกัน!
ช่องใต้ดินของคุกหลวงที่ทวีปโมอาน่าเหนือ
แดร์ริลนำพาเซลีนและควีนนี่มาด้วย ตามมาด้วยฉางเอ๋อและโทเฮงสุน ก่อนที่อีกครึ่งชั่วโมงถัดมาก็ออกมาจากใต้ดินมาได้ในที่สุด
“โว้ว!”
แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อออกจากใต้ดินมาได้และรู้สึกตื่นเต้นจนบรรยายไม่ถูก มีความรู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งในตอนที่มองย้อนกลับไปยังพระราชวังอันสง่างามนั่น!
ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขาถูกขังไว้พร้อมกับฉางเอ๋อในตอนที่โทเฮงสุนเข้ามาช่วยพวกเขา มิฉะนั้น เขา เซลีน และควีนนี่อาจจะถูกขังไว้ตลอดชีวิต
โทเฮงสุนกล่าวกับฉางเอ๋ออย่างสุภาพว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ! รีบหนีไปกันเถอะพะยะค่ะ!”
แม้ว่าพวกเขาจะออกจากเมืองหลวงมาได้แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่ออกจากระยะการควบคุมของหยางเจียน และต้องระมัดระวังตัวเอาไว้
“อืม!”
ฉางเอ๋อตอบรับก่อนที่โทเฮงสุนจะพาพวกเขาเข้าไปในป่าที่ห่างไกลออกไป
แดร์ริลไม่ได้คิดอะไรมากพร้อมกับโบกมือให้เซลีนและควีนนี่ติดตามอย่างใกล้ชิด
แต่ทว่าทันทีที่พวกเขาเดินไปได้ไม่ไกลมากนัก โทเฮงสุนก็ตะลึงงันไปและชะงักหยุดอยู่กับที่ ฉางเอ๋อก็หยุดชะงักไปในทันทีเช่นกัน!
‘เกิดอะไรขึ้นน่ะ?’
แดร์ริลขมวดคิ้วพร้อมกับมองไปข้างหน้าและตกใจกับภาพที่เห็น เขาอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างอย่างงุนงง!
แดร์ริลอ้าปากจนกรามค้างพร้อมกับสีหน้าอันตกตะลึงของเขา!
เขามองเห็นองครักษ์จำนวนมากเดินลาดตระเวนอยู่ในป่าที่ไม่ไกลออกไป พวกเขาไม่เพียงแต่ลาดตระเวนในป่าเท่านั้น แต่ยังสำรวจบนท้องฟ้าด้วยเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าหยางเจียนได้ปิดล้อมบริเวณโดยรอบของเมืองหลวงไว้แล้วเพื่อตรวจสอบการตายของจักรพรรดิโฮ่วอี้โดยมีกองทัพเป็นเหมือนกำแพงเหล็กกั้นไว้ ทางข้างหน้าถูกปิดสนิทจนแม้แต่แมลงวันก็ไม่อาจผ่านไปได้!
แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึก ๆ หยางเจียนคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้วในตอนที่เขาส่งคนจำนวนมากมาคุ้มกันภายนอกเช่นนี้ พวกเขาจะผ่านคนจำนวนมากมายโดยไม่มีใครสังเกตเห็นได้อย่างไรกัน?
