คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1769
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1769
หญิงสาวคนนั้นมีหน้าตาที่งดงามสวมใส่เดรสยาวสีดำ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเย็นชาและรูปร่างที่เย้ายวนของเธอ
เธอคือกงกง
สีหน้าของแดร์ริลเปลี่ยนไปเมื่อมองเห็นกงกงและน้ำตาเขาแทบจะไหล!
‘กงกงคนนี้นี่ช่างหลอกหลอนฉันจริง ๆ ! ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ตรงนี้อีกแล้วล่ะเนี่ย?’
หืม?
ฉางเอ๋อตกตะลึงไปในเวลาเดียวกัน ก่อนที่เธอจะขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่กงกงด้วยสีหน้างุนงง
กงกงเดินเข้ามาหาพวกเขาและโค้งคำนับให้ฉางเอ๋อด้วยความเคารพ “พระมเหสีฉางเอ๋อ!”
กงกงจ้องมองที่แดร์ริลในขณะที่เธอพูดเช่นนั้น
“กงกง!”
ฉางเอ๋อเริ่มได้สติ พร้อมกับเปิดปากพูดเบา ๆ “เจ้ามาที่นี่ตามคำสั่งของหยางเจียนให้พาข้ากลับไปงั้นรึ?”
กงกงยิ้มและตอบว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ! ทรงอย่าได้กังวลเพคะ หม่อมฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาหยุดไม่ให้ท่านหนีไปเพคะ”
กงกงหุบยิ้มและชี้ไปที่แดร์ริล “เขาคือเหตุผลที่ข้ามาที่นี่!”
ใช่แล้ว กงกงมาหาแดร์ริล
เธออยากได้ง้าวสวรรค์มาก เธอจึงไม่ล้มเลิกความคิดที่จะได้มันมาถึงแม้ว่าแดร์ริลจะถูกขังอยู่ในคุกก็ตาม เธอได้จับตาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของห้องขังตลอดทั้งวัน
เธอสังเกตเห็นว่าแดร์ริลและคนอื่น ๆ ได้หายไปแล้วตอนที่เธอเข้าไปตรวจดูพวกเขาในคุกก่อนหน้านี้ กงกงตกใจมาก แต่ไม่ได้รายงานเรื่องนี้กับหยางเจียนและได้ไล่ตามพวกเขาไปคนเดียว
ฉางเอ๋อตัวสั่น ‘อะไรเนี่ย? นะ-นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมกงกงถึงมาที่นี่เพราะแดร์ริลโดยเฉพาะล่ะ? พวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกัน?’
ฉางเอ๋อถามด้วยความสงสัย “กงกง ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่เพียงเพราะแดร์ริลกันล่ะ?”
ดวงตาของกงกงเป็นประกายในขณะที่เธอยิ้มบาง ๆ “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างแดร์ริลกับหม่อมฉันเพคะ พระมเหสีฉางเอ๋อ ทรงอย่าถามข้าอีกเลยเพคะ!”
“ฮ่า ๆ !”
แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น พร้อมกับมองไปที่กงกงอย่างขี้เล่น “กงกง เธอชอบฉันเหรอ? นั่นคือเหตุผลที่เธอยังไล่ตามฉันใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง บอกฉันมาตรง ๆ ได้เลยแทนที่จะมัวแต่เขินอาย ฉันอาจจะตอบรับกับมันด้วยก็ได้นะ ฉันมีผู้หญิงเยอะอยู่แล้ว ถ้าจะเพิ่มมาอีกคนหนึ่งก็ไม่คงเสียหายอะไร!”
แดร์ริลจงใจทำหน้าตาซุกซนเมื่อเขาพูดเช่นนั้น
ฟู่ว!
กงกงตัวสั่นเทาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจากความอับอายและความโกรธสุดขีด จากนั้นเธอก็จ้องไปที่แดร์ริลและพูดอย่างเย็นชาว่า “แดร์ริล ข้าจะทำให้เจ้าร้องขอความตาย!”
กงกงระงับความโกรธของเธอเอาไว้และพูดกับฉางเอ๋ออย่างจริงจังว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ หากหม่อมฉันจะพาแดร์ริลไปด้วย ขอพระองค์ทรงได้โปรดอย่าขวางทางหม่อมฉันเลยนะเพคะ หม่อมฉันจะไม่บอกใครแม้แต่หยางเจียนว่าท่านหนีออกจากคุก ถือว่าเป็นการตอบแทน!”
“ไม่!”
ฉางเอ๋อพูดอย่างเย็นชาโดยไม่ลังเล เธอยังคงต้องการความช่วยเหลือจากแดร์ริลในการสืบสวนความจริงเกี่ยวกับการตายของจักรพรรดิโฮ่วอี้ เพื่อล้างมลทินให้กับตัวเอง นางจะปล่อยให้กงกงพาเขาไปได้อย่างไร?
โอ้!
ใบหน้าของกงกงมืดมัวลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นเย็นชา “พระมเหสีฉางเอ๋อ ได้โปรดทรงอย่าตำหนิหม่อมฉันเลยหากเป็นเช่นนั้น”
“อวดดี!”
โทเฮงสุนเดินเข้าไปหาและจ้องไปที่กงกง “กงกง นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เจ้าจะรายงานเรื่องนี้กับหยางเจียนงั้นรึ?”
กงกงหัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดของเธอ “ไม่ว่าเจ้าจะสนใจหรือไม่สนใจว่าข้าจะรายงานเขาไหม ข้าได้พูดในสิ่งที่จำเป็นต้องพูดไปแล้ว และข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นหากพระนางทรงไม่ยอมทำตาม”
ความจริงแล้ว กงกงยังคงหวาดกลัวฉางเอ๋อ แต่ทว่าตอนนี้ฉางเอ๋อตกเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นที่จะต้องกลัวนาง ที่สำคัญไปกว่านั้น กงกงไม่สนใจอะไรอีกต่อไปนอกจากการครอบครองง้าวสวรรค์
“เยี่ยม! เยี่ยมไปเลย!” ฉางเอ๋อโกรธจนตัวสั่น พร้อมกับสั่งโทเฮงสุน “จัดการนางซะ!”
ฉางเอ๋อไม่สามารถซ่อนความโกรธในใจของเธอได้เมื่อเธอพูดเช่นนั้น เธอยังคงเป็นพระมเหสีฉางเอ๋อที่ต้องเคารพนับถือ แม้ว่าจะต้องทนทุกข์กับความไม่ยุติธรรมก็ตาม กงกงคิดว่าเธอเป็นใครกัน? นางกล้าดีอย่างไรที่ไม่ให้เกียรติพระนางเช่นนี้?
ฟู่!
พลังภายในของโทเฮงสุนปะทุขึ้นและโจมตีกงกงตามคำสั่งของฉางเอ๋อ!
