คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1776
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1776
เอร่าอดหายใจสะท้านไม่ได้เมื่อได้เห็นว่าด้านหลังเธอกำลังเกิดอะไรขึ้น
ด้านหลังเธอมีคนพร้อมอาวุธจำนวนนับไม่ถ้วนทุกคนต่างมีรังสีฆ่าฟัน หลายคนในนั้นเธอก็คุ้นเคยเป็นอย่างดีทั้งสำนักยอดบรรพต สำนักวณิพก สำนักเพลิงวิญญาณและอีกหลายสำนัก
คนระดับสูงของแต่ละสำนักต่างก็มารวมตัวกันอยู่นี่
ตอนนั้นพวกเขาต่างก็อารมณ์ลุกโชนเมื่อได้เห็นเอร่าและตะคอกออกมาเสียงดัง
“เอร่า เลิกหนีแล้วยอมแพ้ซะ”
“เธอไม่มีทางไหนให้ไปแล้ว”
“ให้เราจับตัวซะดี ๆ เราจะได้กลับไปรายงานกับสำนักง้อไบ๊”
เสียงตะโกนเพรียกดังไม่หยุด น้ำเสียงของทุกคนเย็นชาและไม่มีแม้สักคนเดียวที่เห็นใจเอร่า
‘อะไรกัน?’
สีหน้าเอร่าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจเธอดิ่งวูบ
ตอนแรกเธอคิดว่าบรรดาผู้บ่มเพาะจะช่วยเธอเรียกร้องความยุติธรรม กลับไปรับมือกับง้อไบ๊และช่วยแม่ของเธอ เธอไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะมาจับเธอ เอร่าหันหลังและวิ่งหนีไปเมื่อคิดได้เช่นนั้น
พวกผู้บ่มเพาะต่างมองหน้ากันเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดตรงหน้า พวกเขาโมโหเดือด
“ตามเธอไป”
“เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงเท่านั้น กล้าดียังไงถึงหนีไป”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบตามเธอไปเร็ว”
บรรดาผู้บ่มเพาะของแต่ละสำนักต่างก็รีบตามเอร่าไปพร้อมตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว
เอร่านั้นวิ่งมาเป็นเวลานานแล้วและเหนื่อยแทบหมดแรง เธอทั้งเหนื่อยและร้อนรนเพราะโดนพวกเหล่าผู้บ่มเพาะไล่ล่า เพราะว่ากำลังตื่นตระหนกเธอเลยไม่เห็นว่าตัวเองกำลังวิ่งไปทางไหนและวิ่งขึ้นไปที่ยอดภูเขาฮัว
‘เวรเอ๊ย’
สีหน้าของเอร่าเปลี่ยนเมื่อมาถึงยอดเขาและเห็นหน้าผาสูงชันอยู่ตรงหน้า เธอหยุดชะงักทันที
ตรงนี้เป็นทางตัน จากนี้ชะตาชีวิตเธอจะเป็นเช่นไร? เอร่านั้นรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก
ฟุ่บ
พวกผู้บ่มเพาะต่างก็ไล่ตามเธอมาทันพอดี
‘ฮ่าฮ่า…’
แต่ละคนต่างก็มองหน้ากันและหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อได้เห็นสภาพของเอร่า
“ทำไมหยุดวิ่งซะล่ะ?”
“เอร่า เธอไม่มีทางให้ไปแล้ว ยอมแพ้เถอะ”
“ใช่ ทำไมเธอไม่ยอมให้เราจับดี ๆ ล่ะ? ไม่จำเป็นต้องวิ่งให้เหนื่อยแล้วเราก็ไม่ต้องเสียเวลาแบบนี้ ถ้าแบบนั้นก็พอใจกันทุกคน…”
ฟู่
เอร่ากัดริมฝีปากก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึกพร้อมมองไปรอบกาย เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ต่อให้ตายฉันก็จะไม่ตามพวกแกกลับไปหรอก”
หลังจากนั้นเอร่าก็กัดปากแน่น หลับตาและกระโดด เธอกระโดดลงหน้าผาไป
‘อะไรกัน?’
บรรดาผู้บ่มเพาะต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นดังนั้น พวกเขาอยากจะหยุดเธอไว้แต่ก็ช้าเกินไป
เมื่อพวกเขารุดไปชะโงกมองจากหน้าผาก็มองไม่เห็นร่างของเอร่าแล้ว เห็นเพียงแต่กลุ่มเมฆเบื้องล่างเท่านั้น
ทันใดพวกเขาต่างก็กระทืบเท้าอย่างขัดใจและเดือดดาล
“นังเด็กนั่นมันใจกล้านัก หล่อนกระโดดลงไปเลย”
“ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นลูกสาวของออโรร่า จิตใจแข็งแกร่งขนาดนี้น่าชื่นชมจริง ๆ”
“มาพูดตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร? เราจับเอร่า แฮนเซ่นไม่ได้แล้วเราจะไปอธิบายกับง้อไบ๊ยังไง?”
พวกผู้บ่มเพาะต่างก็ปรึกษากันแล้วก็พากันร้อนใจ
มีคนแนะนำว่าให้ลงหน้าผาไปดูซึ่งมีหลายคนเห็นด้วย ลักษณะพื้นที่ของภูเขาฮัวนั้นซับซ้อนมาก ถึงเอร่าจะกระโดดหน้าผาหนีไปแต่เธอก็ไม่น่ารอดไปได้
“รอเดี๋ยว”
มีคนตะโกนเสียงดังออก “ดูสิ นั่นมันทางเข้าสุสานโบราณของลิโป้ไม่ใช่เหรอ? ฉันจำได้ว่าก่อนนี้เราทำให้สุสานโบราณตื่นขึ้นมา”
