คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1780

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1780

หลังจากที่โดนเมแกนหลอกเมื่อคราวก่อน จางจือก็ระแวดระวังมากขึ้น

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าวิธีการบ่มเพาะของเอร่านั้นเป็นแบบเดียวกับที่เมแกนใช้ทันทีที่เขาได้เห็นเอร่า พวกเธอทั้งสองต่างก็ใช้วิธีการบ่มเพาะแบบหยินซึ่งมีแต่ผู้บ่มเพาะสตรีเท่านั้นที่ทำได้

จางจือไม่รู้ว่าทั้งเอร่าและเมแกนต่างก็มาจากสำนักง้อไบ๊ ดังนั้นวิธีการบ่มเพาะของเธอทั้งสองจึงเหมือนกัน แต่เขากลับแน่ใจว่าเมแกนนั้นเป็นคนส่งเอร่ามา

“ผู้อาวุโส…”

เอร่าพยายามดิ้นรนขณะที่พยายามกระเสือกกระสนหายใจแต่เธอไร้เรี่ยวแรง เธอทำได้เพียงเอ่ยอย่างอ่อนแรงว่า “ท่านเข้าใจผิดแล้ว ฉันมาคนเดียวจริง ๆ ฉันไม่รู้ด้วยว่าเด็กที่ท่านหมายถึงคือใคร…”

จางจือขัดก่อนที่เธอจะพูดจบ

“หยุดเสแสร้งได้แล้ว” จางจือขบฟันกรอด “หากว่าพวกเจ้าไม่ได้มาด้วยกันแล้วทำไมวิธีการบ่มเพาะของพวกเจ้าถึงเหมือนกันล่ะ? บอกมา นางเด็กร้ายกาจนั่นซ่อนอยู่ที่ไหน? ตอนนี้นางซุ่มอยู่ในมุมมืดใช่ไหม?”

จางจือตะโกนอย่างคลุ้มคลั่งเมื่อพูดประโยคสุดท้ายและเกือบจะเสียสติไป

เขาแข็งแกร่งมาก

ขณะเดียวกันมือของจางจือบีบคือเธอแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

เอร่าหายใจไม่ออกและร้องตะโกนออกมาอย่างร้อนรน “ผู้อาวุโส คนที่ท่านพูดถึงอาจจะมาจากสำนักง้อไบ๊เหมือนกันหรือเปล่า? เธอหน้าตาเป็นยังไง? ทะ-ท่านช่วยอธิบายรูปร่างหน้าตาเธอให้ฟังได้ไหม? บางทีฉันอาจจะช่วยท่านหาเธอได้”

ดวงตาเอร่าเต็มไปด้วยความร้อนรน เธอเกือบหลั่งน้ำตาขณะที่พูด

“ฟู่”

จากสีหน้าเอร่าดูเหมือนว่าเธอไม่ได้แสร้งทำ จางจือสูดหายใจเข้าลึกพร้อมแววตาที่เต็มไปด้วยความชิงชังขณะที่เขาพูดอย่างเยียบเย็นว่า “เด็กนั่งนางอายุมากกว่าเจ้าและงามมาก คิ้วทรงเหมือนใบวิลโลว์…”

จากนั้นจางจือก็อธิบายหน้าตารูปร่างของเมแกนออกมา

เอ่อ…

เอร่าสั่นสะท้านเมื่อเธอฟังจบและมองจางจืออย่างงุนงง

‘เด็กที่เขาพูดถึงคือเมแกนไม่ใช่เหรอ?’

จางจือแค่นเสียงหยันเมื่อได้เห็นสีหน้าของเอร่า “ทำไม? ข้าพนันว่าเจ้ารู้จักนางเด็กเลวทรามนั่นสินะ?”

“ใช่” เอร่ากัดริมฝีปากและพยักหน้า

เมแกนรับตำแหน่งประมุขสำนักง้อไบ๊ไปจากมารดาของเธอ ขุดกับดักหลอกพวกเธอและขังพวกเธอไว้ในคุกใต้ดิน เธอไม่มีวันลืมความโกรธแค้นนี้แน่

เธอจะไม่รู้จักเมแกนได้อย่างไรกันล่ะ?

เอร่าถามอย่างระมัดระวังขณะที่คิดเช่นนั้น “ผู้อาวุโส เด็กที่ท่านพูดถึงชื่อว่าเมแกน แคสเทลโล ท่านมีอะไรความแค้นอะไรกับเธอกัน?”

“ความแค้นอะไรเหรอ?”

จากจือคำรามอย่างน่าสะพรึงก่อนที่จะพูดอย่างดุร้ายว่า “ความแค้นระหว่างข้ากับเมแกนไม่มีทางจบลงได้จนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตาย เด็กชั่วนั่นสัญญาว่าจะช่วยให้ข้าออกไปจากที่นี่หากว่าข้ามอบคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะให้นาง แต่นางกลับเอาดาบของนางแทงข้าทันทีที่ข้ามอบคัมภีร์ให้และพยายามจะกำจัดข้า”

ตอนนี้น้ำเสียงของจางจือเย็นเยียบถึงที่สุด “ช่างเป็นคนสารเลวนัก ข้าไม่มีทางสลัดความเกลียดชังนี้ได้หากว่ายังไม่ฆ่านาง ทำไมเจ้าไม่ตายแล้วลงนรกแทนนางล่ะในเมื่อเจ้ารู้จักนางนี่”

จางจือบีบคอเธอแน่นขึ้นเมื่อพูดประโยคสุดท้ายและปล่อยพลังภายในออกมา

เอร่าหวาดกลัวมากเมื่อเห็นว่าคอเธอหักได้ทุกเมื่อและร้องท้วงว่า “ผู้อาวุโสท่านเข้าใจผิดแล้ว ถึงฉันจะรู้จักเมแกนแต่เราไม่ได้เป็นสหายกัน ฉันเองก็มีความแค้นล้ำลึกกับเธอเหมือนกันกับท่าน…”

เอร่าหลั่งเหงื่อท่วมตัวขณะที่พูด แข้งขาก็อ่อนยวบไร้เรี่ยวแรง

‘หืม?’

จางจืออื้งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “แม้ว่าเจ้าจะมีความแค้นกับนาง แต่ทำไมเจ้าถึงได้มีวิธีการบ่มเพาะที่เหมือนนางล่ะ? ถ้าข้าเดาไม่ผิดพวกเจ้าต้องเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องสำนักเดียวกันสินะ?”