คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1791

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1791

ในตอนนั้นเอง ซู่หรงกำลังถือแก้วไวน์และพูดออกมาเสียงดังว่า “ฮ่าฮ่า ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ท่านช่างเป็นคนคออ่อนเสียจริง แค่ไม่กี่จอกหน้าก็แดงแล้วรึ?”

“ไอ้บ้านี่ ข้าดื่มแต่ยาสมุนไพรมาตลอด ข้าจะไปสู้เจ้าได้อย่างไรกัน?” ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ตอบกลับ

แดร์ริลรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินเสียงซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์กำลังทะเลาะกัน

ศิษย์พี่ซู่หรงช่างเป็นคนตลก เขาเป็นคนเดียวในโลกที่กล้ากลั่นแกล้งดีไวน์ ฟาร์เมอร์ในลักษณะเช่นนั้น

“ศิษย์พี่ซู่หรง ท่านดีไวน์ ฟาร์เมอร์!” แดร์ริลตะโกนอย่างมีความสุขและเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงนั้น ซู่หรง, ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และลิลี่ต่างก็ตกตะลึงไป พวกเขาหันไปและมองเห็นแดร์ริล พวกเขารู้สึกประหลาดใจและดีใจเป็นอย่างมาก

ลิลี่เป็นคนที่ตื่นเต้นมากที่สุด เธอตะโกนและพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของแดร์ริล เธอมีความสุขมาก “ที่รัก! ฉันโล่งใจเหลือเกินที่เห็นว่าคุณไม่เป็นไร รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงคุณอยู่ทุกวัน”

ในขณะที่ลิลี่พูดอยู่นั้นเธอก็กอดแดร์ริลแน่น เธอกลัวว่าแดร์ริลจะหายไปในทันทีเมื่อเธอกะพริบตา

แดร์ริลยิ้มและปลอบใจลิลี่

ในตอนนั้นเอง ซู่หรงก็เดินเข้าไปหาและยิ้มให้แดร์ริล “ฮ่าฮ่า! ศิษย์น้องแดร์ริล ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องไม่เป็นอะไรและหนีรอดออกมาได้!”

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็พยักหน้าให้แดร์ริลไปพร้อมกัน

แดร์ริลโค้งพร้อมประสานมือคำนับไปทางดีไวน์ ฟาร์เมอร์อย่างสุภาพ “ท่านดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ไม่ได้เจอกันนาน ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

ก่อนหน้านี้ตอนที่แดร์ริลได้รับบาดเจ็บสาหัส อีเวตต์ได้อุ้มเขาและเข้าไปในที่พักของดีไวน์ ฟาร์เมอร์โดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเขาก็พักฟื้นอยู่ที่นั่นหลายวัน ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้

แดร์ริลมักจดจำเรื่องที่ดีและเรื่องที่ไม่ดีได้เสมอ เขาจะไม่มีวันลืมเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ยิ้ม “ข้าสนุกกับชีวิตและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ที่นี่ดี ข้าสบายดี”

ตอนนั้นพวกเขาทั้งหมดต่างมอบความเคารพนับถือให้กันและบรรยากาศก็ช่างอ่อนโยน

‘อะไรนะ?’ เมื่อเห็นเช่นนั้น ร่างของฉางเอ๋อก็สั่นสะท้าน เธอไม่อยากเชื่อเรื่องนี้

‘ดีไวน์ ฟาร์เมอร์? ซู่หรงเทพอัคคี? แดร์ริลรู้จักพวกเขาแล้วก็สนิทสนมกับพวกเขาเช่นนี้เลยรึ?’ ฉางเอ๋อคิด

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตอนที่โฮ่วอี้ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดิ เขาได้ก่อตั้งราชวงศ์และปกครองทวีปโมอาน่าเหนือมาเป็นเวลาหลายพันปี ในช่วงเวลานั้น โฮ่วอี้ได้สั่งให้คนของเขารวบรวมคนที่มีอำนาจมากที่สุดเพื่อแบ่งปันความมั่งคั่งของเขา ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และซู่หรงเป็นคนกลุ่มแรกที่ได้รับเชิญ

แต่อย่างไรก็ตาม ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และซู่หรงต่างก็เป็นคนถ่อมตัวที่ไม่ได้ต้องการชื่อเสียงหรือความมั่งคั่งแต่อย่างใด ดังนั้นพวกเขาจึงปฏิเสธคำเชิญของโฮ่วอี้ จากนั้นโฮ่วอี้ก็โกรธมากและสั่งให้คนจับพวกเขาไว้ แต่ทว่าซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ได้หายตัวไปจากโลกและไม่อาจหาพบได้ว่าไปอยู่ที่ไหน ฉางเอ๋อในฐานะภรรยาของโฮ่วอี้ย่อมรู้เรื่องนั้นไปโดยปริยาย

‘นี่สินะที่เป็นสาเหตุที่ฝ่าบาทไม่อาจค้นหาร่องรอยของดีไวน์ ฟาร์เมอร์และซู่หรงเป็นเวลาหลายปี พวกเขาอาศัยอยู่บนภูเขากาลีอย่างสันโดษนี่เอง’ เธอครุ่นคิด

ในขณะที่ฉางเอ๋อยังคงกำลังตกตะลึงอยู่ สีหน้าของซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็เปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาเห็นเธอ

“ฉางเอ๋อ?” ซู่หรงกล่าว

“ภรรยาของโฮ่วอี้?” ดีไวน์ ฟาร์เมอร์กล่าวพร้อมกัน

ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์นั้นมาจากยุคเดียวกันกับฉางเอ๋อ ดังนั้นพวกเขาจะไม่รู้จักกันได้อย่างไร?

ซู่หรงตกใจมองไปที่แดร์ริลอย่างสงสัย “ศิษย์น้องแดร์ริล เจ้าพานางมาที่นี่ทำไม?”

เป็นเพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้ปฏิเสธคำเชิญของโฮ่วอี้ พวกเขาจึงต้องอยู่ที่ภูเขากาลีอย่างสันโดษเช่นนี้ พวกเขาไม่อยากที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสังคมอีกต่อไป ฉางเอ๋อเป็นภรรยาของโฮ่วอี้ แต่แดร์ริลพาเธอมาด้วย การพาเธอมาที่นี่จะเป็นการเปิดเผยที่อยู่ของพวกเขา