คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1792

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1792

ที่จริงแล้ว ด้วยความสามารถของดีไวน์ ฟาร์เมอร์และซู่หรง พวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องหวาดกลัวโฮ่วอี้เลยสักนิด เพียงแต่พวกเขาต้องการความสงบสุขและไม่ต้องการหาเรื่องใส่ตัว

ตอนนั้นดีไวน์ ฟาร์เมอร์และซู่หรงยังคงไม่รู้ว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้ได้สิ่นพระชนม์ไปแล้ว

ในขณะนั้นเอง แดร์ริลก็ยิ้มและเดินเข้าไปหาอย่างช้า ๆ “ศิษย์พี่ซู่หรง เรื่องมันยาวมาก”

แดร์ริลเล่าให้พวกเขาฟังอย่างละเอียดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่ได้เกิดขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา แน่นอนว่าแดร์ริลไม่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเขาใช้เทคนิคพากย์เสียงเพื่อเลียนแบบจูปาเจี๋ยและฉางเอ๋อ จนได้นำไปสู่การตายของโฮ่วอี้ เขาพูดเพียงแค่ว่าโฮ่วอี้ได้ตายไปแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็มองหน้ากัน พวกเขาตกใจมาก และตกอยู่ในห้วงความคิดอยู่เป็นเวลานาน

‘โฮ่วอี้ตายแล้ว?’

จากนั้นซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็มองไปที่ฉางเอ๋อ สายตาของพวกเขาปะทะกันและส่องประกายไปด้วยความสงสัย

‘ช่างคาดไม่ถึงจริง ๆ’ ซู่หรงคิด

ไม่กี่วินาทีต่อมา ซู่หรงก็รวบรวมความคิดของเขาและพูดกับฉางเอ๋อด้วยความรู้สึกที่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ “พระมเหสีฉางเอ๋อ ผู้เป็นภรรยาของโฮ่วอี้และเป็นเทพธิดาที่รู้จักกันในนามเทพธิดาจันทราได้มีชู้กับชายอื่น และเป็นต้นเหตุการณ์ตายของสามีของนางเอง”

เมื่อเขาพูดเช่นนั้น ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ส่ายหัวด้วยความเสียใจ “ช่างแย่เสียจริง ใจมนุษย์นั้นไซร้ยากแท้หยั่งถึง”

แม้ว่าทั้งสองคนจะมีวิสัยทัศน์ของอนาคตที่แตกต่างจากโฮ่วอี้ แต่พวกเขาก็ยังเคารพโฮ่วอี้ในฐานะคนคนหนึ่ง

การได้รับรู้ว่าฉางเอ๋อมีความสัมพันธ์กับจูปาเจี๋ย ทำให้โฮ่วอี้มีอาการเสียสติและตายไป พวกเขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจอย่างมาก

“เจ้า…” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉางเอ๋อก็หน้าแดงก่ำในทันทีและกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระนี่! มันไม่มีอะไรระหว่างจูปาเจี๋ยกับข้าทั้งนั้น มันต้องมีเหตุผลอื่นที่ทำให้สามีของข้าตายสิ”

ในตอนที่เธอพูดออกมาเช่นนั้น ฉางเอ๋อก็ไม่ลืมที่จะจ้องมองไปที่แดร์ริล

‘ไอ้คนสารเลวคนนี้พูดออกมาโดยไม่ขอความยินยอมจากข้าเลยสักนิด ทำให้ข้าดูเป็นคนโง่เง่าบนภูเขากาลีนี่ นี่มันแย่มาก!’

แดร์ริลยิ้มและพูดว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ ท่านไม่ต้องอธิบายเรื่องนี้อีกแล้วล่ะ หยางเจียนมีหลักฐานทั้งหมดแล้ว ไม่มีประโยชน์หรอกที่ท่านจะอธิบายน่ะ”

แววตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความปีติ

“นี่เจ้า…” ฉางเอ๋อโกรธมาก เธออยากที่จะโต้กลับแต่ไม่อาจสรรหาคำพูดออกมาได้

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันเป็นความจริงที่ว่าหยางเจียนพบเจอหลักฐาน แต่ประเด็นคือเหตุใดโฮ่วอี้ถึงได้เขียนชื่อจูปาเจี๋ยและชื่อของเธอเอาไว้ จูปาเจี๋ยและตัวเธอเองต่างก็ไม่ได้พบเจอกัน

แดร์ริลรู้สึกพออกพอใจเป็นอย่างมากที่เห็นฉางเอ๋อซึ่งกำลังโกรธแต่ก็กำลังพยายามควบคุมตัวเธอเองเอาไว้

‘ใครใช้ให้คุณด่าผมมาตลอดทางและดูถูกผมกันเล่า’ เขาครุ่นคิด

นอกเหนือจากความรู้สึกพออกพอใจแล้ว ดวงตาของแดร์ริลยังจับจ้องไปที่ลิลี่ เขารู้สึกได้ว่าลิลี่นั้นแข็งแรงและกระฉับกระเฉงขึ้น เธอดูดีขึ้นกว่าเดิมมากและเธอก็มีชีวิตชีวา เธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเปรียบเทียบกับครั้งสุดท้ายที่เขาได้พบเธอ

หลังจากที่ซู่หรงพาลิลี่มาที่นี่ ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็รักษาร่างกายของเธออย่างระมัดระวัง

ในตอนนั้นเอง แดร์ริลก็พูดกับดีไวน์ ฟาร์เมอร์และคำนับอย่างจริงใจว่า “ท่านครับ! ผมขอขอบคุณที่ดูแลภรรยาของผมในสองสามวันที่ผ่านมานี้มาก ลิลี่คงทำให้ท่านลำบากมาก”

แดร์ริลมองไปที่ดีไวน์ ฟาร์เมอร์อย่างคาดหวัง “ท่านดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ใบหน้าของภรรยาผมได้ถูกวางยาพิษจากวรยุทร พิษได้เข้าสู่ร่างกายของเธอ และนี่คือผลลัพธ์ของมัน ท่านพอจะมีวิธีรักษานางไหม?”

ในขณะที่เขาพูดประโยคสุดท้าย แดร์ริลหันกลับมามองที่ลิลี่และรู้สึกผิดอย่างมาก

ลิลี่จะไม่เป็นเช่นนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเขา แต่อย่างไรก็ตามทักษะทางการแพทย์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์นั้นสูงมากดังนั้นเขาจะต้องมีวิธีรักษาสิ