คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1805

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1805

แดร์ริลวางศิลาบูรณะสวรรค์ลงในช่องว่างบนชั้นที่สามของเจดีย์ จากนั้นเขาก็ท่องคาถาเพื่อให้เจดีย์เจ็ดมหาสมบัติกลับคืนสู่ขนาดเดิม

ในขณะนั้นเอง ออร่าทางจิตวิญญาณที่ทรงพลังอย่างมากก็หลั่งไหลออกมาจากเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติและท่วมท้นเต็มไปทั่วทั้งห้อง แล้วร่างของคนก็เริ่มตั้งแถวเดินเรียงกันออกมาจากชั้นที่สองของเจดีย์มหาสมบัติ

มีคน 150 คน!

เจดีย์เจ็ดมหาสมบัติมีห้าชั้น ภายในนั้นมีนักรบที่ทรงพลังอยู่ประมาณพันคน ชั้นแรกมีคนอยู่ 500 คน ในขณะที่ชั้นที่สูงกว่ามีคนน้อยกว่า แต่ก็แข็งแกร่งกว่า

ตอนนี้แดร์ริลสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายทั้ง 150 คนนี้แข็งแกร่งมาก อย่างน้อย ๆ มากกว่าสิบคนที่เป็นถึงขั้นเทพยุทธ์

‘แม่เจ้าโว้ย! นักรบขั้นเทพยุทธ์ทั้งสิบคนนี้กลายมาเป็นผู้ติดตามของฉัน’

ในขณะนั้นเองแดร์ริลรู้สึกดีใจมาก เขาเดินเข้าไปสำรวจนักรบขั้นเทพยุทธ์ทั้งสิบคนนั้น

เมื่อเขาไปถึงชายรูปร่างกำยำ แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณเป็นใครเหรอ?”

ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่เพียงแต่สูงใหญ่เท่านั้น แต่พลังของเขายังเหนือกว่าที่จินตนาการไว้ด้วย แดร์ริลรู้สึกได้ว่าชายผู้นี้เป็นนักรบเทพยุทธ์ขั้นสาม!

แรงกดดันที่ร่างกายของชายคนนั้นปล่อยออกมานั้นทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

สิ่งที่ควรค่าแก่การพูดถึงเกี่ยวกับร่างกายของชายผู้นี้คือ เขาเต็มไปด้วยรอยที่พันสลับกันไปมาตั้งแต่คอจนถึงแขน แวบแรกนั้นรอยดูเหมือนรอยสัก แต่แดร์ริลรู้ว่านี่ไม่ใช่รอยสักธรรมดา นี่เป็นลักษณะของเส้นเลือดที่ปูดออกมา

ว่ากันว่าร่างกายของคนบางคนมีความพิเศษและเมื่อพวกเขาบ่มเพาะจนถึงระดับหนึ่ง เส้นเลือดในร่างกายของพวกเขาจะปูดออกมาจนมองเห็นได้ ลักษณะนี้เรียกว่าเส้นเลือดขอด

ว่ากันว่าคนที่มีเส้นเลือดขอดจะมีพลังภายในช่องท้องที่แข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ในขั้นเดียวกัน!

คนคนนั้นยิ้มและตอบด้วยเสียงที่ดังและฟังชัดราวกับหอนาฬิกา “นายท่าน ข้าชื่อแบรดลีย์ ยัง ข้าเป็นศิษย์ของยูติง เจิ้นเหริน แล้วข้าก็ยังเป็นที่รู้จักกันในนามของปราชญ์สะเทือนสวรรค์!”

แดร์ริลเกาหัวด้วยความงุนงง

‘แบรดลีย์ ยัง? ปราชญ์สะเทือนสวรรค์? ถึงแม้ว่าชื่อจะฟังดูน่าประทับใจก็เถอะ แต่ชื่อนี้ไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์เลยหนิ’ เขาพึมพำกับตัวเอง

แดร์ริลกำลังจะสั่งให้พวกเขากลับเข้าไปในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ

‘ไม่สิ!’

เมื่อเขายกเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติขึ้นมา แดร์ริลก็นึกอะไรบางอย่างออก เขาหันไปมองแบรดลีย์และเขาไม่อาจซ่อนความคาดหวังและความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้ “คุณบอกว่าคุณชื่ออะไรนะ? คุณเป็นศิษย์ของยูติง เจิ้นเหรินงั้นเหรอ? คุณกับหยางเจียนเป็นอะไรกันงั้นเหรอ?”

ยูติง เจิ้นเหรินเป็นเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาอมตะทั้งสิบสองของลัทธิเต๋า ตามหนังสือประวัติศาสตร์ พลังของหยางเจียนได้รับการถ่ายทอดมาจากเขาทั้งหมดและเขาเป็นอาจารย์ของหยางเจียน

ถ้าชายผู้นี้เป็นศิษย์ของยูติง เจิ้นเหรินด้วย เขาคงจะเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้องของหยางเจียนเป็นแน่

แบรดลีย์ยิ้ม เขาโค้งคำนับเล็กน้อยและตอบแดร์ริลด้วยความเคารพ “หยางเจียน? เขาเป็นน้องชายของข้าเอง ทำไมเหรอ ท่านรู้จักเขาเหรอ?”

แดร์ริลตกตะลึงไปในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ‘แม่เจ้า! แบรดลีย์เป็นพี่ชายของหยางเจียนงั้นเหรอ?!’

เมื่อเขานึกถึงหยางเจียน ในหัวของแดร์ริลก็นึกถึงภาพตอนที่เขาพบกับหยางเจียนเป็นครั้งแรกอีกครั้ง หยางเจียนสวมชุดเกราะสีทองแวววาวบนร่างของเขา เขาถือกระบี่สามคมสองคมและขี่สุนัขคำรณสวรรค์ เขาดูยิ่งใหญ่และทรงพลังราวกับพระเจ้า

‘แต่ตอนนี้พี่ชายของหยางเจียนเป็นผู้ติดตามของฉันแล้วงั้นเหรอ?’ เขาครุ่นคิด

ตอนที่แดร์ริลพบกับหยางเจียน เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดที่จะต่อสู้กับเขา แต่ตอนนี้ แบรดลีย์เป็นผู้ติดตามของเขา เขาก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับหยางเจียนอีกต่อไปแล้ว

เพียงแค่คิดเขาก็รู้สึกดีใจมากแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ลืมเป้าหมายเดิมของเขา เขารีบสั่งให้ทุกคนกลับไปในเจดีย์ก่อนที่เขาจะออกจากห้องมหาสมบัติใต้พิภพในทันที