คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1811

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1811

”ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะขอร้อง เมื่อห้าปีก่อนตอนที่กระหม่อมทำการบ่มเพาะ กระหม่อมติดขัดไม่สามารถบรรลุขั้นต่อไปได้ ฝ่าบาทมีใจเมตตาช่วยเหลือกระหม่อมให้สามารถควบคุมพลังภายในที่ปั่นป่วนได้ และสามารถบรรลุขั้นต่อไปได้ ตอนนี้กระหม่อมติดขัดตอนบ่มเพาะและหวังว่าจะขอความเมตตาจากพระองค์ให้ช่วยกระหม่อมเพื่อควบคุมพลังภายในได้อีกครั้ง” หยางเจียนพูดพลางจ้องตาแดร์ริล

ทุกคนรู้ว่าเมื่อผู้บ่มเพาะไม่สามารถบรรลุขั้นต่อไปได้ ทางเดียวที่จะช่วยเหลือได้ก็คือการกินเม็ดยาเทวะจากนั้นถึงจะสามารถผ่านพ้นไปได้ แต่ว่าเม็ดยาเทวะนั้นจะได้ผลเฉพาะผู้บ่มเพาะที่ระดับต่ำกว่าระดับจักรพรรดิยุทธเท่านั้น ส่วนคนที่มีระดับเหนือกว่านั้นจะไม่ได้ผล

ในการช่วยให้ผู้บ่มเพาะที่อยู่ระดับสูงกว่าจักรพรรดิยุทธนั้นจะต้องใช้เทคนิคพิเศษในการช่วยเพื่อให้บรรลุขั้นต่อไปได้ เทคนิคดังกล่าวนั้นพบได้ยากมากและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้

โฮ่วอี้เป็นคนหนึ่งที่รู้เทคนิคที่ว่านี้

หยางเจียนไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมา เมื่อห้าปีก่อนเขาสามารถบรรลุขั้นต่อไปได้ด้วยเทคนิคลับของโฮ่วอี้

หากว่านี่เป็นโฮ่วอี้จริง หยางเจียนก็เชื่อว่าเขาจะต้องช่วยให้ตนสามารถบรรลุขั้นต่อไปได้ และหากว่าทำไม่ได้ก็แปลว่าเขาเป็นตัวปลอม

‘อะไรนะ?’ แดร์ริลเลิกคิ้วตกตะลึง ‘โฮ่วอี้ช่วยให้ผู้บ่มเพาะระดับจักรพรรดิยุทธ์บรรลุขั้นได้เหรอ? ทะนงตนอะไรปานนั้น? แต่ว่าฉันเป็นตัวปลอมแล้วฉันจะไปรู้ได้ไงว่าทำยังไง?’

แดร์ริลดูตึงเครียดขณะที่ตอบอย่างเย็นชาว่า “หยางเจียน ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำ ข้าไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้”

“หากว่าเป็นเช่นนั้น… ก็ต้องตาย” หยางเจียนยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม

เมื่อพูดจบพลังภายในก็ระเบิดออกมาจากร่างของหยางเจียนและเขาก็พุ่งเข้าใส่แดร์ริลด้วยความเร็วปานสายฟ้าพร้อมกระบี่สองคมสามแฉก

ที่จริงตอนที่แดร์ริลปล่อยพลังภายในออกมาเพื่อกดข่มกองทัพโมอาน่าเหนือ หยางเจียนก็เริ่มสงสัยแล้ว แม้ว่าพลังรังสีของแดร์ริลจะแข็งแกร่งเมื่อระเบิดออกมา แต่พลังนั้นก็ไม่อาจแข็งแกร่งเทียบเท่ากับจักรพรรดิโฮ่วอี้ได้

พอตอนนี้เมื่อหยางเจียนเห็นว่าแดร์ริลปฏิเสธคำขอของเขา เขาจึงมั่นใจแล้วว่านี่ไม่ใช่โฮ่วอี้ตัวจริง

หยางเจียนลงมือโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง สีหน้าแดร์ริลเปลี่ยนอย่างเร็วและเขาไม่สามารถหลบการโจมตีได้ ง้าวสวรรค์ปรากฏขึ้นตรงหน้าอกเขาทันใดและป้องกันการโจมตีของหยางเจียนไว้

ปัง

เมื่อง้าวสวรรค์และกระบี่สองคมสามแฉกปะทะกันก็ก่อให้เกิดเสียงดังสนั่น แดร์ริลผงะถอยหลังไปสองสามก้าวและกระอักเลือดออกมา

แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อก่อน แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะสู้ตัวต่อตัวกับหยางเจียนได้ ในฐานะสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง หยางเจียนมีประสบการณ์หลายพันปี พื้นฐานของเขาก็แข็งแกร่งจนแดร์ริลไม่สามารถต่อกรได้

หยางเจียนหัวเราะเสียงเย็นเมื่อเขาได้เห็นง้าวสวรรค์ “เจ้าหนุ่มเลิกเสแสร้งเถอะ เจ้าคือแดร์ริลใช่ไหม?”

แดร์ริลเป็นคนเดียวในโลกที่ครองง้าวสวรรค์ และตอนที่พวกเขาได้พบกันครั้งแรกแดร์ริลก็ใช้ง้าวสวรรค์นี้ในการต่อสู้กับกงกง ดังนั้นหยางเจียนจึงจำได้ทันที

“เวรเอ๊ย” แดร์ริลทั้งฉุนเฉียวและแปลกใจ เขาไม่ยอมเสียเวลาและเช็ดผงแปลงร่างออกจากหน้า ลบการปลอมแปลงของตนออก เขาพร้อมต่อสู้แล้ว

ในเมื่อตัวตนโดนเปิดเผยแล้วก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป

ดวงตาหยางเจียนเป็นประกายเย็นเยียบ “เจ้าหนุ่ม บอกข้ามาว่าเจ้าอยากตายยังไง?”

น้ำเสียงหยางเจียนดูสงบนิ่ง แต่ในใจของเขานั้นเดือดดาลมาก

‘ข้าคือสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางและต้องมาโดนเจ้าหนุ่มคนหนึ่งใช้การแปลงกายกระจอก ๆ นี่หลอกเอาได้ หากว่าเรื่องนี้หลุดออกไปชื่อเสียงของข้าคงย่อยยับแน่’

แดร์ริลเหงื่อไหลพลั่กและหัวใจก็เต้นระรัว แต่เขายังฝืนยิ้ม “สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ผมปลอมเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ก็เพราะว่าผมไม่มีทางเลือก ชื่อเสียงของท่านเป็นที่รู้กันทั่วทั้งโลกและทุกคนต่างก็นับถือท่าน ทำไมท่านต้องมาเปลืองแรงไปกับพวกระดับต่ำ ๆ แบบผมด้วยล่ะ? อีกอย่างเราก็ไม่ได้มีความแค้นต่อกันใช่ไหม?”