คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1812
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1812
ขณะที่พูดแดร์ริลยิ้มไปด้วยแต่ว่าในใจเขาร้อนรนมาก เขาหลั่งเหงื่อเย็นออกมาไม่หยุด
ที่จริงหากว่าเป็นคนอื่นแดร์ริลคงไม่อ้อนวอนขอความเมตตาแบบนี้ แต่ว่าหยางเจียนนั้นไม่เหมือนใคร เขาคือคนที่แม้แต่ฉางเอ๋อและจูปาเจี๋ยยังกลัว
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เตรียมตัวตายซะเถอะ” หยางเจียนไม่เสียเวลาพูดพล่ามและสีหน้าเขาก็ไม่เปลี่ยน
ปัง
ตอนนั้นหยางเจียนก็ยกมือเขาขึ้นช้า ๆ และกระบี่สองคมสามแฉกก็ปล่อยพลังร้อนจัดออกมาซึ่งมันปกคลุมท้องฟ้าทั่วทั้งพระราชวัง
“ซูสพิฆาต” วินาทีต่อมาหยางเจียนก็ยกมือขึ้นและเงาดาบน่าสะพรึงก็ปรากฏขึ้นจากกระบี่สองคมสามแฉกพุ่งเข้าหาแดร์ริล
เงาดาบนั้นยาวกว่า 100 ฟุตและเกิดจากกระบวนท่าการต่อสู้ของหยางเจียน
จังหวะที่เงาดาบปรากฏขึ้นนั้นอุณหภูมิก็ลดต่ำลงไปประมาณสิบองศา แดร์ริลรู้สึกเหมือนตนเองตกเข้าไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง เขารู้สึกหนาวเยือกหัวจรดเท้า
แดร์ริลตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นกระบวนท่าของหยางเจียน เขาไม่เคยคิดเลยว่ากระบวนท่าของหยางเจียนจะน่าประหวั่นเพียงนี้
เพียงแค่พริบตา แดร์ริลก็เหงื่อแตกเต็มหน้า
เขาไม่สามารถหลบซ่อนได้ เงาดาบนั้นมหึมามากจนเหมือนมีภูเขาทั้งลูกกดทับลงมา ไม่มีที่ไหนให้เขาไปหลบซ่อนได้
ตอนนี้พวกทหารของโมอาน่าเหนือก็ดูสถานการณ์อยู่จากที่ไกล ๆ และพวกเขาก็รับรู้ได้ถึงรังสีที่น่าหวาดหวั่น ดวงตาพวกเขาเบิกกว้างและก็อดรู้สึกกังวลแทนแดร์ริลไม่ได้
“สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางใช้กระบวนท่านี้แล้ว หมอนั่นตายแน่นอน”
“ก็สมควรแล้ว เขาปลอมเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ นี่มันไม่ใช่รนหาที่ตายหรอกรึ?”
เวลานั้นทุกคนต่างก็มั่นใจว่าแดร์ริลไม่มีทางรอดไปได้เมื่อหยางเจียนงัดกระบวนท่านี้ออกมาใช้ แดร์ริลไม่มีทางรอดชีวิตและเชสเตอร์… เอาไว้พบกันใหม่ชาติหน้านะ เขาคิด
ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนั้นเอง แดร์ริลก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาตื่นตัวขึ้นมาทันใดและเปิดเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติออกมาอย่างรวดเร็ว เขาเรียกผู้ที่อยู่ในเจดีย์
“เร็วเข้า ออกมาช่วยกันเขาให้ผม” แดร์ริลร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นว่ามีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
ชายร่างกำยำที่มีเส้นเลือดปูดโปนให้เห็นและแข็งแกร่งพอกับหยางเจียนก็โผล่ออกมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนดูน่าหวาดกลัว
เขาก็คือศิษย์พี่ของหยางเจียน แบรดลีย์นั่นเอง
“ศิ.. ศิษย์พี่เหรอ?” ตอนนั้นหยางเจียนก็เหงื่อแตกและมือสั่น
แบรดลีย์ยิ้มและมองหยางเจียน “ฮ่าฮ่า หยางเจียน เมื่อพันปีก่อน ข้าบอกเจ้าว่าอย่ามาเรียกข้าว่าศิษย์พี่ เมื่อพันปีก่อนเจ้ามอมเหล้าฮูหยินของข้าและข่มเหงนาง จากตอนนั้นเป็นต้นมาเจ้าก็ไม่ใช่ศิษย์น้องของข้าอีกแล้ว”
แบรดลีย์พูดเสียงดังเหมือนตะโกน
ใช่แล้ว เมื่อพันปีก่อนนั้น หยางเจียนมอมเหล้าฮูหยินของแบรดลีย์และขืนใจนาง
*** ฮูหยิน แปลว่า ภรรยา
