คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1822
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1822
“โว้วว…”
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทั้งแดร์ริล หยางเจียนและคนอื่น ๆ ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเมื่อพวกเขาตกใจอ้าปากค้างและตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ
อีกทางด้านหนึ่งของเวสต์ริงตัน!
พระราชวังอิมพีเรียลสกายในเมืองหลวง
พระราชวังอิมพีเรียลสกายเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิเวสต์ริงตันใช้จัดการเรื่องราชสำนักและรับทูตจากต่างประเทศนั้นช่างสง่างาม โออ่าและงดงามยิ่งนัก
พระราชวังอิมพีเรียลสกายเคยเป็นสถานที่เคร่งครัด แต่ทว่าวันนี้มันได้กลายเป็นงานเฉลิมฉลองอันแสนรื่นเริง
ตอนนี้งานเลี้ยงกำลังถูกจัดขึ้นในพระราชวังอิมพีเรียลสกายโดยมีขุนนางต่าง ๆ แต่งตัวเต็มยศและนั่งอยู่รอบ ๆ พวกเขากำลังเฉลิมฉลองร่วมกับจักรพรรดิเวสต์ริงตันที่อยู่บนบัลลังก์ มันเป็นบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและน่ารื่นรมย์อย่างยิ่ง
ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันหยุดที่สำคัญสำหรับเวสต์ริงตัน เนื่องจากเป็นเทศกาลเกรทคริสตัล ซึ่งเทียบเท่ากับเทศกาลไหว้พระจันทร์ ดังนั้นจักรพรรดิเวสต์ริงตันจะจัดงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ทุกปีในวันนี้
งานเลี้ยงได้จัดขึ้นที่พระราชวังอิมพีเรียลสกายในปีนี้
ในตอนนั้นเอง โดน็อก ดิกสันอยู่ในชุดเสื้อคลุมปักลายตรงที่นั่งของหัวหน้าขุนนาง เขากำลังนั่งอย่างสบาย ๆ อยู่ตรงนั้น ขุนนางต่างก็เดินเข้ามาเพื่อดื่มอวยพรกับเขาเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ไม่ค่อยที่จะยกแก้วขึ้นในขณะที่ยังคงรักษาท่าทางที่สูงส่งและทรงพลังอยู่เช่นนั้น
เขาได้รับความเคารพอย่างมากในเวสต์ริงตันในฐานะองคมนตรี ที่อยู่ภายใต้คนเพียงผู้เดียวแต่เหนือกว่าคนนับพัน นอกจากจักรพรรดิเวสต์ริงตันแล้วโดน็อกก็ไม่เคารพใครอีก
ถัดจากโดน็อกเป็นร่างเล็ก ๆ ที่มีใบหน้างดงามและมีรูปร่างที่ดี แต่ท่าทางของเธอนั้นเย็นชาพร้อมด้วยความเศร้าโศกที่สามารถมองเห็นได้ตรงระหว่างคิ้วของเธอ
เธอคือแม่ทูนหัวของแดร์ริล ซูซาน ครีก
ซูซานถูกขังอยู่ในคฤหาสน์องคมนตรีตั้งแต่โดน็อกพาเธอมาที่เวสต์ริงตัน แต่อย่างไรก็ตามโดน็อกก็ยังยืนกรานที่จะพาซูซานไปงานเลี้ยงด้วยเนื่องจากวันนี้เป็นวันเทศกาลเกรทคริสตัล
ซูซานที่อยู่ในฐานะตัวประกันไม่มีอิสระที่จะเลือกและทำได้เพียงยอมทำตามเท่านั้น
“นี่ คนสวย”
โดน็อกยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับซูซาน “ช่างเป็นภาพที่รื่นเริงจริง ๆ แต่ทำไมเธอถึงได้หน้าบูดบึ้งนักล่ะ? มาสิ รินไวน์และดื่มกับฉันเถอะ”
โดน็อกยิ้มในขณะที่เขาเช่นนั้นพูด แต่แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหน็บแนม
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจงใจปล่อยข่าวว่าเขาลักพาตัวซูซานมา แต่เขาก็ยังไม่เห็นวี่แววแดร์ริลที่ไหนเลย ดังนั้นโดน็อกจึงตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธ์โดยการพาซูซานมาที่งานเลี้ยงก่อนที่จะทำให้เธออับอายต่อหน้าสาธารณชน
แดร์ริลคงจะได้ยินเรื่องนี้เข้าและจะต้องมาแน่นอน
“ไม่”
เสียงเย็นชาดังออกมาจากปากของซูซานในขณะที่เธอมองโดน็อกอย่างเย็นยะเยือก “ฉันไม่ดื่มและจะไม่รินไวน์ให้แกด้วย”
โดน็อกฆ่าสามีของเธอ เธอยังจำเหตุการณ์นั้นได้อย่างชัดเจนและอยากที่จะฆ่าโดน็อกในตอนนี้เท่านั้นแล้วเธอจะรินไวน์ให้เขาได้อย่างไร
เพียะ!
จากนั้นโดน็อกก็ตบหน้าเธอโดยที่ไม่มีการเตือนใด ๆ
เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อตบซูซานที่ลงเอยด้วยการตะโกนออกเสียงดังและสั่นเทิ้มก่อนที่จะล้มลงกับพื้นทั้งในท่านั่ง เธอจับใบหน้าของเธอและจ้องมองที่โดน็อกอย่างขุ่นเคือง
“อู้วว…”
เสียงตบที่คมชัดดึงความสนใจของทุกคนในห้องโถงใหญ่ ทั้งพระราชวังอิมพีเรียลสกายตกอยู่ในความเงียบงันในทันที
“นังสารเลว ช่างอกตัญญูเสียจริง” โดน็อกไม่สนใจผู้คนที่มองอยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขาเย้ยหยันและทำให้ซูซานอับอายต่อไป “ฉันขอบอกแกไว้ก่อนนะว่าพระราชวังอิมพีเรียลสกายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในเวสต์ริงตัน แกควรที่จะรู้สึกขอบคุณที่เข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ได้”
“การที่ยอมให้แกรินไวน์ให้ฉันนี่ถือเป็นเกียรติอันสูงส่งมากแล้ว นังนี่ แกยังกล้าทำตัวหยิ่งผยองอีกงั้นเหรอ?”
จากนั้นโดน็อกก็นั่งลงอย่างสง่างามด้วยสีหน้ามืดมนและคำราม “ลุกขึ้นมารินไวน์ให้ฉันเร็ว ๆ ไม่งั้นฉันจะ… ให้ทุกคนชื่นชมความงามของแก”
“นี่แก…”
ซูซานจ้องมองไปที่โดน็อกเมื่อได้ยินเช่นนั้นและตัวก็เริ่มสั่นเทิ้ม เธออับอายและโกรธมากเมื่อริมฝีปากสีแดงของเธอเผยอออกเพื่อที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่อาจทำต่อได้
เธอตระหนักได้ว่าโดน็อกไม่ได้พูดเล่น เขาคงทำให้เธออับอายขายหน้าที่พระราชวังอิมพีเรียลสกายนี้ถ้าเธอไม่รินไวน์ให้เขา
