คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1823
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1823
ซูซานอยากจะตายเสียให้ได้ในตอนนั้น หากเป็นเช่นนั้นเธอจะได้ไม่ต้องทนรับความอัปยศอดสูจากโดน็อก แต่ทว่าเธอยังคงไม่ได้หาทางแก้แค้นให้กับสามีของเธอที่ตายลงอย่างอนาถ มันคงจะไม่คุ้มหากเธอจะต้องตายเช่นนั้น
เฮือก!
ขุนนางที่อยู่รอบ ๆ มองหน้ากันและเริ่มพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้
“ท่านองคมนตรีเมาหรือเปล่า?”
“เขาจะรังแกผู้หญิงได้ยังไง? ช่างไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย”
“จุ๊ ๆ พูดเบา ๆ หน่อย อย่าให้เขาได้ยินเชียวนะ”
ในบรรดาบทสนทนานั้นขุนนางหลายคนรู้สึกว่าโดน็อกทำเกินเหตุไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นออกมาดัง ๆ โดน็อกอยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจสูงส่งและมีประวัติการทำสงครามที่ยอดเยี่ยมและไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้านเขา
“เร็วสิ”
ในตอนนั้นเองโดน็อกไม่ได้สนใจที่จะพูดอะไรต่อไปมากกว่านี้เมื่อเห็นใบหน้าที่อับอายและเกรี้ยวกราดของซูซานในขณะที่กำลังลังเลอยู่ เขากระตุ้นเธออย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าเธออยากจะอวดรูปร่างของเธอต่อหน้าฝูงชนสินะ เพราะเธอไม่อยากรินไวน์ให้ฉัน”
จากนั้นโดน็อกก็ลุกขึ้นและจับแขนของซูซานพร้อมกับที่กำลังจะฉีกเสื้อผ้าของเธอออก
“นี่แก…”
ซูซานรู้สึกอับอายอย่างมากด้วยความโกรธ เธอพยายามดิ้นแต่แขนของเธอถูกโดน็อกจับไว้แน่นและเธอไม่อาจแม้แต่จะหลุดออกมาได้ เธอเอาแต่ตะโกนว่า “ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ…”
ดวงตาของซูซานเต็มไปด้วยน้ำตาอันโศกเศร้าในขณะที่เธอตะโกนออกมา
ตอนแรกโดน็อกฆ่าสามีของเธอ แล้วตอนนี้ก็มาทำให้เธออับอายขายหน้า
‘พระเจ้า ทำไมคุณถึงไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทำไมคุณถึงปล่อยให้ปีศาจยังคงเป็นอิสระอยู่?’
“หยุดซะ”
เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของซูซานกำลังจะขาดออกเสียงทุ้มต่ำก็พลันดังขึ้น มันไม่ดังมากนักแต่มันเต็มไปด้วยอำนาจ
เขาคือจักรพรรดิเวสต์ริงตัน!
โดน็อกหยุดและถวายบังคมจักรพรรดิ เขายิ้มและพูดว่า “ฝ่าบาท มีอะไรให้กระหม่อมช่วยหรือพะยะค่ะ?”
แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะสุภาพแต่ใบหน้าของโดน็อกก็ยังค่อนข้างหยิ่งยโสอยู่
“เฮ้อ!”
ในขณะนั้นเอง ซูซานแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมองไปยังจักรพรรดิเวสติงตันด้วยความประหลาดใจ
มันไม่ผิดปกติอะไรกับการที่โดน็อกผู้ซึ่งอยู่ในฐานะองคมนตรีที่กำลังทำให้เธออับอายในต่อหน้าสาธารณชน ทำไมจักรพรรดิเวสต์ริงตันถึงได้หยุดเขาล่ะ?
ตอนนี้ซูซานรู้สึกโชคดีมากแต่ก็รู้สึกสงสัยในเวลาเดียวกัน
“องคมนตรีสหายของข้า” ใบหน้าของจักรพรรดิเวสต์ริงตันไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ในขณะที่เขาถามอย่างนิ่ง ๆ ว่า “ผู้หญิงคนนี้คือใคร? ทำไมเจ้าถึงทำกับนางเช่นนั้น?”
เขามีสีหน้าที่ไม่พอใจเล็กน้อยในตอนที่เขาพูดเช่นนั้น
โดน็อกเป็นองคมนตรี แต่เขาก็ก่อปัญหาเช่นนี้ในงานเลี้ยงเทศกาลเกรทคริสตัล มันออกจะดูไม่เหมาะสมหน่อย ๆ
“ฝ่าบาท” โดน็อกมีสีหน้าเมินเฉยขณะที่เขายิ้มและตอบว่า “ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าตัวประกันที่กระหม่อมพามาจากโลกใหม่พะยะค่ะ”
‘ตัวประกัน?’
จักรพรรดิเวสต์ริงตันขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะทุบบัลลังก์มังกรทันทีและตำหนิว่า “โดน็อก เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าได้ก่อความผิดอะไรไว้”
“โอ้ว…”
เหล่าขุนนางสั่นสะท้านและคุกเข่าลงในทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของจักรพรรดิเวสต์ริงตันในขณะที่มีเพียงโดน็อกเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่
โดน็อกยิ้มและพูดโดยไม่แสดงท่าทีที่เย่อหยิ่งออกมา “ฝ่าบาท ฝ่าบาททรงหมายความว่าอย่างไรพะยะค่ะ? กระหม่อมไปก่อความผิดอะไรงั้นหรือ?”
ทุกคนเกรงกลัวจักรพรรดิเวสติงตันยกเว้นโดน็อก เขาทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยมให้กับเวสต์ริงตันในตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาบุกและพิชิตชัยได้ในทุก ๆ ที่ อาจกล่าวได้ว่าที่จักรพรรดิเวสต์ริงตันสามารถนั่งบนบัลลังก์ของเขาได้อย่างมั่นคงในตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นเป็นเพราะเขา ดังนั้นโดน็อกจึงไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับต่อความผิดใด ๆ ที่เขาได้ก่อขึ้น
“ความผิดอะไรงั้นหรือ?”
