คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1829
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1829
ฟึ่บ!
ทุกสายตาจับจ้องไปที่สโลนในตอนนั้น
เธอกัดริมฝีปากอย่างแรงและมองไปที่เจ้าศักดินาเคนนี่ ในที่สุดเธอยังคงพูดออกมาช้า ๆ ว่า “ตกลง”
แท้ที่จริงแล้วสโลนแสร้งทำเป็นติดตามเจ้าศักดินาเคนนี่เนื่องจากเธอไม่ได้คิดที่จะภักดีต่อเขาเลย
ในตอนแรกสโลนต้องการแก้แค้นให้กับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ แต่ทว่าเธอก็ค่อย ๆ ตระหนักได้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะฆ่าเจ้าศักดินาเคนนี่ ดังนั้นเธอจึงได้แต่แสร้งทำเป็นภักดีต่อเขาก่อนที่จะหาโอกาสฆ่าเขาในภายหลัง
“ฮ่าฮ่า!”
เจ้าศักดินาเคนนี่ดีใจพร้อมกับรีบลุกขึ้นมองไปที่สโลนและพยักหน้า “ยอดเยี่ยม เยี่ยมมาก! ใต้เท้าสโลน ต่อไปเจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าลงในตอนที่เจ้าพบข้าแล้วนะ!”
เจ้าศักดินาเคนนี่สั่งองครักษ์พร้อมกันว่า “มาเร็ว แก้มัดให้ใต้เท้าสโลนซะ”
ตอนนี้เจ้าศักดินาเคนนี่ตื่นเต้นมากที่เขาสามารถให้สโลนทำงานให้เขาได้ การโน้มน้าวของเขาในตลอดสองวันที่ผ่านมาไม่เสียเปล่าจริง ๆ
ในตอนนั้นเขายังคงไม่ตระหนักว่าสโลนไม่เคยตั้งใจที่จะภักดีต่อเขาเลย
แล้วองครักษ์ก็เดินเข้ามาและแก้มัดสโลนในไม่ช้า
ขุนนางที่อยู่รอบ ๆ ก็รีบขึ้นไปแสดงความยินดีกับเธอพร้อมกัน
“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านแม่ทัพหญิงสโลน”
“ฮ่าฮ่า พวกเราจะได้ทำงานร่วมกันในฐานะเพื่อนร่วมงานในพระราชวังอีกครั้งแล้วสินะ ยินดีด้วย!”
ในขณะนั้นบรรยากาศที่ครั้งหนึ่งเคยน่าอึดอัดก็กลับกลายเป็นความร่าเริงขึ้นมาทันที แม้ว่าสโลนจะยิ้มแต่เธอก็รู้สึกหนักใจ
การที่เธอแสร้งทำเป็นภักดีต่อเจ้าศักดินาเคนนี่ในตอนนี้นั้นยังไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ทว่าครอบครัวและเพื่อน ๆ ของแดร์ริลยังอยู่ในคุก เธอจึงต้องหาทางปล่อยพวกเขาออกมาให้ได้ สโลนเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงเป็นห่วงพวกเขานัก
“เอาล่ะ”
ในตอนนั้นเอง เจ้าศักดินาเคนนี่ก็ได้ค่อย ๆ นั่งลงและตบบัลลังก์มังกรของเขา ทั้งห้องโถงใหญ่เงียบลงในทันที
ในวินาทีถัดมาเจ้าศักดินาเคนนี่กวาดตามองดูรอบ ๆ และพูดอย่างนิ่ง ๆ ว่า “แดร์ริลยังไม่โผล่หัวออกมาในช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เราควรจัดการกับผู้สมรู้ร่วมคิดของเขายังไงดี? ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยสิเหล่าขุนนางของข้า”
ว้าว!
ทันใดนั้นเองขุนนางก็ถกเถียงกันอย่างดุเดือดจากคำพูดของเขา
“ฝ่าบาท ทำไมเราไม่ฆ่าพวกเขาเสียเลยล่ะพะยะค่ะ?”
“ใช่พะยะค่ะ มันไม่มีประโยชน์ที่จะขังพวกเขาต่อไป เพราะพวกเขาถูกขังมานานมากแล้วแต่ไม่ก็สามารถล่อแดร์ริลมาที่นี่ได้”
“ใช่พะยะค่ะ ฝ่าบาททรงสามารถแสดงพลังของฝ่าบาทให้แก่ชาวโลกได้ดูด้วยการสังหารพวกเขาซะ”
ขุนนางยังคงพูดแทรกขึ้นและเป็นที่น่าประหลาดใจที่พวกเขาทั้งหมดมีความคิดแบบเดียวกัน นั่นก็คือการฆ่าครอบครัวคาร์เตอร์ แด๊กซ์ และคนอื่น ๆ ในช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมานี้พวกเขาถูกขังไว้มานาน แต่ก็ยังไม่มีใครพบเห็นแดร์ริล มันคงจะไร้ประโยชน์ที่จะยังเก็บพวกเขาไว้ที่นั่นต่อไป
“งั้นก็ได้”
เจ้าศักดินาเคนนี่พยักหน้าเมื่อได้ยินคำแนะนำดช่นนั้น ในขณะที่แววตาของเขามีความเย็นชาและพูดออกมาว่า “ข้าขอออกคำสั่งให้นำคนเหล่านี้ออกจากวังและตัดหัวต่อหน้าสาธารณชนในบ่ายวันพรุ่งนี้”
“ฝ่าบาททรงปรีชาญาณ” เหล่าขุนนางตอบกันอย่างพร้อมเพรียงกัน
‘แย่ล่ะสิ!’ สโลนที่อยู่ข้าง ๆ ตัวสั่นเทาและแอบกังวลอยู่ในใจ
เธอควรทำอย่างไรดี? เจ้าศักดินาเคนนี่ช่างโหดร้ายเกินไปและอยากที่ฆ่าทุกคนในคุกนั้น
ในขณะนั้นเองสโลนอยากที่จะหยุดเขา แต่ก็ไม่อาจทำได้เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าเธอที่เป็นการตัดสินใจของคนหมู่มาก
“ใต้เท้าดาร์บี้”
สายตาของเจ้าศักดินาเคนนี่จับจ้องไปที่ฟลอเรียนพร้อมกับยิ้มและพูดว่า “พาทุกคนที่เกี่ยวข้องกับแดร์ริลไปและตัดหัวพวกเขาในบ่ายวันพรุ่งนี้ ข้าขอจะฝากเรื่องนี้ไว้กับเจ้าด้วย”
ฟึ่บบ!
ฟลอเรียนเดินออกไปโดยทันทีและพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท ทรงอย่าได้กังวลพระทัย กระหม่อมจะไม่ทำให้พระองค์ทรงผิดหวังพะยะค่ะ”
อืม
