คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1832

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1832

องครักษ์หลายสิบคนมาตามคำสั่งของเขาในทันทีและผลักแด๊กซ์และคนอื่น ๆ ออกจากห้องขังไป

ในขณะนั้นเอง ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำและตื่นตระหนกอย่างมาก พวกเขารู้ว่าหัวของพวกเขาจะตกถึงพื้นภายในเที่ยงนี้หากพวกเขาออกจากห้องขังไป

“โอ้!”

แด๊กซ์หายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและโศกเศร้า “บ้าเอ๊ย ฉันคือ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ผู้ไม่ย่อท้อต่อสิ่งใด ใครจะไปคาดคิดว่าฉันจะตายอย่างน่าสมเพชแบบนี้กัน”

“ฮืออ…”

ซาร่า คาร์เตอร์ ที่อยู่ใกล้ ๆ เริ่มสะอื้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นพร้อมกับน้ำตาของเธอยังคงไหลไม่หยุด “ฉันไม่อยากตาย ฉันยังตายไม่ได้…” เธอไม่ได้กลัวความตาย เพียงแต่แค่ยังไม่เต็มใจที่จะตาย

พ่อของเธอเสียชีวิตอย่างอนาถในขณะที่แม่ของเธอก็ถูกลักพาตัวไปยังเวสต์ริงตัน เธอยังต้องหาทางแก้แค้นพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่อาจตายเช่นนี้ได้

จีเวลที่อยู่ข้าง ๆ รีบปลอบเธอเบา ๆ “คุณซาร่า อย่าร้องไห้เลย เราจะต้องไม่เป็นอะไร นายท่านจะต้องมาช่วยพวกเรา”

แต่ทว่าการปลอบประโลมของจีเวลไม่ได้ช่วยอะไรมากมายนัก เนื่องจากซาร่าร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักขึ้น

คนอื่น ๆ ก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเช่นกัน

“จับมันไว้!”

ในขณะนั้นเอง เสียงตะโกนอย่างเย็นชาก็ได้ดังมาจากข้างนอก ก่อนที่ร่างร่างหนึ่งจะเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ร่างในชุดดำนั้นมีส่วนสูงที่สูงมากและสวมหน้ากากกระดูกสีขาวเปล่งพลังแห่งความชั่วร้ายออกมา

“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา?”

หัวหน้าองครักษ์ต่างก็ตกตะลึงแต่ยังคงรักษาน้ำเสียงที่เคารพเอาไว้

ปีศาจเงาเป็นผู้คุ้มกันของฟลอเรียน เขามีชื่อเสียงจากการสวมหน้ากากกระดูกสีขาว กลยุทธ์ของเขาโหดร้ายและชั่วช้ามาก เขาทำสิ่งที่ชั่วร้ายมามากมายให้กับฟลอเรียนในตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในเมืองหลวงแห่งโลกใหม่เขาก็มีชื่อเสียงที่ฉาวโฉ่เช่นกัน เพราะเขาเป็นหนึ่งในผู้บังคับบัญชาทหาร ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นกองทัพหลวงหรือองครักษ์รักษาเมือง พวกเขาก็จะหลีกเลี่ยงปีศาจเงาทุกครั้งที่เห็น

แล้วตอนนี้คนแบบนั้นก็ได้มาอยู่ตรงหน้าหัวหน้าองครักษ์แล้ว หัวหน้าองครักษ์ย่อมไม่กล้าที่จะทำตัวหย่อนยาน

แต่ปีศาจเงานี้เป็นตัวปลอม สโลนได้ปลอมตัวเป็นเขา

สโลนลองเสี่ยงและไปหาฟลอเรียนในคืนก่อน เขาไม่เพียงแค่ฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์เท่านั้นแต่ยังไร้มนุษยธรรมอีกด้วย เธอรู้ว่าเขาจะไม่ช่วยเธอดังนั้นสโลนจึงต้องหาทางออกด้วยตัวเอง

“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา?” หัวหน้าองครักษ์เดินเข้ามาหาสโลนอย่างรวดเร็วและมองเธอ “ทำไมจู่ ๆ ท่านถึงได้มาอยู่ที่นี่?”

ต้องบอกว่าการปลอมตัวของสโลนนั้นสมบูรณ์แบบจนไม่มีใครจำเธอได้

ฟึ่บบ!

สโลนไม่สนใจที่พูดอะไรออกมาอีกในขณะที่เธอหยิบป้ายสัญลักษณ์ออกมาจากตัวของเธอและพูดอย่างเย็นชาว่า “ท่านดาร์บี้บอกให้ฉันบอกคำสั่งของเขาแทนว่าสถานที่ประหารจะเปลี่ยนเป็นชานเมืองในนาทีสุดท้ายนี้ เตรียมคนของนายให้พร้อมที่จะพานักโทษพวกนี้ไปและตามฉันมา”

ป้ายสัญลักษณ์ในมือของสโลนทำจากทองคำทังสเตนที่มีเสืออันแสนดุร้ายสลักไว้อยู่อย่างประณีต

มันเป็นสัญลักษณ์ของผู้บังคับบัญชาการทหารที่ฟลอเรียนนำติดตัวไปด้วยในทุกที่ที่เขาไป ป้ายสัญลักษณ์ผู้บังคับบัญชาการทหาร

ใช่แล้ว ตอนที่สโลนตบฟลอเรียนในคืนก่อน ก่อนที่เธอจะเดินออกมา เธอแอบขโมยป้ายสัญลักษณ์จากเขา ฟลอเรียนกำลังดื่มและสนุกสนานอยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ทันได้สังเกตว่าป้ายสัญลักษณ์ของเขาถูกสโลนขโมยไป

“ครับ ท่านปรมาจารย์”

หัวหน้าองครักษ์เชื่อเธอเมื่อเห็นป้ายสัญลักษณ์ เขารีบสั่งคนของเขาว่า “เร็วเข้า พาพวกนักโทษเหล่านี้ไปที่ชานเมืองหลวง”

ในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา หัวหน้าองครักษ์พาแด๊กซ์และคนอื่น ๆ มาด้วยกัน พร้อมกับกำลังเดินตามสโลนไปที่เนินเขานอกเมืองหลวง

“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา”

ในขณะนั้นเอง หัวหน้าองครักษ์ถามสโลนอย่างสุภาพว่า “เราพาพวกนี้ออกมาเร็วเกินไปไหมครับ? แล้วอีกอย่าง พวกเราไม่ควรที่จะส่งคนมาคุ้มกันบริเวณรอบ ๆ อีกหน่อยเหรอครับ?”

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาคือนักรบเทวัญผู้โด่งดัง

ในขณะเดียวกันนั้นเอง แด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ก็เริ่มตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เจ้าศักดินาเคนนี่มีคำสั่งให้ประหารพวกเขาต่อหน้าสาธารณชนเพื่อหลอกล่อให้แดร์ริลโผล่ออกมา แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้เปลี่ยนสถานที่ประหารมายังสถานที่ที่ห่างไกลเช่นนี้กันล่ะ?