คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1836
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1836
ความจริงแล้วศัตรูอันดับหนึ่งในใจของยูมิไม่ใช่แดร์ริลแต่เป็นโดน็อก ดิกสัน เธอฝันนับครั้งไม่ถ้วนว่าได้ฆ่าเขากับมือเพื่อคลายความเกลียดชังในใจ แล้วพวกเขาจะไปหาโดน็อกได้อย่างไรกัน?
“ทำไมเหรอ?” ฟลอเรียนถามอย่างงุนงงสงสัย
“ฟู่”
ยูมิสูดหายใจเข้าลึกและพูดเรียบ ๆ ว่า “ฉันเคยบอกแล้วว่าโดน็อกนั้นเป็นคนชั่วและมีความเคียดแค้นต่อพวกผู้บ่มเพาะของจักรวาลโลก ยังไงเราก็เป็นคนจากจักรวาลโลก แล้วเราจะไปรวมกับคนแบบนั้นได้ยังไง?”
เธอนั้นทั้งร้อนใจและโมโหตอนที่พูดแบบนั้น
เธอไม่อาจบอกฟลอเรียนได้เรื่องที่เธอโดนโดน็อกข่มเหง ดังนั้นเธอจึงได้แต่หาข้ออ้างเช่นนี้
เอ่อ…
ฟลอเรียนไม่รู้ว่ายูมิเคยโดนโดน็อกข่มเหงมาก่อน เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีเมื่อได้ฟังคำอธิบายของเธอและบอกว่า “ที่รัก ทำไมเธอถึงได้มีความรู้สึกรักบ้านเกิดขนาดนั้นล่ะ? ถึงเราจะไม่ไปหาโดน็อก แต่เราก็กลับไปที่จักรวาลโลกไม่ได้อีกแล้วเพราะเรื่องที่เราเคยทำก่อนหน้านี้ แล้วการใส่ใจความคิดของโดน็อกไปจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?”
ฟลอเรียนพูดต่ออย่างอดทนว่า “ตอนนี้ชีวิตของเราสำคัญที่สุด รีบไปก่อนที่เจ้าศักดินาเคนนี่จะมาสอบสวนที่บ้านเราเถอะ”
จากนั้นฟลอเรียนก็รีบไปเก็บของ
‘เฮ้อ…’
ยูมิกัดริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นฟลอเรียนยุ่งหัวปั่น เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงจึงทำได้เพียงแต่ถอนใจ เธอทำได้เพียงเก็บของและตามฟลอเรียนย้ายข้างไปอยู่กับโดน็อก
…
ในเวลาเดียวกันนั้น…
แอมโบรสช่วยเมแกนออกมาจากพระราชวังโมอาน่าเหนือได้และสามารถหนีพ้นยามของวังโมอาน่าเหนือมาได้หลังจากที่ต้องดิ้นรนอยู่สักพักก่อนที่จะกลับมาที่จักรวาลโลก
หลังจากหนีมาหลายชั่วโมงในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็มาถึงภูเขาง้อไบ๊
ตอนนั้นศิษย์สำนักง้อไบ๊ต่างก็ส่งเสียงยินดีเมื่อได้เห็นเมแกน
“ประมุข…”
“ประมุขกลับมาแล้ว…”
“ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ ประมุข”
แฟนนี่ที่รอฟังข่าวอยู่ที่ห้องโถงหลักก็รีบเดินออกมา เธอนั้นทั้งแปลกใจและยินดีขณะที่เธอพูดกับเมแกนว่า “ประมุขศิษย์พี่ ดีจังที่ได้เห็นคุณกลับมาอย่างปลอดภัย”
ก่อนหน้านี้แดร์ริลได้ปลอมเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้และช่วยพวกเขาตอนที่บรรดาสำนักของจักรวาลโลกโดนปรมาจารย์เอ้อหลางสกัดไว้ จากนี้แฟนนี่ก็พาพวกเขาหนีกลับมาที่จักรวาลโลก
อืม
เมแกนยิ้มพร้อมกวาดตามองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะมองแฟนนี่และบอกว่า “ฉันจะเจอปัญหาง่าย ๆ ได้ยังไงกัน? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันหรอก”
จากนั้นเมแกนก็คิดบางอย่างได้และรีบสั่งว่า “เร็วเข้า ไปเตรียมจัดงานเลี้ยง ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารดี ๆ องค์ชายสักหน่อย”
เมแกนมองแอมโบรสและยิ้มเมื่อเธอพูดประโยคสุดท้าย
ที่จริงการที่เธอสามารถหนีออกมาจากพระราชวังโมอาน่าเหนือได้คราวนี้ก็ต้องขอบคุณแอมโบรสและเขายังเป็นองค์ชายอีกด้วย เพราะฉะนั้นก็มีหลายสิ่งที่เธอต้องพึ่งพิงเขาอีกในอนาคต จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะดูแลเขาอย่างดี
“ได้เลยค่ะ ฉันจะไปจัดเตรียม” แฟนนี่ตอบทันที
“เดี๋ยวก่อน”
แอมโบรสเรียกแฟนนี่เสียงเรียบ
แอมโบรสหันมามองเมแกน “คุณไม่ต้องเตรียมงานเลี้ยงอะไรหรอก ถ้าหัวหน้าพันธมิตรอยากจะขอบคุณผมก็แค่ปล่อยออโรร่า แฮนเซ่นไปก็พอ”
เสียงเขาไม่ดังแต่มีอำนาจและไม่อาจโต้แย้งได้
“หืม?” เมแกนอึ้งไปก่อนที่เธอจะยิ้มและบอกว่า “ฝ่าพระบาท ท่านคงล้อเล่นหรือเปล่าเพคะ? ออโรร่านั้นเป็นนักโทษของสำนักง้อไบ๊ ในฐานะของประมุขสำนักหม่อมฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไง?”
เมแกนนั้นฉลาด ไม่ต้องถามอะไรเธอก็รู้ว่าแอมโบรสอยากช่วยออโรร่าเพราะว่าเอร่า
ทุกคนต่างก็รู้ว่าทั้งสองเป็นเพื่อนกัน
ในฐานะประมุขสำนักคนก่อน ออโรร่านั้นทำตัวเสื่อมเสียด้วยการมีสัมพันธ์กับแดร์ริลและถึงขนาดเก็บเด็กมารหัวขนลูกของเขาเอาไว้ เมแกนนั้นชิงชังเหตุการณ์นั้นมากแล้วเธอจะปล่อยออโรร่าไปง่าย ๆ ได้อย่างไรกัน?
