คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1837
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1837
”คุณต้องปล่อยออโรร่าไม่ว่าคุณจะอยากทำหรือไม่ก็ตาม” แอมโบรสตอบอย่างเย็นชา เวลาเดียวกันเขาก็ปล่อยรังสีแข็งแกร่งออกมารอบกายซึ่งแทบทำให้หายใจไม่ออก
แอมโบรสนั้นคิดมาถี่ถ้วนแล้ว เขาทุ่มเทแรงไปมากเพื่อช่วยเมแกน เขาสามารถลงมือรุนแรงและทำลายมิตรภาพได้อย่างไม่ไว้หน้าหากว่าเธอไม่ยอมปล่อยออโรร่า
เขาต้องช่วยแม่ของเอร่าแทนเธอไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาจะต้องทำลายสำนักง้อไบ๊ทิ้งก็ตาม
“ฟู่”
เมแกนผ่อนหายใจเล็กน้อยเมือเห็นความเด็ดขาดของแอมโบรสและยิ้ม “ก็ได้ หม่อมฉันจะปล่อยออโรร่าไป”
ดวงตาของเมแกนมีแววขบขันพาดผ่านขณะที่เธอพูดต่อ “แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“แล้วตอนไหน?” แอมโบรสถามทันที
เมแกนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกว่า “อีกสองสามวัน สำนักง้อไบ๊จะมีจัดงานเลี้ยงชมพระจันทร์ หม่อมฉันจะเชิญบรรดาวีรบุรุษและบัณฑิดมากมายมาร่วม หม่อมฉันจะปล่อยเธอไปหลังงานเลี้ยงจบเพื่อไม่ให้ออโรร่าก่อปัญหาวุ่นวาย”
เมแกนมีสีหน้าจริงจังขณะที่พูด
เธอพูดถูกว่าอีกสามวันสำนักง้อไบ๊จะจัดงานเลี้ยงชมจันทร์ แต่เมแกนก็ไม่ได้คิดจะปล่อยออโรร่าไป เธอแน่ใจว่าเอร่าจะต้องมาช่วยออโรร่าในช่วงงานเลี้ยงแน่นอน เมแกนก็จะวางกับดักเพื่อจับเอร่า
เมแกนเกลียดทั้งออโรร่าและเอร่าเข้ากระดูกดำแล้วเธอจะปล่อยทั้งสองคนไปได้ยังไง?
สำหรับแอมโบรสนั้น หากว่าเธอเป็นมิตรกับเขาไม่ได้ก็คงเป็นได้แค่ศัตรูเท่านั้น
“โอเค”
แอมโบรสหยุดคิดชั่วครู่ตอนที่เห็นสีหน้าจริงจังของเมแกนก่อนที่จะพยักหน้าและบอกว่า “ผมหวังว่าคุณจะรักษาคำพูด”
ตอนนั้นแอมโบรสยังไม่รู้ว่าโดนเมแกนหลอก แม้เขาจะมีประสบการณ์มากมายแต่ว่าก็ยังเด็กอยู่ เขายังไม่เป็นผู้ใหญ่นักหากว่าเทียบกับเมแกนในแง่ของการมองการณ์ไกล
…
ตอนนั้นเองในสุสานโบราณของลิโป้ใต้ภูเขาฮัว
ในห้องใต้ดิน เอร่ากำลังจะบ่มเพาะเสร็จสิ้น ใบหน้างดงามของเธอดูตื่นเต้นขณะที่เธอปล่อยรังสีแข็งแกร่งออกมา
ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เอร่าสำเร็จคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะแล้วภายใต้การชี้แนะของจางจือ
ไม่เพียงแค่นั้น ระดับการบ่มเพาะของเธอก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน
“ท่านอาจารย์”
ตอนนั้นเอร่าก็เดินเข้าไปหาจางจือ ใบหน้างามของเธอเต็มไปด้วยความร้อนรน “ฉันฝึกคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะสำเร็จแล้ว เราควรเริ่มลงมือกันได้หรือยัง?”
ตลอดเวลาสองสามวันนี้เอร่าคิดถึงแต่เรื่องจะออกไปตลอดเวลา ตอนนี้เธอไม่รู้ชะตากรรมของแม่ของเธอแล้วเธอจะอยู่นิ่งเฉยได้อย่างไร? แต่ว่าเอร่าก็อดกลั้นความต้องการที่จะออกไปนั้นไว้เพื่อที่จะได้แข็งแกร่งขึ้น
และตอนนี้ก็ประสบความสำเร็จแล้ว เอร่าทนรออีกต่อไปไม่ไหว
“อืม”
จางจือยิ้มและพยักหน้า เขาบิดตัวอย่างขี้เกียจและบอกว่า “ดีมาก ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่าโลกเป็นอย่างไรหลังจากผ่านไปนับพันปี”
จากนั้นจางจือก็จับมือเอร่าไว้แล้วสูดหายใจเข้าลึกขณะที่พลังภายในของพวกเขาปะทุออกมาก่อนที่จะพุ่งทะยานตัวขึ้น
เพียงพริบตาพวกเขาก็ออกมาจากสุสานลิโป้
“ฟู่”
จางจืออดไม่ได้ที่จะถอนใจออกมาอย่างโล่งอกขณะที่ยืนอยู่บนยอดภูเขาฮัวและมองทิวทัศน์งดงามรอบข้าง เขานั้นรู้สึกเต็มตื้นมาก
มันพันปีมาแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้เห็นแสงอาทิตย์อีกครั้ง
เอร่าเองก็ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดราวกับว่าเธออยู่อีกโลกหนึ่ง
เธอนั้นโชคดีมากที่ได้พบอาจารย์และสามารถสำเร็จคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะ หากว่าต้องเจอเมแกนอีกครั้งเธอก็ไม่ต้องกลัวอีกแล้ว
เอร่าแอบกำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงเมแกน
ต่อมาเอร่าก็ดึงแขนจางจือและรีบบอกว่า “ท่านอาจารย์ รีบไปที่สำนักง้อไบ๊แล้วฆ่านังคนชั่วเมแกนกันเถอะ”
เมแกนนั้นทำเรื่องเลวร้ายมามากมาย ข้อแรกหล่อนเกือบฆ่าอาจารย์ของเธอ จากนั้นก็จับแม่ของเธอไว้ ผู้หญิงชั่วร้ายแบบนั้นหากปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไปก็ดีแต่เป็นภัยต่อโลกนี้
แต่ว่าสีหน้าจางจือนั้นสงบ เขาส่ายหน้าและพูดเรียบ ๆ ว่า “ศิษย์ข้า เจ้าควรไปล้างแค้นตามลำพัง”
‘อะไรนะ?’
สีหน้าเอร่าทั้งตกใจและตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
