คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1845
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1845
”ข้า-”
ฉากเอ๋อตื่นตระหนกอย่างมากเมื่อพวกเขาถามเช่นนั้น เธอตัวสั่นเทิ่ม ส่ายหัวและบอกว่า “ข้าแค่ผ่านมา ข้าไม่มีบัตรวีไอพี”
‘บัตรวีไอพีคืออะไรกัน? เป็นเหมือนป้ายเพื่อผ่านเข้าสถานที่นี้เหรอ?’
แม้ว่าเธอจะอยู่มาเป็นพันปีแล้วและยังมีความรู้มากมาย แต่ว่านี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอมาในสังคมยุคสมัยใหม่ และยังเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเจอเรื่องแบบนี้ เธอนั้นทั้งสับสนและร้อนรน
“คุณไม่มีบัตรวีไอพีเหรอ?”
ดวงตานิโคลัสแดงก่ำ เขากล้าหาญขึ้นมาทันที เขาชี้ไปที่ฉางเอ๋อและตะคอกว่า “ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่แอบเข้ามาในกาสิโนสินะ นังผู้หญิงร้ายกาจ หากไม่ใช่เพราะเธอฉันก็คงไม่ต้องเสียมารยาทกับลูกพี่แดร์ริลหรอก วันนี้อย่าคิดจะไปจากที่นี่ได้นะ”
นิโคลัสแอบดูสีหน้าท่าทางของเฟลิกซ์ไปด้วย
สีหน้าเฟลิกซ์ก็มืดครึ้มเช่นกัน เขาพิจารณาฉางเอ๋อก่อนที่จะสั่งคนของเขา “พวกนายยังรออะไรอยู่อีก? จับผู้หญิงคนนี้ไปสอบสวน ถามว่าทำไมเธอถึงแอบเข้ามาที่ห้องวีไอพี”
ขวับ
ใบหน้างดงามของฉางเอ๋อซีดเผือด
เธอกัดปากแน่น ทั้งตกใจและโมโห เฟลิกซ์ดูเหมือนคนที่เธอไม่ควรไปทำให้ขุ่นเคือง เธอคงต้องอับอายไปตลอดกาลหากว่าพวกเขาจับเธอไป เธอนั้นเป็นเทพธิดาจันทรานะ แล้วเธอจะปล่อยให้คนพวกนี้มาทำกับเธอเช่นนี้ได้อย่างไร
“แดร์ริล-”
ฉางเอ๋อตัวสั่นเมื่อยามเข้ามาใกล้เธอ เธอกัดริมฝีปากและรีบเข้าไปหาแดร์ริลพร้อมดึงแขนเขา เธอพูดเบา ๆ ว่า “บอกเขาไปสิ ว่าเรามาด้วยกัน” เสียงของเธอเบาและมีเพียงแค่แดร์ริลที่ได้ยิน
แดร์ริลแอบหัวเราะ
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยินดีมาก หาได้ยากที่พระมเหสีฉางเอ๋อที่สูงส่งและแข็งแกร่งจะก้มหัวให้เขา
แต่ว่าเสียงแผ่วเบาของเธอนั้นก็ยังไม่ทำให้แดร์ริลพอใจ
แดร์ริลมองเธอและพูดช้า ๆ ว่า “เรามาด้วยกันเหรอ? ผมคิดว่าคุณบอกว่าคุณไม่รู้จักผมนี่?”
“แดร์ริล!” ฉางเอ๋อตื่นตระหนก เธอดึงแขนแดร์ริลและหน้าแดงก่ำขณะที่ก้มหัวบอกว่า “ข้าผิดไปแล้ว ตกลงไหม?” เมื่อเธอพูดประโยคสุดท้าย เสียงก็เบาจนแทบไม่ได้ยิน
ฉางเอ๋อไม่เคยนึกฝันว่าเธอต้องมาขอโทษไพร่อย่างแดร์ริล เธอนั้นเป็นพระมเหสีฉางเอ๋อผู้สูงส่ง เธอไม่คาดคิดว่าเธอต้องมาก้มหัวให้กับคนชั้นไพร่เช่นนี้
แดร์ริลนั่งบนโซฟาท่าทางเกียจคร้าน เขาดูไม่แยแสสิ่งใด
เฟลิกซ์หยุดคนของเขาทันที เขามองฉางเอ๋อและพูดอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิง คุณมากับลูกพี่แดร์ริลเหรอ?”
เฟลิกซ์นั้นเป็นคนฉลาด เขารู้ได้ทันทีว่าแดร์ริลไม่เพียงรู้จักสาวสวยคนนี้แต่ว่าตอนนี้เขาแค่กลั่นแกล้งเธอเท่านั้น
แต่ว่าเฟลิกซ์ก็ต้องตรวจสอบไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย
“ใช่ ข้ามากับเขา” ฉางเอ๋อรีบตอบ ใบหน้าเธอสงบนิ่งแต่ดวงตาของเธอดูร้อนรน
โอ้
ในทีสุดเฟลิกซ์ก็เข้าใจและหัวเราะ “ถ้าคุณมากับเขาก็ไม่เป็นไร”
ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนนางฟ้า เธออาจจะเป็นภรรยาในอนาคตของแดร์ริล แล้วเขาจะกล้าไปเสียมารยาทกับเธอได้อย่างไรล่ะ?
ฟู่…
อารมณ์ฉางเอ๋อโล่งขึ้นทันที เธอถอนใจอย่างโล่งอก
ในที่สุดก็จบเรื่อง
“เฟลิกซ์ เบลคลีย์”
แดร์ริลหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากโต๊ะกาแฟและจุดสูบ เขาพูดช้า ๆ ว่า “ฉันไม่ได้เจอนายแค่ไม่กี่ปี นายกลายเป็นคนทำงานไม่รอบคอบแล้วเหรอ? นายแทบไม่ถามด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับฉัน แค่เธอบอกว่าเธอรู้จักฉันก็จบเรื่องแล้วเหรอ? ไม่ระมัดระวังเอาซะเลยนะ นายเป็นหัวหน้าคนได้ยังไง?”
แดร์ริลยิ้มและมองฉางเอ๋อ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยแววยั่วเย้า
