คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1847
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1847
เมื่อเฟลิกซ์เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ ฉางเอ๋อก็กระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว เธอดึงแขนแดร์ริลและบอกเบา ๆ ว่า “แดร์ริล รีบไปกันเถอะ”
เธอเป็นจักรพรรดินีแต่เธอต้องมายอมรับว่าตัวเองมีความสัมพันธ์กับแดร์ริล มันน่าอับอายจนพูดแทบไม่ออก
เธออยากจะไปก่อนที่คนพวกนี้จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ
อืม
แดร์ริลคำรามตอบในคอก่อนที่จะบอกว่า “แต่ว่า เมื่อกี้ท่านเรียกกระหม่อมว่าอะไรนะ?”
แดร์ริลเอามือป้องหูแบบแกล้ง ๆ พร้อมกับยิ้มและมองฉางเอ๋อ
ฉางเอ๋อตัวสั่นระริกเมื่อเธอเห็นแววเสียดสีในรอยยิ้มของแดร์ริล เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาหมายความว่าอะไร?
“สวามี…” ฉางเอ๋อพูดเบา ๆ พร้อมกัดริมฝีปาก
ใบหน้าเธอแดงก่ำ เธอเห็นแดร์ริลเป็นเพียงไพร่ไร้ยางอายและไม่มีความเคารพนับถือใด ๆ ให้เขา เธอถึงขึ้นเกลียดเขาด้วยซ้ำแต่ตอนนี้เธอต้องมาโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งและเรียกเขาว่าสวามี
“สวามีฟังดูเป็นทางการเกินไป ไหน ๆ เราก็อยู่ที่ทวีปมิสท์ลอเรน เราควรต้องทำตามธรรมเนียมของพวกเขา เรียกกระหม่อมว่าสามีแทนดีกว่า” แดร์ริลพูดพร้อมรอยยิ้ม
“เจ้า-”
ฉางเอ๋อเดือดจัด เธอมองแดร์ริล เธอนั้นทั้งอับอายและโมโหในเวลาเดียวกันจนพูดอะไรไม่ออกอีก
แดร์ริลนั้นบังอาจมาก เธอเรียกเขาว่าสวามีแล้วแต่เขาก็ยังอยากให้เธอเรียกเขาว่าสามีอีกเหรอ?
ฉางเอ๋ออยากจะฆ่าแดร์ริลซะ ไม่ก็ทิ้งเธอไว้ที่นี่ซะ แต่เมื่อเธอเห็นเฟลิกซ์และคนของเขา ฉางเอ๋อก็กัดริมฝีปากและอดทนไว้
ไม่กี่วินาทีต่อมาฉางเอ๋อก็สงบใจได้ เธอก้มหัวลงและเรียกแดร์ริลเบา ๆ “สามี…”
แดร์ริลแอบหัวเราะ
คำนี้ฟังดูอ่อนโยนและดึงดูดใจจนทำให้แดร์ริลใจอ่อนยวบ เขาไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะทำให้ฉางเอ๋อเรียกเขาว่าสามีได้ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว
น่าทึ่งมากจริง ๆ
“ลูกพี่แดร์ริล”
เฟลิกซ์เดินเข้าไปหาเขาพร้อมรอยยิ้มและบอกว่า “ผมไม่เจอลูกพี่มาตั้งหลายปี ให้ผมจัดหาห้องให้คุณล้างเนื้อล้างตัวแล้วก็พักที่นี่คืนนี้เถอะ”
เฟลิกซ์ดูจริงใจเมื่อพูดเช่นนั้น
แดร์ริลยิ้มพร้อมส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังมีเรื่องด่วนต้องให้ไปทำ ไปทำงานของนายต่อเถอะ ไว้คราวหน้าเราค่อยมาเจอกันใหม่เมื่อมีโอกาส”
เอ่อ…
เฟลิกซ์รู้สึกช่วยไม่ได้แต่เขายิ้มและพยักหน้ารับ จากนั้นเขาก็สั่งนิโคลัส “เร็วเข้าเตรียมรถ ไม่ว่าลูกพี่แดร์ริลอยากไปที่ไหน นายก็พาเขาไปให้เรียบร้อยด้วย”
เฟลิกซ์กล่าวอำลาแดร์ริลและจากไป
แดร์ริลยิ้มและส่ายหน้า ‘เฟลิกซ์มักจะใส่ใจกับทุกเรื่องเสมอ’
จากนัั้นแดร์ริลก็พาฉางเอ๋อออกจากห้อง ภายใต้การดูแลของนิโคลัส
ขณะที่พวกเขาเดินออกมาที่โถงวีไอพีนอกห้อง พวกเขาก็ได้เห็นนักพนันนับพันคน จากนั้นแดร์ริลก็เห็นเงาร่างคุ้นตาสองร่างอยู่ไกล ๆ
พวกเขาเป็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่สองคน คนหนึ่งใส่ชุดเดรสยาวสีม่วงรูปร่างของเธอเย้ายวนมาก เธอนั้นสวยแต่ว่ามีกลิ่นอายเย็นชาเย่อหยิ่ง เธอไม่ได้เล่นการพนันเธอเพียงนั่งอยู่ด้านข้างดูโต๊ะพนันเท่านั้น
ผู้หญิงอีกคนใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีน เธอดูอ่อนหวานมากและยังดูจริงใจ คนรอบข้างพวกเขาต่างก็ร้องตะโกนเชียร์ขณะที่ลงเงินพนัน
พวกเธอก็คือพี่น้องบ็อกซ์ แอชลีย์และทิฟฟานี่ บ็อกซ์
แดร์ริลหัวเราะกับตัวเอง
เขายิ้ม ในใจรู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา
บังเอิญอะไรแบบนี้ เขาไม่คาดว่าจะเจอพี่น้องตระกูลบ็อกซ์ที่นี่ แดร์ริลยังจำถึงตอนที่เขาเป็นบอดี้การ์ดของพวกเธอเมื่อหลายปีก่อนเพื่อช่วยเทพธิดาน้อยได้ ตอนนั้นเขาก็พบพวกเธอที่กาสิโนเหมือนกัน
