คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1859
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1859
ในขณะนั้นเองจู่ ๆ เมแกนก็จำเรื่องที่แฟนนี่บอกกับเธอได้ พวกเขาตามล่าหาเอร่าและไล่ล่าเธอจนมาถึงหน้าผาจากนั้นเธอก็กระโดดลงไปในสุสานโบราณของลิโป้
ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้เมแกนไม่ได้เอะใจอะไรเป็นพิเศษ เพราะสุสานโบราณของลิโป้นั้นก็เต็มไปด้วยกับดัก เอร่าคงจะโชคดีมากถ้าเธอไม่ตายในทันที
แต่ทว่าดูเหมือนว่าเอร่าจะเป็นเช่นนั้นหลังจากที่เธอตกลงไปในสุสานโบราณของลิโป้ แล้วจากนั้นเธอก็ไปเจอเข้ากับห้องใต้ดินของจางจือ
เอร่าพบคู่มือคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะที่อยู่บนร่างของจางจืออย่างนั้นเหรอ?
ตอนนี้เมแกนยังคงไม่รู้ว่าเธอไม่อาจฆ่าจางจือให้ตายลงได้
“เมแกน”
เอร่าเยาะเย้ยเธอ “ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณก็ไม่ต้องกลัว คุณกำลังตื่นตระหนกเพราะเห็นฉันใช้คัมภีร์พิสุทธิ์อมตะใช่ไหม?”
จากนั้นเอร่าก็กวาดตามองรอบ ๆ ตัวเธอและคำรามว่า “ฟังนะ ทุกคน! หัวหน้าพันธมิตรของคุณที่คุณให้ความเคารพอย่างสูงส่งนี้ เป็นผู้หญิงที่เลวทราม ไร้ยางอาย และชั่วช้ามาก ฉันจะเล่าเรื่องวิธีที่เมแกนเรียนรู้คัมภีร์พิสุทธิ์อมตะให้ฟัง!”
จากนั้นเอร่าก็เล่าเรื่องที่เธอได้พบกับจางจืออย่างละเอียด
‘อะไรนะ?’
เมื่อเอร่าเล่าเรื่องของเธอจบเมแกนก็ตัวสั่นเทิ้ม ท่าทีของเธอดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
‘จางจือยังไม่ตาย?’
โอ้!
ในตอนนั้นเองทั่วทั้งห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้น ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะมาจากง้อไบ๊หรือสำนักอื่น ๆ ทุกคนมองมาที่เมแกนด้วยความตกใจ
เหล่าผู้บ่มเพาะนั้นให้ความสำคัญกับความน่าเชื่อถือและความยุติธรรมอย่างมาก
ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงเมแกนก็เป็นอะไรที่ตรงกันข้ามทั้งหมด พวกเขาจะไม่ยกโทษให้เธอหากเธอเป็นคนฆ่าจางจือ
มันคงเป็นเรื่องตลกสิ้นดีที่มีบุคคลเช่นนี้เป็นหัวหน้าพันธมิตร
ฝูงชนมองหน้ากันและพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงที่กระซิบกระซาบ ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นเมแกนในอีกมุมหนึ่งที่แตกต่างออกไป
แต่ทว่าก็ไม่มีใครเอ่ยกล้าถามเธอ เพราะผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังทั้งหมดนั้นได้กินโอสถวันแห่งความมืดมิดของเธอไปแล้ว ชีวิตของพวกเขายังคงอยู่ในกำมือของเธอและไม่มีใครอยากตาย
เมแกนดึงสติของเธอกลับมา เธอยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับเอร่า “โอ้โห นังสารเลวนี่! นี่เธอสามารถแต่งเรื่องที่ดีได้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย ถ้าอย่างนั้นฉันถามเธอหน่อยสิ เธอบอกว่าฉันไม่ได้ฆ่าจางจือ แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกัน?”
เมแกนมองไปที่ทางเข้าห้องโถงเมื่อเธอถามคำถามนั้นออกมา เธอดูสงบนิ่งแต่เธอก็รู้สึกประหม่าอย่างมาก
ถ้าจางจืออยู่ที่นี่ เธอก็คงจบสิ้นแล้ว
แต่เมแกนเป็นผู้หญิงที่ฉลาดหลักแหลม เธอพนันได้เลยว่าจางจือไม่ได้อยู่ที่นี่ไม่อย่างนั้นเขาคงแสดงตัวออกมาแล้ว
เป็นไปตามที่คาดไว้ ใบหน้าของเอร่าเผยความผิดหวังออกมา เธอตอบอย่างเย็นชาว่า “ท่านอาจารย์ของฉันติดอยู่กับกับดักนั่นมานานเกินไป เขาเลยออกจากสุสานและเดินทางไปทั่วโลกแล้ว”
จากนั้นเอร่าก็กัดริมฝีปากของเธอและพูดว่า “แต่อย่าเพิ่งคิดว่าโชคดีไปเลย ฉันจัดการกับคุณได้ด้วยตัวเอง ท่านอาจารย์ของฉันไม่จำเป็นต้องมาที่นี่หรอก”
เมแกนหัวเราะเบา ๆ “โกหก มาดูกันว่าเธอจะอ้างอะไรขึ้นมาได้อีกบ้าง จางจือที่เธอพูดถึงคือบุคคลที่มีตัวตนอยู่เมื่อหลายพันปีก่อน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงทำไมเขาถึงไม่มาที่นี่แล้วหาทางทางแก้แค้นล่ะ?”
จากนั้นเมแกนมองไปที่ฝูงชนและพูดว่า “อย่าเชื่อเรื่องไร้สาระของเธอ คัมภีร์พิสุทธิ์อมตะเป็นหนึ่งในสมบัติของง้อไบ๊ มีเพียงประมุขสำนักเท่านั้นที่มีคุณสมบัติในการบ่มเพาะสิ่งนี้เพราะคู่มือนี้ล้ำลึกเกินไป อดีตเจ้าสำนักของเราก็ยังไม่อาจเชี่ยวชาญในทักษะนี้ได้เลย
“แต่หลังจากที่ฉันได้เป็นเจ้าสำนัก ฉันโชคดีพอที่สามารถควบคุมคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะได้ ฉันเลยเขียนวรยุทธเพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญมัน เอร่าต้องขโมยมันไปในตอนที่ฉันไม่อยู่และบ่มเพาะมันด้วยตัวเองแน่ ๆ
“เธอขโมยวิธีการบ่มเพาะของสำนักและโกหกเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็กล้าที่จะใส่ร้ายฉัน ช่างน่ารังเกียจ!”
โอ้!
ผู้คนหลายคนในฝูงชนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย
