คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1864
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1864
เอร่าเป็นคนที่แอมโบรสรักที่สุดเสมอมา หัวใจของเขาเจ็บปวดมากเสียจนแทบจะหลั่งเลือดออกมาเมื่อเห็นเมแกนตบตีเอร่าอย่างโหดร้าย
“หม่อมฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอ” เมแกนเย้ยหยันด้วยน้ำเสียงซุกซน “แต่ในเมื่อพระองค์ทรงห่วงใยมันมากขนาดนี้ หม่อมฉันจะให้พระองค์และมันได้อยู่ใกล้ ๆ กันก็ได้”
หลังจากที่เมแกนพูดเช่นนั้น เธอก็ก้าวเดินไปข้างหน้าและบีบคางของเอร่า จากนั้นเธอก็หยิบยาเม็ดหนึ่งแล้วโยนเข้าไปในปากของเอร่า
อึก!
มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกินกว่าที่เอร่าจะทันได้โต้ตอบ เธอจึงต้องกลืนยาลงไป
“คุณให้อะไรฉัน?” เอร่าถามในขณะที่เธอตัวสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว
เมแกนเป็นผู้หญิงชั่วร้าย เอร่ารู้ว่านี่ต้องไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่ ๆ
“เมแกน!” แอมโบรสตะโกนในขณะที่เขาจ้องมองเมแกนด้วยดวงตาสีแดงก่ำ “คุณให้ยาพิษอะไรกับเอร่าน่ะ? รีบส่งยาแก้พิษให้เธอซะ! ไม่อย่างนั้นถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอฉันจะทำลายล้างสำนักง้อไบ๊ทั้งหมดและยุบภูเขาง้อไบ๊ไปซะ”
“ ไม่อย่างนั้นถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอฉันจะทำลายล้างสำนักง้อไบ๊ทั้งหมดและยุบภูเขาง้อไบ๊ไปซะ”
” คำเตือนนั้นดังกึกก้องซ้ำไปซ้ำมาภายในห้องโถง
หือ!
เมื่อพวกเขารับรู้ได้ถึงความโกรธของแอมโบรส เหล่าชนชั้นสูงจากสำนักต่าง ๆ ก็มีสีหน้าที่เป็นกังวล พวกเขาตื่นตระหนกอย่างมาก
พวกเขาคงจะไม่ใส่ใจคำเตือนนี้เหมือนกับมันเรื่องตลกไร้สาระถ้าหากเป็นคนอื่นพูด สำนักง้อไบ๊เติบโตอย่างมากภายใต้การนำของเมแกนซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เคยเป็นมาในอดีต ไม่มีที่ไหนเทียบเทียมได้
ในทางกลับกันแอมโบรสนั้นแตกต่างออกไป เขาเป็นถึงเจ้าชายจากโลกใหม่และเขามีพละกำลังที่จะทำลายสำนักง้อไบ๊ลงได้
เมแกนเองก็ตกใจเช่นกัน แต่เธอได้มองไปที่แอมโบรสด้วยรอยยิ้มในทันที “ใต้ฝ่าพระบาท พระองค์ควรสงบสติอารมณ์ก่อน ไม่ต้องกังวลหรอกเพคะ ในเมื่อพระองค์เป็นห่วงมันมากขนาดนี้หม่อมฉันจะไม่ฆ่าเอร่า หม่อมฉันจะกล้าทำอย่างนั้นกับมันยังไง สำหรับสิ่งที่มันเพิ่งกลืนลงไป หม่อมฉันมั่นใจว่าพระองค์คงจะได้ทราบในเร็ว ๆ นี้เพคะ”
เมแกนเผยรอยยิ้มบนใบหน้าในตอนที่เธอพูดออกมาเช่นนั้น
แอมโบรสขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อได้ยินเช่นนั้น
‘เมแกนช่างเจ้าเล่ห์จริง ๆ ฉันควรเชื่อเธองั้นเหรอ?’
แอมโบรสจมองไปที่เอร่าอย่างกระวนกระวายในขณะที่เขาประมวลผลความคิดในหัวของเขา เขาสังเกตเห็นว่าท่าทางของเอร่านั้นดูสงบนิ่งและไม่มีสัญญาณที่บ่งบอกถึงสิ่งผิดปกติ
เมแกนไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ เธอจึงหันไปหาแฟนนี่แล้วพูดว่า “พาองค์ชายกับนังนี่ไปขังไว้ในห้องขัง องค์ชายรักมันมาก ดูเหมือนว่าเขาจะรอต่อไปไม่ไหวแล้ว”
เมแกนไม่อยากที่จะทำอะไรรุนแรงกับแอมโบรส แต่เธอก็รู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นว่าเขาปกป้องเอร่ามากแค่ไหน เธอไม่อาจทนมันได้อีก
นอกจากนี้เมแกนไม่ได้หวาดกลัวกับการแก้แค้นของแอมโบรส มันเป็นเรื่องภายในของสำนักง้อไบ๊ ดังนั้นแอมโบรสจึงไม่มีสิทธิ์ที่เข้ามาแทรกแซงแม้ว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าชายก็ตาม
แม้ว่าราชวงค์โลกใหม่จะรู้เรื่องนี้เข้าแต่ก็ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะส่งกองกำลังมาโจมตีสำนักง้อไบ๊ เพราะพวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะพิสูจน์การกระทำของพวกเขาได้เลย
“ค่ะ ท่านประมุข” แฟนนี่ตอบในขณะที่เธอกวักมือเรียกลูกศิษย์สำนักง้อไบ๊มาสองสามคนให้พาแอมโบรสและเอร่าออกไป
จากนั้นบรรยากาศอันมืดมนในห้องโถงก็ลดน้อยลง
“ทุกท่าน”
เมแกนมองไปรอบ ๆ และยิ้ม “ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เชิญตามสบายได้เลย ฉันยังมีอะไรต้องทำ ดังนั้นฉันจะไม่อยู่ที่นี่กับพวกคุณต่อ เชิญพักผ่อนและสนุกสนานกันได้เต็มที่ อย่ากลับบ้านก่อนที่พวกคุณจะเมาเชียวล่ะ”
จากนั้นเมแกนก็เดินออกจากห้องโถงไป
“ขอบคุณท่านหัวหน้าพันธมิตรสำหรับการต้อนรับ” ฝูงชนตอบรับพร้อมเพรียงกันในขณะที่พวกเขามองดูเมแกนเดินจากไป
