คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1873
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1873
’เขาคือแดร์ริลเหรอ?’
หลายปีที่ผ่านมาชื่อเสียงของแดร์ริลนับวันยิ่งโด่งดัง ทุกคนในเก้าทวีปต่างก็ต้องเคยได้ยินเรื่องของเขา
ฝูงชนต่างก็พากันสับสน เขานิ่งอึ้งจ้องแดร์ริลเพราะพวกเขาเกือบทุกคนต่างก็ตกใจจนช็อก
‘กลายเป็นว่าเขาคือแดร์ริล ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้มั่นใจนัก ขนาดหญิงเหล็กอย่างเจดยังเรียกเขาว่าคุณพ่อเลย’
ไม่กี่อึดใจต่อมา แชสก็พูดเสียงสั่น เขาตีสีหน้าหม่นหมองขณะที่อ้อนวอนเจด “คุณเจด ผมผิดไปแล้ว–”
“คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรทั้งนั้น สัญญาระหว่างเราเป็นอันยกเลิก และเราก็จะไม่ทำงานจัดแสดงรถร่วมกันอีก” เจดโมโหมากจนเธอไม่อาจทนรับฟังเรื่องไร้สาระได้อีกแล้ว “ผู้ช่วยของฉันจะติดต่อคุณมาเพื่อจัดการเรื่องยุติสัญญาระหว่างเรา”
‘มันจบแล้ว’
แชสตัวสั่นและเขาก็เกือบทรุดฮวบลงกับพื้น เขาอยากจะร้องไห้แต่ว่าก็ไม่มีน้ำตาเหลือ
ขณะเดียวกันในห้องเล็กที่สวนหลังพระราชวังเวสต์ริงตัน
โดน็อกใส่เสื้อคลุมมังกรหลังจากที่จัดการเสร็จ บนใบหน้าหล่อเหลาของเขามีสีหน้าพึงพอใจ
ยูมิภรรยาของฟลอเรียน นอนอยู่ข้างกายเขา บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอมองโดน็อกอย่างเดียดฉันท์ ยูมิหวังว่าจะฆ่าเขาได้
‘เขาข่มเหงฉันอีกแล้ว’
ยูมิเคยตกอยู่ในเงื้อมมือโดน็อกเมื่อสิบปีก่อนและเธอก็ต้องทนรับความอับอายมาโดยตลอด
แม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว ยูมิก็ยังคงจดจำเวลาที่แสนมืดมิดในชีวิตของเธอได้ แต่เธอไม่คาดหวังว่าเรื่องแบบเดิมจะเกิดขึ้นซ้ำอีกหลังจากผ่านไปสิบปี
ยูมิไม่อาจยอมรับความจริงได้ว่าเธอนั้นเหมือนเข้ามาเสนอตัวเองให้เขา
โดน็อกเดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มขณะที่เขามองเรือนร่างของยูมิอย่างมีตัณหา เขาบอกว่า “คุณนายดาร์บี้ เธอน่าจะมีความสุขนะที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากกันไปนาน ทำไมเธอถึงคิดอยากจะฆ่าฉันล่ะ?”
เขาต้องยอมรับว่าพี่สะใภ้ของแดร์ริลนี้เป็นคนที่น่าสนใจ เธอนั้นเป็นเหมือนเดิมซึ่งทำให้เธอยิ่งน่าจดจำ
“ออกไปนะ ออกไปซะ” ยูมิตัวสั่นเทา เธอกัดฟันแน่นและร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ยูมิแทบทนรอที่จะเฉือนโดน็อกเป็นหมื่น ๆ ชิ้นไม่ไหว
‘ฉันต้องโดนโดน็อกข่มเหงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อไปฉันจะสู้หน้าคนอื่นได้ยังไง?’
โดน็อกไม่โมโหเลยเมื่อเห็นยูมิมองเขาด้วยความเกลียดชัง “คุณนายดาร์บี้ ทำไมเธอถึงไม่มีความสุขล่ะ? ที่จริงฟลอเรียนเขาดีตรงไหนกัน? เขาก็เหมือนหมาจรจัด แต่ว่าเธอก็ยังซื่อสัตย์กับเขาอยู่ดี”
จากนั้นโดน็อกก็พูดต่อพร้อมรอยยิ้ม “อย่างที่เขาพูดกันมาแต่โบราณ เป็นสามีภรรยากันแค่หนึ่งวันก็ผูกพันกันทั้งชีวิต แหม นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเรา ทำไมเธอไม่อยู่ในพระราชวังของฉันนับแต่นี้ไปแล้วก็คอยรับใช้ฉันล่ะ? ฉันจะมอบความร่ำรวยที่เธอปรารถนาให้เธอไปตลอดชีวิต” เขาหัวเราะ
“แก-”
ยูมิทั้งโกรธและอับอายเมื่อได้ยินข้อเสนอของโดน็อก เธอถลึงตาใส่เขาแต่ก็ไม่มีคำพูดใด
ยูมิอยากฆ่าโดน็อกแต่เธอไม่สามารถทำได้เพราะว่าเขามีพลังที่แข็งแกร่งและสถานะที่เป็นถึงจักรพรรดิ
แม้ฟลอเรียนก็อาจจะไม่ใช่คู่มือของเขา
โดน็อกหยุดพูดขณะที่เขาจัดเสื้อคลุมมังกรให้เรียบร้อย “คนงามของฉัน ลองเก็บข้อเสนอไปคิดดูนะ คืนนี้ฉันจะมาหา รออยู่ดี ๆ อย่างเชื่อฟังล่ะ”
จากนั้นโดน็อกก็หัวเราะและเดินออกไปจากห้องนอน เขารู้สึกสดชื่นมาก
ยูมิทั้งโกรธและอาย ไม่มีคำใดจะอธิบายความสิ้นหวังของเธอได้
เธอนั้นกลัวว่าตัวเองอาจจะไม่มีวันได้ออกไปจากพระราชวังนี้แล้ว
‘ทำไมชีวิตฉันต้องขมขื่นแบบนี้?’
แอ๊ด
ทันใดนั้นก็มีคนผลักประตูเปิดเข้ามา ก่อนที่เรือนร่างงดงามจะเดินเข้ามาในห้อง คนผู้นั้นเป็นหญิงงามที่มีสีหน้าซับซ้อน
ซูซานนั่นเอง
ซูซานกำลังนอนหลับอยู่ตอนที่เสียงของโดน็อกและยูมิทำให้เธอตื่น เธอไม่สามารถกลับไปหลับได้ ดังนั้นเมื่อโดน็อกจากไปเธอก็เลยเข้ามาดู
“ใครให้เข้ามา?” ยูมิตัวสั่น เธอคิดว่าเป็นโดน็อกและเธอก็อายเมื่อเห็นว่าเป็นซูซาน เธอคำรามอย่างเย็นชา “ออกไปนะ”
ยูมิกัดริมฝีปากเมื่อเธอส่งเสียงขู่ออกมา เธอนั้นอับอายและหวังว่าจะหาที่ซ่อนตัวได้
ยูมิรู้ว่าซูซานต้องได้ยินเสียงตอนที่โดน็อกข่มเหงเธอ ยูมิหน้าแดงก่ำและรู้สึกขายหน้ามาก
