คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1874
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1874
”ยูมิ” ซูซานเองก็รู้สึกอายเมื่อได้เห็นห้องที่ยุ่งเหยิง จากนั้นเธอก็กัดริมฝีปากและพูดเบา ๆ ว่า “อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้มาเยาะเย้ยเธอ”
ซูซานเดินเข้ามาหาช้า ๆ และพูดต่อไปว่า “ในฐานะผู้หญิง ฉันเข้าใจความเจ็บปวดของเธอ หากว่าฉันเดาไม่ผิด ตอนนี้เธอต้องอยากฆ่าโดน็อกใช่ไหม?”
ยูมิเงยหน้าขึ้นมองและพูดอย่างเย็นชา “คุณต้องการจะพูดบ้าอะไรกันแน่?”
ซูซานยิ้มและบอกว่า “หากว่าเธออยากฆ่าโดน็อก ฉันช่วยเธอได้”
ซูซานนั้นโดนขังไว้ เธอรู้ว่าไม่สามารถหนีออกไปได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่เพื่อเกลี้ยกล่อมยูมิ
‘อะไรนะ?’
ยูมิผงะไป จากนั้นเธอก็หัวเราะและเยาะหยันซูซาน “นี่คุณเพิ่งเสนอว่าจะช่วยฉันเหรอ? คุณช่วยตัวเองยังไม่ได้แท้ ๆ ทำไมถึงคิดว่าจะช่วยฉันได้? แล้วทำไมฉันถึงต้องเชื่อคุณด้วย?”
ซูซานเป็นแม่ทูนหัวของแดร์ริล ยูมินั้นใส่ร้ายแดร์ริลหลายครั้งดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าทำไมซูซานจึงเสนอว่าจะช่วยเธอ
ไม่มีคนที่สติดี ๆ จะเชื่อเรื่องนี้แน่
“เพราะว่าฉันก็อยากฆ่าเขาเหมือนกับเธอ” ซูซานพ่นล่มหายใจยาว ใบหน้างามของเธอดูเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “โดน็อกฆ่าสามีของฉัน ฉันอยากจะล้างแค้นและฆ่าเขาซะ”
ซูซานนั้นเต็มไปด้วยโทสะเมื่อพูดถึงเรื่องการตายอันน่าเศร้าของโซรัน เธอตัวสั่นด้วยโทสะ
ยูมินิ่วหน้า แต่เธอก็ยังไม่คลายสงสัย “ถึงแม้ว่าคุณจะพูดจริง คุณคิดว่าเราแค่สองคน ผู้หญิงอ่อนแอสองคน จะทำอะไรโดน็อกได้?”
ซูซานยิ้มแต่เธอก็ยังไม่ตอบทันที เธอยกมือขึ้นและดึงปิ่นปักผมออกมาจากศีรษะ
จากนั้นเธอก็ส่งปิ่นให้ยูมิ “มันเรียกว่าขนนกเลือด มันดูเหมือนปิ่นธรรมดาแต่ว่ามันเป็นอาวุธลับที่ทรงพลังของนิกายทักเกอร์”
ซูซานพูดถูก
ปิ่นนี้มาจากนิกายทักเกอร์จริง ๆ เมื่อตอนที่ซูซานแต่งงานกับโซรัน มีผู้บ่มเพาะมากมายเข้ามาร่วมงานแต่งงานเพื่อแสดงความยินดีกับทั้งคู่ หัวหน้านิกายทักเกอร์ก็นำปิ่นนี้มามอบให้เป็นของขวัญ
‘นิกายทักเกอร์เหรอ?’
ยูมิอึ้งไป เธอมองปิ่นตาค้าง เธอนั้นพูดไม่ออกและตกใจมาก
แม้ว่านิกายทักเกอร์จะไม่มีอิทธิพลมากเท่าเส้าหลินหรือว่าบู๊ตึ๊ง แต่นิกายนี้ก็มีชื่อเสียงในเรื่องของอาวุธลับและกับดัก ยูมิก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน
“ตกลง”
ไม่กี่วินาทีต่อมา ยูมิก็เลิกลังเล เธอพยักหน้าอย่างแข็งขันขณะที่มองซูซาน จากนั้นก็บอกว่า “บอกแผนให้ฉันฟังหน่อย” ยูมิมั่นใจว่าโดน็อกต้องตายแน่หากว่าพวกเธอใช่อาวุธลับของนิกายทักเกอร์
ซูซานรู้สึกตื่นเต้นเมื่อยูมิตกลงรับข้อเสนอของเธอ เธออธิบายช้า ๆ ว่า “หากค่ำนี้โดน็อกกลับมา เธอก็หาทางกำจัดยามของเขาซะ พอเธอมีโอกาสก็กดปุ่มนี้บนปิ่น…”
ขณะที่พูด เธอก็สาธิตให้ยูมิดู
ยูมิเป็นคนฉลาด เธอเรียนรู้วิธีใช้ปิ่นได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็คิดบางเรื่องขึ้นมาได้และพูดอย่างวิตกว่า “โดน็อกเป็นจักรพรรดิ หากว่าเขาตายพวกเราจะไม่โดนตัดหัวเหรอ?”
การลอบสังหารจักรพรรดินั้นเป็นโทษหนัก อีกอย่างพวกเธอก็ต้องทำเรื่องนี้ในพระราชวังที่มียามแน่นหนา
“เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก” ซูซานยิ้มและปลอบใจ “เวสต์ริงตันนั้นต่างไปจากทวีปอื่น จะมีสักคนที่แข็งแกร่งและก้าวขึ้นมาเป็นจักรพรรดิคนใหม่ ไม่กี่วันก่อนโดน็อกก็ฆ่าจักรพรรดิของเวสต์ริงตันต่อหน้าเสนาบดีและแม่ทัพทั้งหลายไป แต่ไม่มีใครกล้าจะลุกขึ้นมาต่อต้านขัดขืนการกระทำของเขาเลย”
“ดังนั้นหลังจากที่เราฆ่าโดน็อกไป ฉันแน่ใจว่าต้องมีสักคนคว้าโอกาสที่จะขึ้นมาเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ ไม่มีใครสนหรอกว่าเขาตายยังไง”
“อีกอย่างหลังจากโดน็อกตาย จักรพรรดิองค์ใหม่ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของเราด้วยซ้ำ เขาจะไม่มีทางได้ครองบัลลังก์หากว่าเราไม่ได้ฆ่าโดน็อก เธอคิดว่ายังไงล่ะ?”
ยูมิพยักหน้ารัว คำพูดของซูซานลบความกังวลในใจเธอไปจนหมด
หลังจากที่ซูซานและยูมิสรุปกันได้ พวกเธอก็กลับห้องของตัวเอง
วันนั้นผ่านไปเร็วมาก
เมื่อมืดลง ยูมิก็เข้าครัวและปรุงอาหารที่จะเข้ากันได้ดีกับไวน์
