คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1887

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1887

รถซูเปอร์คาร์สุดเท่นั้นดูเด๋อด๋าท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่น่าแปลกตา

ชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ในรถ ผู้ชายคนนั้นหล่อเหลาและมีสไตล์ ส่วนผู้หญิงก็มีเสน่ห์และน่าเย้ายวน พวกเขาก็คือแดร์ริลและฉางเอ๋อนั่นเอง

หลังจากที่พวกเขาได้พบกับเจดที่เมืองเมฆาวดีในทวีปมิสท์ลอเรนแล้ว แดร์ริลก็จากมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฉางเอ๋อ เจดมอบรถเฟอร์รารี่สีแดงที่สวยสะดุดตาที่สุดจากงานแสดงรถยนต์ให้เขาก่อนที่เขาจะจากมา

แดร์ริลไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอเนื่องจากรถนั้นมาจากบริษัทของเขา ดังนั้นเขาจึงขับรถออกมา หลังจากขับรถมาได้ไม่กี่ชั่วโมง เขาก็มาถึงโมอาน่าเหนือ

ตอนแรกแดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ขับรถซูเปอร์คาร์คันนั้นให้กับฉางเอ๋อนั่ง

ผู้ชายรวย ๆ คนไหนก็อยากมีผู้หญิงสวย ๆ ในรถหรู ๆ ของพวกเขาทั้งนั้น แดร์ริลมีฉางเอ๋อซึ่งเทพธิดาที่ใคร ๆ ก็รู้จักกันดี จะมีผู้ชายคนไหนในทั้งเก้าทวีปนี้ที่จะได้รับเกียรติให้ขับรถฉางเอ๋อบ้างกันล่ะ?

แต่ทว่าแดร์ริลกลับรู้สึกหดหู่ใจหลังจากที่พวกเขามาถึงยังโมอาน่าเหนือ

โมอาน่าเหนือเป็นเมืองโบราณเก่าแก่ที่ไม่มีถนนเรียบ ๆ และไม่มีปั๊มน้ำมันเลย เขาเกรงว่าเฟอร์รารี่สุดเท่ของเขาจะหมดประโยชน์ลงในไม่ช้า

ฮัดเช่ย!

ในขณะที่แดร์ริลกำลังกังวลเรื่องเชื้อเพลิง เขาก็จามออกมาในทันที

โอ้ แม่เจ้า!

แดร์ริลลูบจมูกและพึมพำกับตัวเอง “นี่ใครกำลังนินทาฉันเนี่ย?”

เขาหันหน้าไปมองฉางเอ๋อ เขายิ้มและพูดว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ พระองค์เป็นหญิงผู้รอบรู้ พระองค์รู้ไหมว่าใครกำลังพูดถึงกระหม่อมลับหลังน่ะพะยะค่ะ?”

แดร์ริลเริ่มมีท่าทีเหิมเกริมกับฉางเอ๋อมากขึ้น เขามักจะแหย่เธอระหว่างการเดินทาง

“อย่าทำตัวถือดีนักเลย” ฉางเอ๋อโต้กลับไปอย่างเย็นชาในขณะที่เธอยังคงทำหน้าเฉยเมย “ศัตรูของเจ้ารอให้เจ้าตาย ๆ ไปไม่ไหวแล้ว ใครจะไปพูดถึงเจ้ากัน?”

ฉางเอ๋อไม่อาจซ่อนความโกรธที่พลุ่งพล่านในตัวเธอได้เมื่อเธอพูดออกไปเช่นนั้น

เธอโกรธมากเมื่อนึกถึงประสบการณ์ของเธอในทวีปมิสท์ลอเรน แดร์ริลต้องทำให้เธอเรียกเขาว่าสามี เธอคงจะฆ่าเขาไปแล้วถ้าพลังภายในของเธอไม่ถูกสกัดไว้อยู่

โธ่!

แดร์ริลคิดว่าการโต้กลับของฉางเอ๋อนั้นช่างดูน่าขัน

‘โอ้! แหม ฉันก็แค่ล้อเล่น แต่เธอด่าฉันให้ไปตายซะได้ ก่อนหน้าที่ฉันทำไปทั้งหมดก็แค่ขอให้เธอเรียกฉันว่าสามีเพียงไม่กี่ครั้งเอง และแน่นอนว่ามันก็เพื่อความปลอดภัยของเธอเองนะ เฮ้อ!’

ฟู่!

ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงลมปราณที่แข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมาจากทางด้านหลังพวกเขา แดร์ริลและฉางเอ๋อหันกลับมาเพื่อดูอย่างรวดเร็ว

ฟ่อ!

แดร์ริลตื่นตระหนกอย่างมาก เขาสูดลมหายใจอันเย็นเฉียบเข้าไป

ฉางเอ๋อที่อยู่ในที่นั่งตรงคนขับก็ตัวสั่นเทาไปเช่นกัน ใบหน้าอันสวยงามของเธอดูตื่นตระหนก

ข้างหลังพวกเขาไปประมาณหนึ่งร้อยเมตร พวกเขาก้ได้มองเห็นร่างขนาดใหญ่กำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา มันมีดวงตาสีแดงเข้มและปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยว มันคือสุนัขคำรณสวรรค์ของหยางเจียนนั่นเอง

ซวยแล้ว!

แดร์ริลรู้สึกว่าสมองของเขานั้นปั่นป่วน เขาตกใจอย่างมากเมื่อมองเห็นสุนัขคำรณสวรรค์

บางทีหยางเจียนอาจอยู่ไม่ไกลจากที่นี่

‘แต่สุนัขตัวนี้หาฉันเจอได้ยังไง? ฉันเพิ่งมาจากทวีปมิสท์ลอเรนและถึงแม้ว่าหยางเจียนจะดักซุ่มโจมตีฉันอยู่ที่โมอาน่าเหนือ มันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้นี่’

“โอ้ ไม่นะ”

ฉางเอ๋อแสดงท่าทีออกมาในที่สุด เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า “สุนัขคำรณสวรรค์นั้นเก่งกาจในเรื่องการตามล่า มันจะต้องจำกลิ่นของเจ้าได้ตั้งแต่ตอนที่เจ้าปรากฏตัวในโมอาน่าเหนือนี้แน่ ๆ และคงตามพวกเราจนเจอ”