คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1888
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1888
ฉางเอ๋อกัดริมฝีปาก เธอคิดว่าเธอจะสามารถกลับไปที่เมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ และต่อสู้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ แล้วพวกเขาก็จะวางแผนในการทวงคืนอำนาจการปกครองมาจากหยางเจียน เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เจอกับสุนัขคำรณสวรรค์ทันทีที่เธอเข้าสู่โมอาน่าเหนือเช่นนี้
แดร์ริลหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากที่ได้ยินฉางเอ๋อ เขาไม่อาจซ่อนความตกใจของเขาเอาไว้ได้
‘สุนัขสามารถหาตำแหน่งของฉันได้จากกลิ่นของฉันงั้นเหรอ? สุนัขคำรณสวรรค์ช่างสมกับที่เป็นสัตว์เทพของหยางเจียนจริง ๆ ความสามารถในการไล่ล่าของมันนั้นยอดเยี่ยมมาก’
แดร์ริลรู้สึกจนตรอก เขายิ้มออกมาอย่างขมขื่น “พวกเราจบเห่แล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้สุนัขคำรณสวรรค์หาพวกเราจนเจอแล้ว พวกเราไม่มีที่ให้หนีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
ฉางเอ๋อขมวดคิ้วและจู่ ๆ นึกอะไรบางอย่างออก เธอมองไปที่แดร์ริลและพูดว่า “เจ้าไม่ได้บอกหรอกเหรอว่ารถของเจ้ามันเร็ว? ทำไมพวกเราไม่พยายามขับมันให้เร็วกว่าสุนัขล่ะ?”
‘อะไรนะ?’
แดร์ริลตกตะลึงไปชั่วขณะ ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็คิดว่ามันช่างเป็นเรื่องที่น่าขันมากที่ฉางเอ๋อจะมีจินตนาการที่โลดโผนเช่นนี้
เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่คิดว่าเฟอร์รารี่จะสามารถวิ่งได้เร็วกว่าสุนัขคำรณสวรรค์!
“พระมเหสีฉางเอ๋อ” แดร์ริลพูดพร้อมกับรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ “ซูเปอร์คาร์คันนี้เร็วมากก็จริง แต่โชคไม่ดีที่ในโมอาน่าเหนือนี้ไม่มีถนนที่ดีที่จะให้มันได้ทำงานแบบเต็มที่ที่สุด แล้วอีกอย่าง น้ำมันของเราก็ใกล้จะหมดลงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!” ฉางเอ๋อกลอกตาและกระทืบเท้า “งั้นก็คิดสิว่าจะทำยังไง เร็ว ๆ เข้าสิ!”
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าน้ำมันหมดนั้นหมายความว่าอะไร แต่ฉางเอ๋อก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อที่จะคิดว่ารถนั้นวิ่งได้เร็วกว่าสุนัขคำรณสวรรค์
แดร์ริลกระวนกระวายใจเมื่อเห็นว่าสุนัขคำรณสวรรค์เข้ามาใกล้แล้ว เขี้ยวของมันมีประกายแสงอันน่าสะพรึงกลัวในยามค่ำคืน
ภายในวินาทีถัดมา แดร์ริลก็นึกอะไรบางอย่างได้และเขารีบถามผางถ่งที่อยู่ในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ “ผางถ่ง นายเป็นคนมีไหวพริบมาก นายรู้วิธีกำจัดสุนัขตัวนี้ไหม?”
จากระดับความแข็งแกร่งของเขาทำให้แดร์ริลไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวสุนัขคำรณสวรรค์ แต่เขากังวลว่าหยางเจียนจะปรากฏตัวขึ้นในทันทีทันใดและเขาจะไม่มีเวลาที่จะหนีไปได้ แดร์ริลจึงไม่มีอารมณ์ที่จะจัดการกับสุนัขคำรณสวรรค์ เขาเพียงแค่ต้องการกำจัดมันให้โดยเร็วที่สุด
“นายท่าน!”
ผางถ่งตอบกลับแทบจะโดยทันที “สุนัขคำรณสวรรค์เก่งในการไลล่าด้วยจมูกที่ไวของมัน ท่านอาจจะมีโอกาสหลบหนีได้ถ้าท่านเริ่มจากจัดการที่จมูกของมันก่อน”
‘จมูก?’
แดร์ริลผวา แล้วดวงตาของเขาก็เปร่งประกายขึ้น
‘ฉันเข้าใจแล้ว’ เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ
เขาตื่นเต้นหยิบขวดพริกป่นออกมาจากกระเป๋าของเขา เมื่อสิบปีก่อนแดร์ริลถูกส่งไปยังทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่โดยเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ ซึ่งเขาได้พบกับจีเวล หญิงสาวได้นำเครื่องเทศมาด้วยและปรุงเนื้อสัตว์ป่าแสนอร่อยให้แดร์ริลในตอนที่พวกเขานั้นได้เดินทางไปด้วยกัน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อิทธิพลของจีเวลก็ได้ทำให้แดร์ริลประทับใจ เขาจึงได้พกเครื่องเทศติดตัวไปด้วยตลอดไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม
ฟู่!
แดร์ริลเรียกราชาอสูรเถาอู้ของเขาออกมาจากย่ามใส่สัตว์เทพในทันทีที่เขาหยิบผงพริกป่นออกมา
“ไป” แดร์ริลตะโกน
แม้ว่าราชาอสูรเถาอู้ของแดร์ริลจะเป็นสัตว์เทพ แต่มันก็ได้รับการบ่มเพาะมาเพียงสิบกว่าปีเท่านั้น ในทางกลับกัน สุนัขคำรณสวรรค์นั้นได้บ่มเพาะมาเป็นเวลาหลายพันปี ความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นห่างกันเกินไป
แต่ทว่าแดร์ริลไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เถาอู้ฆ่าสุนัขคำรณสวรรค์ เขาต้องการแค่ให้เถาอู้หลอกล่อความสนใจของสุนัขไปก็เท่านั้น
โฮกก!
ราชาอสูรเถาอู้พุ่งเข้าใส่พร้อมด้วยเสียงคำราม พลังของสัตว์เทพได้ระเบิดขึ้นในขณะที่มันพุ่งเข้าหาสุนัขคำรณสวรรค์
โฮ่ง!
สุนัขคำรณสวรรค์ตกใจมากเมื่อเห็นราชาอสูรเถาอู้ ดวงตาของมันเป็นประกายเหมือนสัตว์ร้ายที่กระหายเลือดและมันก็เริ่มการโจมตีเถาอู้อย่างตื่นเต้น
สุนัขคำรณสวรรค์อยู่กับหยางเจียนในฐานะสัตว์เทพของเขาที่ผ่านการต่อสู้มาหลายร้อยครั้งมาหลายพันปี มันได้ต่อสู้กับสัตว์เทพอื่น ๆ มามากมาย มันจึงไม่สะทกสะท้านในตอนที่เห็นเถาอู้ แต่ในทางกลับกัน พลังลมหายใจของราชาอสูรเถาอู้ได้กระตุ้นจิตวิญญาณที่กระหายเลือดแห่งการต่อสู้ที่ของมันเข้า
ภายในชั่วพริบตา ทั้งราชาอสูรเถาอู้และสุนัขคำรณสวรรค์ก็ต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายกลางอากาศ
ฉางเอ๋อกัดริมฝีปากของเธอในขณะที่จ้องมองการต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อ เธอชำเลืองมองไปที่แดร์ริลด้วยความไม่อยากจะเชื่อ พร้อมกับดวงตาของเธอที่เปล่งประกายไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
‘แดร์ริลมีสัตว์เทพ ราชาอสูรเถาอู้ ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินเขาต่ำไปมาโดยตลอดเลยสินะ’
แดร์ริลไม่สนใจท่าทีของฉางเอ๋อ เขาเฝ้าดูการต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อพร้อมกับมองหาโอกาส
และแล้วในไม่ช้า เมื่อสุนัขคำรณสวรรค์กำลังสนใจราชาอสูรเถาอู้อยู่นั้น แดร์ริลก็กระโจนขึ้นไปกลางอากาศอย่างรวดเร็วพร้อมกับขวดพริกป่นในมือ จากนั้นเขาก็โรยมันลงบนหัวของสุนัขคำรณสวรรค์
ในตอนนั้นเอง แดร์ริลก็เรียกเถาอู้กลับมาภายในพริบตา
พริกป่นได้ฟุ้งกระจายไปทั่ว มันได้กระจายลงไปบนหัว รูจมูก ตา และปากของสุนัขคำรณสวรรค์
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง…
