คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1892
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1892
ฉางเอ๋อได้วางแผนเอาไว้หมดเรียบร้อย หลังจากที่เธอกลับไปถึงที่พระราชวังแล้ว เธอจะเรียกขุนนางและทหารไปที่ชานเมืองและให้แดร์ริลบอกกับทุกคนว่าเขาเป็นต้นเหตุของการตายของโฮ่วอี้ เธอต้องการที่จะพิสูจน์ว่าเธอนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์
แดร์ริลไม่ได้ตอบรับโดยทันที เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างช่วยไม่ได้
เขาเข้าใจถึงความต้องการของฉางเอ๋อดี แต่เขาจะต้องยอมสละชีวิตหากต้องไปที่เมืองหลวง หยางเจียนได้ออกคำสั่งตามล่าเขาแล้ว
นอกจากนี้ เขายังใช้ผงพริกป่นทำร้ายสุนัขคำรณสวรรค์ของหยางเจียนอีกด้วย หากหยางเจียนรู้ความจริงเข้า เขาอาจจะจัดการแดร์ริลในทันทีที่เห็น แดร์ริลจะหยุดหยางเจียนไว้ได้อย่างไรถ้าหากเป็นเช่นนั้น?
แดร์ริลรู้สึกอับอายที่จะเล่าถึงความกังวลของเขา เขาคิดว่านั่นจะทำให้เขาดูเป็นวีรบุรุษน้อยลงและคนขี้ขลาด และฉางเอ๋อก็จะดูถูกเขา
“พระมเหสีฉางเอ๋อ”
โทเฮงสุนมีท่าทีที่เคร่งขรึมในขณะที่เขาพูดกับฉางเอ๋อว่า “เรากลับไปที่เมืองหลวงในตอนนี้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
โทเฮงสุนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดต่อว่า “หยางเจียนได้ส่งราชองครักษ์ทั้งหมดออกไปทำการค้นหาและได้ประกาศให้เมืองหลวงอยู่ในภาวะสถานการณ์ฉุกเฉิน พระมเหสีฉางเอ๋อ กระหม่อมเกรงว่าพวกเขาจะหาพระองค์พบก่อนที่พระองค์จะทันได้เข้าเมืองหลวงเสียอีกพ่ะย่ะค่ะ”
‘ว่าไงนะ?’
ฉางเอ๋อตกตะลึง เธอขมวดคิ้วเพราะเธอรู้สึกกังวลใจ
‘เมืองหลวงอยู่ในภาวะสถานการณ์ฉุกเฉิน? หมายความว่าข้าจะเรียกขุนนางและทหารให้มารวมกันไม่ได้เลยงั้นรึ? แล้วข้าจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย?’
ฉางเอ๋อกัดริมฝีปากอย่างกระวนกระวายใจ เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”
แดร์ริลยิ้มและพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนี้ ทำไมพระองค์ไม่ไปที่ทวีปจักรวาลโลกกับกระหม่อมล่ะพ่ะย่ะค่ะ อยู่ให้ห่าง ๆ จากที่นี่สักพักแล้วค่อยหาทางวางแผนของเรากันต่อ”
แดร์ริลไม่มีกะจิตกะใจที่จะอยู่ที่โมอาน่าเหนืออีกต่อไปในเมื่อเขาพบว่าลิลี่และคนอื่น ๆ ได้ไปที่จักรวาลโลกแล้ว
“ไม่มีทาง”
ฉางเอ๋อพูดอย่างเด็ดเดี่ยว ใบหน้าที่บอบบางของเธอแสดงถึงความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า “หยางเจียน มันบังอาจเกินไปแล้ว ข้าจะหนีไปจากที่นี่เฉย ๆ ไม่ได้หรอก ข้าจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้าและทวงคืนอำนาจของราชวงศ์ให้ได้”
โฮ่วอี้เป็นผู้ที่ก่อตั้งราชวงศ์โมอาน่าเหนือขึ้นมาในตอนนั้น เธอทนดูไม่ได้ที่อำนาจนั้นตกไปอยู่ในกำมือของหยางเจียน
โอ้แม่เจ้า!
แดร์ริลไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เขากุมหน้าผากอย่างหมดอาลัยตายอยาก
‘ทำไมฉางเอ๋อถึงได้ดื้อรั้นนัก? พวกเรามีกันแค่สามคน เราจะสู้หยางเจียนไหวได้ยังไง?’
สวบ สาบ!
พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางป่าใกล้ ๆ แต่มันมืดเกินกว่าที่จะมองเห็นใครจากทางนั้น แดร์ริลสัมผัสได้ว่ามีคนจำนวนมากกำลังเข้าใกล้ที่ที่พวกเขากำลังยืนอยู่และพวกเขานั้นก็ล้วนเป็นผู้บ่มเพาะ พวกเขาค่อนข้างทรงพลังเช่นกัน
เวรเอ๊ย!
แดร์ริลผงะถอยหลัง เขาคิดว่าหยางเจียนได้นำกองทัพของเขามาที่นี่ สายตาของเขาจับจ้องไปยังป่า เขาพร้อมที่จะหนีถ้าหากสถานการณ์เริ่มดูไม่เข้าท่า
ฉางเอ๋อและโทเฮงสุนก็ตื่นตัวเช่นกัน
วินาทีถัดมา ผู้คนนับพันก็ได้เดินออกมาจากป่า พวกเขาไม่ได้มาจากกองทัพของหยางเจียน แต่พวกเขาสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกันที่ปักด้วยลายพิเศษ
แดร์ริลผงะไปในตอนแรก แล้วเขาก็รู้สึกประหลาดใจและดีใจ
พวกเขาเป็นลูกศิษย์ของนิกายเมธาสวรรค์จากโมอาน่าเหนือ
แดร์ริลเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยไม่กี่คนในหมู่คนเหล่านั้น ไดอาน่า โอลเซ่น, ฮาร์วีย์ เวฟ, ดอนน่า บุช, ปรมาจารย์แห่งดินแดนมัจฉาเหม, อลัน เซอร์รัส และคนอื่น ๆ จากดินแดนย่อยต่าง ๆ
นิกายเมธาสวรรค์ได้จัดเตรียมให้เหล่าลูกศิษย์ลงมาจากภูเขาเพื่อการเดินทางสำรวจโดยเฉพาะ
