คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1899

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1899

แดร์ริลตะลึงไป

เขานั้นตกใจจนพูดไม่ออก

สมญาทางลัทธิเต๋าของหลี่ว์ตงปินก็คือฉุนหยางจู่ซือ เซียนแห่งลัทธิเต๋า ทุกคนต่างก็รู้จักหลี่ว์ตงปิน

ไม่น่าแปลกใจว่าบรรยากาศของนิกายเมธาสวรรค์นั้นราวมีเวทมนตร์และศิษย์ส่วนใหญ่ก็มีท่าทางสบาย ๆ กลายเป็นว่าประมุขของพวกเขาก็คือฉุนหยางจู่ซือ หลี่ว์ตงปิน

ใช่แล้ว ประมุขของนิกายเมธาสวรรค์ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉุนหยางจู่ซือผู้โด่งดังของลัทธิเต๋า หรือ หลี่ว์ตงปินนั่นเอง

ซึ่งก็เหมือนกับซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์แห่งเขากาลี หลี่ว์ตงปินนั้นก็ไม่แยแสต่อความเป็นไปบนโลก เขาอุทิศตัวให้กับปรัชญาแห่งชีวิต ดังนั้นเขาจึงได้สร้างนิกายเมธาสวรรค์ขึ้นมาและห้ามไม่ให้คนของนิกายเข้าไปเกี่ยวข้องในการต่อสู้หรือความขัดแย้งใดของโลกผู้บ่มเพาะ

เพราะว่าเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงของลัทธิเต๋า ดังนั้นหลี่ว์ตงปินและฉางเอ๋อจึงเป็นสหายกัน แต่ว่าหลี่ว์ตงปินนั้นชอบการบ่มเพาะและเก็บตัวบำเพ็ญเพียร เขาและฉางเอ๋อจึงไม่ได้พบหน้ากันมาเป็นเวลานานมาก

หลี่ว์ตงปินหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนที่เขาจะหันไปหาฉางเอ๋อและบอกว่า “ฉางเอ๋อ ท่านยังดูเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ยังคงงดงามเช่นเดิม”

อะไรนะ?

หลังจากที่พวกเขาทักทายกันสองสามคำ หลี่ว์ตงปินก็เห็นแดร์ริลและพูดอย่างแปลกใจว่า “ข้าไม่เคยได้พบชายหนุ่มผู้นี้มาก่อน เขาเป็นองครักษ์ของเจ้าเหรอ?”

นิกายเมธาสวรรค์นั้นเข้มงวดเรื่องการรับศิษย์มาก หลี่ว์ตงปินมีสายตาแหลมคมดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นแดร์ริลได้จากการกวาดตามองเพียงแวบเดียว เขาคิดว่าแดร์ริลเป็นผู้ติดตามของฉางเอ๋อ เพราะตอนที่ไดอาน่ารับแดร์ริลเข้ามาเป็นศิษย์ หลี่ว์ตงปินยังคงจำศีลอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้

“ผม-”

แดร์ริลตอบอย่างอึกอักเมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของหลี่ว์ตงปินที่จับจ้องมา ในที่สุดเขาก็อ้าปากพูด

แต่ว่าอลันนั้นขัดจังหวะเสียก่อน

“ท่านประมุข นี่คือแดร์ริลครับ” อลันพูดช้า ๆ “เขาเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยจากจักรวาลโลก แต่ว่าเขาปกปิดตัวตนและมาเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์ของเรา ขอท่านประมุขสอบสวนเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนด้วยครับ”

อลันดูจริงจังเมื่อเขาพูดเช่นนี้ แต่ว่าเขาทำไปด้วยเจตนาร้าย

ก่อนหน้านี้แดร์ริลมีฉางเอ๋อคอยช่วย ดังนั้นอลันจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา แต่เมื่อตอนนี้ท่านประมุขมาแล้ว อลันก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องกังวลเรื่องฉางเอ๋ออีกต่อไป

เวรเอ๊ย

แดร์ริลโมโหมาก

อลันนั้นชั่วร้ายจริง ๆ เขาวางแผนเล่นงานแดร์ริลทันทีที่มีโอกาส

ประมุขสำนักประตูสุราลัยเหรอ?

หลี่ว์ตงปินนิ่วหน้าขณะที่ครุ่นคิด ‘นั่นมันสำนักที่เติบโตอย่างรวดเร็วในจักรวาลโลกเมื่อสิบปีก่อนไม่ใช่เหรอ? สำนักที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งเก้าทวีปนั่น?’

ฉางเอ๋อเดินออกมาและพูดเบา ๆ “ท่านเซียน แดร์ริลเป็นสหายข้า เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้ามาที่นี่ได้ในวันนี้”

โอ้

หลี่ว์ตงปินยิ้มบางอย่างยอมรับก่อนที่จะเอ่ยชมแดร์ริล “เจ้าชื่อแดร์ริลรึ? เจ้ายังเด็กและมีความสามารถนัก ยอดเยี่ยม…”

แม้ว่าหลี่ว์ตงปินจะยังไม่กระจ่างว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ แต่ว่าเขาก็เชื่อฉางเอ๋อ ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่หากว่าฉางเอ๋อยังพูดออกหน้าให้เขาขนาดนี้

“ขอบคุณครับ” แดร์ริลตอบอย่างถ่อมตน

อลันยิ่งร้อนใจเขาบอกว่า “ท่านประมุข ชายคนนี้ปลอมแปลงตัวตนเพื่อร่วมนิกายของเรา เขาต้องมีเจตนาไม่ดี-”

อลันหงุดหงิดมาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมท่านประมุขถึงได้ชื่นชมแดร์ริลมากนักทั้งที่เพิ่งได้เจอกันเป็นครั้งแรก

แต่ว่าหลี่ว์ตงปินก็หยุดเขาไว้ก่อนที่จะพูดจบ

“อลัน” หลี่ว์ตงปินพูดอย่างหนักแน่นพร้อมสีหน้าเย็นชา “เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ทำตัวหยาบคายต่อหน้าท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ ถอยไปได้แล้ว”

“ครับ” อลันไม่พูดอะไรอีกหลังจากที่เขารู้แล้วว่าท่านประมุขโมโห เขาก้มหัวต่ำและถอยออกไป แต่ว่าก็ยังคงจ้องมองแดร์ริลอย่างดุร้าย

หลี่ว์ตงปินยิ้มและเชิญฉางเอ๋อเข้าไปในห้องโถง