คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1900
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1900
”ท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ”
เมื่อเขานั่งลงเรียบร้อย หลี่ว์ตงปินก็ยิ้มให้ฉางเอ๋อและถามว่า “ทำไมท่านถึงไม่อยู่ที่พระราชวังและเพลิดเพลินกับความมั่งคั่ง แต่กลับมาที่นิกายเมธาสวรรค์ล่ะ?”
หลี่ว์ตงปินนั้นเก็บตัวจำศีลบ่มเพาะทั้งปี แต่เขาก็ไม่ค่อยถามเกี่ยวกับเรื่องทางโลกนัก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้สิ้นพระชนม์แล้วและหยางเจียนก็ได้เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ สถานการณ์ในพระราชวังโมอาน่าเหนือนั้นเปลี่ยนไปแล้ว
เฮ้อ
ฉางเอ๋อถอนใจและอธิบายสถานการณ์ช้า ๆ “ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์แล้ว และหยางเจียนก็ขึ้นครองราชย์ เขาออกคำสั่งประกาศจับข้าไปทั่ว…” ฉางเอ๋ออธิบายความเป็นมาเป็นไปในช่วงสั้น ๆ
แน่นอนว่าฉางเอ๋อไม่เล่าว่าหยางเจียนนั้นพึงพอใจในตัวเธอและอย่างจะครอบครองเธอ เพราะอย่างไรเธอก็คิดว่าเรื่องนี้มันน่าอับอาย
โอ้
เพียงพริบตาทั้งห้องโถงก็ฮือฮา ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลอึ้ง ๆ พวกเขาพากันพูดไม่ออก
“นี่ แดร์ริลปลงพระชนม์จักรพรรดิโฮ่วอี้เหรอ?”
“นั่นมันเหลือเชื่อไป หยางเจียนชั่วร้ายเกิน เขาถึงขั้นฉวยโอกาสครองบัลลังก์….”
“ฉันไม่คิดเลยว่าแค่เดือนเดียวจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้”
ทุกคนต่างก็พูดคุยแลกเปลี่ยนกันไปมา หลี่ว์ตงปินเองก็ไม่สามารถเก็บกักความตกใจไว้ได้ เขาจ้องแดร์ริลอย่างไร้คำพูด
ไม่ควรมีใครไปหาเรื่องชายที่สามารถปลงพระชนม์จักรพรรดิโฮ่วอี้ได้
แต่ว่าหลี่ว์ตงปินก็ถือเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านลัทธิเต๋าและเขาก็เป็นคนใจกว้าง เขาเชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นชะตาลิขิตและจำต้องเป็นไป ดังนั้นเขาจึงโล่งใจ
หลี่ว์ตงปินถอนใจยาวก่อนที่จะมองฉางเอ๋อและพยายามปลอบเธอ “คนที่ตายไปแล้วยากจะฟื้นคืน ข้าหวังว่าท่านจะหายจากความเศร้าโศกในเร็ววัน”
จากนั้นหลี่ว์ตงปินก็ถามอย่างอยากรู้ว่า “จากนี้ท่านมีแผนจะทำอย่างไร?”
“ยังไม่มีใครรู้ความจริงเรื่องนี้ หยางเจียนนั้นเชื่อว่าจูปาเจี๋ยกับข้าแอบมีความสัมพันธ์กันและร่วมมือกันสังหารพระสวามี” ฉางเอ๋อกัดริมฝีปาก ใบหน้างดงามของเธอเปี่ยมโทสะ “เขาส่งองครักษ์หลวงทั้งหมดมาตามล่าข้า หยางเจียนนั้นทะเยอทะยานนัก ทวีปโมอาน่าเหนือต้องลุกเป็นไฟแน่หากว่าเขาได้เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ ข้าต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองและทวงบัลลังก์คืนมา”
ฉางเอ๋อกำหมัดแน่นขณะที่มองหลี่ว์ตงปินอย่างคาดหวัง “ท่านเซียน ท่านต้องช่วยข้า”
หลี่ว์ตงปินคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพยักหน้า “แน่นอน ข้าจะช่วยท่านเพราะว่าท่านขอร้อง”
ฉางเอ๋อแทบกระโดดด้วยความยินดีเมื่อหลี่ว์ตงปินยินดีจะช่วยเหลือเธอ เขานั้นเป็นเซียนลัทธิเต๋า ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องกลัวหยางเจียนอีกต่อไปหากว่าเขาเต็มใจช่วยเธอ
“ท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ”
หลี่ว์ตงปินพูดต่อ “แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เราต้องมีเวลาสนทนาและวางแผนเรื่องนี้ ในระหว่างนี้ท่านสามารถพำนักที่นิกายเมธาสวรรค์ได้ชั่วคราว”
จากนั้นหลี่ว์ตงปินก็สั่งอลันและคนอื่น ๆ “ส่งศิษย์ส่วนหนึ่งไปที่เมืองหลวงและแอบสืบเรื่องนี้มา รายงานข้าทันทีเมื่อมีความเคลื่อนไหวอะไรของสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง”
“ครับ ท่านประมุข” อลันและคนอื่นต่างก็ตอบรับพร้อมเพรียง จากนั้นก็เร่งออกไปจากห้องโถงเพื่อเตรียมพร้อมทันที
แม้ว่าหลี่ว์ตงปินจะไม่กลัวหยางเจียน แต่ว่าเขาก็ต้องระมัดระวังเพราะว่าอีกฝ่ายนั้นควบคุมเมืองหลวงอยู่
“ขอบคุณมาก ท่านเซียน” ฉางเอ๋อยิ้มบางพร้อมขอบคุณหลี่ว์ตงปินอย่างสุภาพ
หลี่ว์ตงปินยิ้มและทำท่าให้เธอไม่ต้องใส่ใจ
จากนั้นหลี่ว์ตงปินก็มองไปรอบ ๆ ก่อนที่สายตาจะมาหยุดที่แดร์ริล “ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครแดร์ริล เจ้าก็ได้เข้ามาร่วมกับนิกายเมธาสวรรค์แล้ว ตอนนี้เจ้าเป็นศิษย์ของข้า และเพราะเจ้ากับจักรพรรดินีมีชะตาให้พานพบ ดังนั้นเจ้าต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องอาหารและความเป็นอยู่ประจำวันของพระนางนับแต่นี้เป็นต้นไป”
ในท่าทางที่ดูไร้อารมณ์ใดของหลี่ว์ตงปินนั้นมีอารมณ์บางอย่างแฝงอยู่
ในบรรดาศิษย์นับพันของนิกายเมธาสวรรค์ แดร์ริลนั้นเป็นเพียงคนเดียวที่เหมาะสมจะดูแลฉางเอ๋อ เพราะว่าเขาก็เป็นสาเหตุที่ทำให้โฮ่วอี้ต้องตาย ดังนั้นจึงเป็นภาระของเขาที่ต้องรับผิดชอบดูแลฉางเอ๋อ
“ได้ครับ” แดร์ริลเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจคำชี้แนะของหลี่ว์ตงปินและพยักหน้าเป็นการตอบรับ
เขาฆ่าโฮ่วอี้ แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม เขาก็รู้สึกผิดต่อฉางเอ๋อ เขาคิดว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่เขาจะดูแลอาหารและชีวิตประจำวันของฉางเอ๋อในนิกายเมธาสวรรค์
อีเวตต์ที่ยืนอยู่ข้างเขากัดริมฝีปาก เธอจำเป็นต้องยอมรับข้อตกลง
อีเวตต์นั้นรักแดร์ริลอย่างลึกล้ำ เธอไม่เต็มใจเลยที่แดร์ริลรับปากว่าจะดูแลฉางเอ๋อ แต่ว่าเธอก็เป็นผู้หญิงฉลาด เธอรู้ว่านี่เป็นการทำเพื่อไถ่โทษดังนั้นเธอจึงสนับสนุน
“ไม่ได้”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเบา ๆ ดังมาจากด้านนอกโถงก่อนที่จะมีสตรีงดงามเดินเข้ามาช้า ๆ
ชุดยาวสีเหลืองของเธอนั้นช่วยขับเน้นเรือนร่างสะโอดสะองของเธอ เธอดูมีเสน่ห์และมีใบหน้างดงาม แต่ว่าเธอดูเย็นชาและบูดบึ้ง
