คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1902
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1902
”แดร์ริล จากนี้เป็นต้นไปเจ้าต้องอยู่กับอีเวตต์เท่านั้น ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าอยู่ใกล้หญิงอื่น เจ้าไม่สามารถรับใช้ดูแลฉางเอ๋อได้” จักรพรรดินีแห่งโลกใหม่พูดอย่างเย็นชา
‘ให้ตาย’
แดร์ริลไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี
‘คุณมักจะดูถูกผมแล้วก็ไม่ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับอีเวตต์ แต่พอตอนนี้ฉางเอ๋อมา คุณก็เปลี่ยนท่าทีไปเฉยเลย’
ซึ่งทำให้คนถึงกับพูดไม่ออก
แต่ว่าหากจะว่ากันอีกที มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่แม่จะปกป้องลูกสาวของตน
ตอนนี้ทุกคนต่างก็เงียบกริบ
เวลานั้นทั้งห้องโถงใหญ่เงียบสงัด แม้แต่เสียงเข็มตกก็คงได้ยินอย่างชัดเจน
อลันมองจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่อย่างอึ้งงัน ใบหน้าเขาแดงก่ำ เขานั้นพูดไม่ออก เขาคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงไร้การศึกษา เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่ที่ทั้งสูงส่งและยิ่งใหญ่ ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เขาพูดกับเธอไปก็เป็นสิ่งที่ไม่สุภาพจริง ๆ
ตอนนั้นหลี่ว์ตงปินก็หัวเราะเบา ๆ เขามองแดร์ริลและบอกว่า “ไหน ๆ พระนางก็พูดออกมาแล้ว เราก็จะหาคนอื่นให้มาดูแลท่านเทพธิดาฉางเอ๋อแทน”
แดร์ริลยิ้มและพยักหน้าก่อนที่จะรับคำ “ครับ”
จากนั้นแดร์ริลก็คำนับหลี่ว์ตงปิน “ท่านประมุข เนื่องจากว่ามีคนดูแลพระมเหสีฉางเอ๋อแล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องของพระนางอีก ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการที่จักรวาลโลก ตอนนี้ผมต้องไปแล้ว ผมหวังว่าท่านจะอนุญาตให้ผมลงจากเขา”
“ได้สิ” หลี่ว์ตงปินยกมือขึ้น ยิ้มและพยักหน้า
จากนั้นแดร์ริลก็หันไปหาฉางเอ๋อและบอกว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ กระหม่อมจะไม่หลบเลี่ยงเรื่องของจักรพรรดิโฮ่วอี้ กระหม่อมสัญญาว่าจะช่วยพระองค์กอบกู้ชื่อเสียง แต่ว่ากระหม่อมก็มีเรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการดังนั้นจึงจำเป็นต้องกลับไปที่จักรวาลโลกก่อน แต่ทรงอย่าได้กังวลพระทัย เมื่อพระองค์พร้อมที่จะกลับคืนบัลลังก์เพียงทรงตรัสให้กระหม่อมทราบ กระหม่อมก็จะรีบไปช่วยเหลือพระองค์อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”
อืม
ฉางเอ๋อไม่ได้ตอบอะไรเธอเพียงแค่พยักหน้า ใบหน้างามของเธอไม่แสดงอารมณ์ในแต่เธอนั้นรู้สึกโล่งใจมาก
ดีที่เขาพูดเช่นนั้น ที่เธอช่วยเขาไว้ก็ไม่เสียเปล่า
แดร์ริลอำลาไดอาน่าและคนอื่น ๆ จากนั้นเขาก็พาอีเวตต์และจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่ออกจากห้องโถงหลักไป
แดร์ริลพาอีเวตต์และจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่ไปด้วย หลังจากที่เดินทางมามากกว่าสิบชั่วโมง ทั้งสามก็มาถึงจักรวาลโลก ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็กลับเข้ามาเมืองมิด
อากาศวันนั้นไม่ดีเลย มันอึมครึมและมีฝนปรอย
ท้องถนนก็ค่อนข้างเงียบเนื่องจากฝน แดร์ริลพาอีเวตต์และจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่ไปที่ตระกูลคาร์เตอร์
“แดร์ริล นี่บ้านเกิดของเจ้าเหรอ? มันก็ดูไม่ได้มีอะไรพิเศษ…” จักรพรรดินีอดเปิดปากพูดไม่ได้
เธอนั้นเป็นจักรพรรดินีดังนั้นเธอจึงเห็นอะไรมามากมาย เมืองของโลกยุคใหม่ก็ไม่ได้เป็นภาพที่น่าตกใจอะไรและเธอก็รู้สึกผิดหวังเมื่อได้เห็นถนนที่ว่างเปล่า
ก่อนที่แดร์ริลจะได้ทันพูดอะไร อิเวตต์ก็ฝืนยิ้มก่อนพูดว่า “ท่านแม่ วันนี้ฝนตก หากว่าอากาศดีกว่านี้ก็น่าจะมีชีวิตชีวาขึ้น”
อีเวตต์นั้นเคยอยู่ในจักรวาลโลกมาช่วงหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานการณ์
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ในที่สุดก็มาถึงตระกูลคาร์เตอร์
พวกเขาตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ แดร์ริลสังเกตเห็นว่าทุกคนต่างก็ดูยุ่งวุ่นวายแต่ว่าพวกเขาต่างเงียบและดูโศกเศร้า บรรยากาศทั้งตระกูลคาร์เตอร์นั้นดูเงียบจนใจคอไม่ดี
ไม่เพียงแค่นั้น ยังมีธงผ้าไหมสีขาวห้อยอยู่ทุกมุมของตัวคฤหาสน์ บรรยากาศดูน่าหดหู่มาก
‘เกิดอะไรขึ้นกัน?’
หัวใจแดร์ริลดิ่งวูบขณะที่เขานิ่วหน้า เขาไม่คิดอะไรมาแต่ว่ารีบเข้าไปในคฤหาสน์ทันที
อีเวตต์และจักรพรรดินีแห่งโลกใหม่ต่างก็มองหน้ากันและพวกเธอก็รีบตามเข้าไป
