คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1911
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1911
โอ้
แขกคนอื่น ๆ ต่างก็รีบหลบถอยออกไป พร้อมกันนั้นต่างก็พากันชี้มาที่แดร์ริลและกระซิบกระซาบกันไปมา
“เจ้าหมอนี่คงไม่เคยเจอประสบการณ์อะไรในโลกจริงมาแน่ เขากล้าเสียมารยาทกับวอลเตอร์ ฮาร์ตได้ยังไง?”
“ขนาดผู้จัดการโรงแรมยังโดนเรียกมา ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะต้องโดนเล่นแน่”
“ใครจะไปสนล่ะ? ก็สมควรแล้วนี่”
ไม่มีใครเห็นใจแดร์ริลเลย ทุกคนต่างก็คิดว่าแดร์ริลสมควรโดนแล้ว เพราะยังไงวอลเตอร์ก็เป็นคนที่มีอิทธิพลมากในอุตสาหกรรมบันเทิง ไม่ควรมีใครไปหยามหมิ่นเขา
โอ้
ทั้งจีเซลล์และลาน่าต่างก็ร้อนใจมาก
จากนั้นจีเซลล์ก็แอบดึงแดร์ริลมาข้าง เราจะทำยังไงกันดี?”
แดร์ริลนั้นสู้ด้านจำนวนคนไม่ได้ เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม?
เวลาเดียวกันลาน่าก็กัดริมฝีปากแรงมากจนเลือดเกือบไหล เธอตัวสั่นอย่างหวาดวิตก
พวกเธอรู้ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งมากแต่ว่าจำนวนคนก็น้อยกว่า พวกการ์ดนั้นก็เป็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วง” แดร์ริลยิ้มขณะที่ปลอบเธอ
จากนั้นแดร์ริลก็มองจิมมี่และบอกว่า “แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษล่ะ?”
เมื่อวอลเตอร์เห็นว่าแดร์ริลไม่ยอมก้มหัวให้เขา เขาก็ตะโกน “จิมมี่ นายจะรออะไรอยู่? อัดมันให้มันทรุดคุกเข่าลงสิ”
ได้เลย
จิมมี่ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโบกมือและตะโกนทันที “จัดการมัน อัดมันจนมันคุกเข่าและโขกหัวกัยพื้นให้หัวหน้าวอลเตอร์ยอมรับผิด”
ฮือฮา
ยามพากันเข้ามารุมล้อมแดร์ริลทันทีพร้อมกระบองในมือ
แดร์ริลยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ยกมือขึ้น
ซูม
มีออร่ารุนแรงแผ่ออกมาจากร่างของแดร์ริลเหมือนพายุและพัดเข้าใส่ทุกคนตรงนั้น ออร่าของเขานั้นใกล้เคียงกับระดับเทพยุทธ์ มันจะกดข่มคู่ต่อสู้และทำให้พวกเขาหายใจไม่ได้
สีหน้าของพวกยามเปลี่ยนไปทันที พวกเขาหยุดชะงัก
“คืนนี้ใครที่อยากตาย ฉันก็ท้าให้เข้ามาเลย” แดร์ริลพูดอย่างสงบ เขากวาดตามองพวกการ์ดและพูดอย่างเย็นชา เสียงเขานั้นไม่ได้ดังแต่ว่าทุกคนต่างก็ได้ยินชัดเจน
สีหน้าของพวกยามบิดเบี้ยวเมื่ออยู่ภายใต้ออร่าของแดร์ริลที่ทำให้หายใจไม่ออก แต่ละคนยิ่งหน้าตาย่ำแย่ไปทุกที
ตอนนี้มีแค่ความเงียบเท่านั้น
ตอนนั้นทั้งห้องโถงหลักของโรงแรมก็นิ่งชะงักไร้การเคลื่อนไหวใด
แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งอะไรแบบนี้
บรรดาแขกเหรื่อต่างก็เป็นพวกแถวหน้าในวงการธุรกิจ พวกเขาไม่ใช่คนโง่ ทุกคนต่างก็เดาได้ทันทีเลยว่าคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขานั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดา
เอื๊อก
จิมมี่ตั้งสติได้ เขามองแดร์ริลและถามอย่างระมัดระวัง “ขอผมถามได้ไหมครับว่าท่านชื่ออะไร?”
“แดร์ริล ดาร์บี้” ชายคนนั้นตอบนิ่ง ๆ
อะไรนะ
ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
แดร์ริล ดาร์บี้งั้นเหรอ? แดร์ริล ดาร์บี้คนที่สู้กับทั้งกองทัพของโลกใหม่นั่น? ประมุขสำนักประตูสุราลัยน่ะเหรอ?
ทันใดนั้จิมมี่ก็รู้สึกว่าแข้งขาอ่อนยวบ
วอลเตอร์และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจมากเช่นกัน พวกเขามองแดร์ริลอย่างตะลึงและพูดไม่ออก
ชื่อของแดร์ริลนั้นโด่งดังมากในจักรวาลโลก ทุกคนในทุกแวดวงต่างก็รู้จักเขา ไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่มีชื่อเสียงเช่นนั้นจะทำตัวไม่โดดเด่นและถึงขนาดมาเป็นเพื่อนดาราดังสองคนในงานเลี้ยง
หากว่าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ก็คงไม่มีใครเชื่อ
