คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1918
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1918
แดร์ริลไม่ได้หวาดกลัวแม้ว่าเขาต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้นับพันก็ตาม
พลังของเขาระเบิดออก จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นช้า ๆ
“ตายซะ”
“วิชาอภิมหาบรรลัยกัลป์”
แดร์ริลตะโกนอย่างบ้าคลั่ง อากาศรอบตัวเขาบิดเบี้ยวขณะที่พายุรุนแรงเริ่มก่อตัวและมุ่งหน้าเข้าฝูงชน
“อ๊าก”
องครักษ์มากกว่าร้อยคนต่างก็ร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดเมื่อโดนโจมตีด้วยพลังที่น่ากลัว พวกเขากระเด็นขึ้นไปกลางอากาศก่อนที่จะร่วงมาจมกองเลือดอยู่บนพื้น
เฮือก
เสนาบดีคนอื่นต่างก็ตกใจและตัวสั่นเทาเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า แต่ไม่ใช่โดน็อก
แดร์ริลนั้นแข็งแกร่งเกินไป
เขามาแค่คนเดียวแต่ว่าเขากลับมีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่มีคู่ต่อสู้คนไหนสามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้ ไม่มีแม้แต่คนเดียว
ดวงตาโดน็อกหดเล็กลง เขาแอบเคลื่อนพลังภายในเงียบ ๆ เพื่อรักษาการบาดเจ็บของเส้นเลือดหัวใจ เวลาเดียวกันโทสะก็พลุ่งพล่านในใจ
แดร๋ริลยังไม่อยู่ในขั้นเทพยุทธ์ด้วยซ้ำ แต่ว่าเขาก็แข็งแกร่งเพียงนี้แล้ว หากว่าโดน็อกไม่รีบกำจัดเขาในเร็ววันชายคนนี้ต้องก่อปัญหามากขึ้นในอนาคตแน่
“โจมตี”
โดน็อกตะโกนสั่งคนของเขาราวคนบ้า “ทุกคน โจมตีมัน ไม่ว่ายังไงวันนี้เราต้องฆ่าแดร์ริลให้ได้ ฆ่ามัน”
จากนั้นโดน็อกก็เร่งความเร็วของการใช้พลังภายในรักษาตัวเอง เขานั้นประมาทมากเกินไปตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล ซึ่งทำให้เขาต้องบาดเจ็บ เขานั้นรู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้
ฮือฮา
องครักษ์ต่างก็ดาหน้ากันเข้าไปในห้องโถงหลัง ดูเหมือนว่าจะมีกันหลายแสนคน
โดน็อกหัวเราะ
เขานั้นจองหองมากเมื่อได้เห็นองครักษ์สวรรค์และทหารหลวง เขาตะโกนใส่แดร์ริล “แกยังคิดว่าตัวแกลำพังจะฆ่าฉันได้เหรอ? วันนี้อย่าได้คิดรอดไปจากที่นี่เลย”
จากนั้นโดน็อกก็คำรามว่า “จัดการแดร์ริล ดาร์บี้ซะ ฉันไม่สนว่ามันจะอยู่หรือตาย”
ขวับ ขวับ ขวับ
ทหารหลวงกู่ตะโกนและโจมตีแดร์ริลเหมือนคลื่นโหมกระหน่ำ
โอ้
แดร์ริลไม่ตระหนกแม้สักนิดเมื่อได้เห็นกองทหารนับแสน เขาดูเหมือนคนคลั่งไปแล้ว “ไหน ๆ พวกแกทั้งหมดก็อยากตาย ฉันจะทำให้ได้ตายสมใจ”
ตอนนั้นแดร์ริลปล่อยรังสีสังหารที่น่าสะพรึงออกมา มันราวกับว่าเทพสังหารมาถึงด้วยตนเองแล้ว
แดร์ริลใจสลายเมื่อคิดถึงการตายของโซรัน
เมื่อเขาตัดสินใจว่าจะมาที่เวสต์ริงตันลำพัง แดร์ริลก็มุ่งมั่นว่าจะไม่หยุดพักจนกว่าจะฆ่าโดน็อกได้
เขาจะฆ่าทุกคนที่เข้ามาขวาง
แดร์ริลโบกมือและมีลำแสงสีทองสว่างออกมาจากฝ่ามือ เจดีย์สีทองปรากฏขึ้น มันคือเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั่นเอง
โอ้ โอ้ โอ้
อึดใจต่อมาผู้บ่มเพาะแข็งแกร่งหลายคนก็ออกมาจากเจดีย์ คนแรกที่ออกมานั้นตัวมหึมา เขาใส่ชุดเกราะสีดำ
เขาก็คือศิษย์พี่ของหยางเจียน แบรดลีย์ ยังนั่นเอง
ตามมาด้วยหยวนเทียนกัง ผางถ่ง ขุนศึกเนตรโลหิต พญานาคพิโรธ และคนอื่น ๆ
เฮือก
บรรดาเสนาบดีในห้องโถงต่างก็อึ้งจนพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นเช่นนั้น
นี่มันอะไรกัน? คนพวกนี้คือใคร? แล้วพวกเขามาจากไหนกัน?
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นแดร์ริลใช้เจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ ดังนั้นพวกเขาจึงตกใจมาก
“หยวนเทียนกัง ผางถ่ง ขุนศึกเนตรโลหิต พญานาคพิโรธ ผมอยากให้พวกคุณทำลายพระราชวังนี้และฆ่าทุกคนให้เกลี้ยง” แดร์ริลคำรามอย่างคลุ้มคลั่ง เขาเหมือนสติหลุดไปแล้ว
“ฆ่าเลย”
แบรดลีย์ ยังและผู้บ่มเพาะแสนแข็งแกร่งคนอื่น ๆ ต่างก็ทะยานไปข้างหน้าและพุ่งเข้าใส่กองทหาร
ทั้งสองฝ่ายต่างก็สู้กันอย่างดุเดือด เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วห้องโถง มีเลือดไหลนองไปทั่ว แม้ท้องฟ้าก็ดูเหมือนอาบย้อมไปด้วยสีโลหิต
ขวับ
ตอนนั้นสายตาแดร์ริลก็ไม่ละไปจากโดน็อก เขาตะโกน “โดน็อก ฉันจะฆ่าแกวันนี้ ไม่มีใครจะมาช่วยปกป้องแกได้”
ซูม
