คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 202

‘เ-ี่ย ฉันไม่เคยขโมยอะไรเลยมาก่อนนะ’ แดร์ริลคิดอย่างเคร่งเครียด

“ทำไมต้องเป็นขโมย? การขโมยของเป็นเรื่องเสื่อมเสีย!” แดร์ริลกล่าวอย่างทิ่มแทง ความจริงก็คือ ตั้งแต่ที่แดร์ริลยังเด็ก ๆ แล้ว เขารังเกียจพวกขโมย ทั้ง ๆ ที่มีแขนขา ทำไมต้องเอาสิ่งของที่ไม่ใช่ของตัวเองไป?

เมแกนมองแดร์ริลอย่างแก้ตัวไม่ออก เธอตอบ “แล้วคุณมีความคิดที่ดีกว่านี้ไหม?”

แดร์ริลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาจ้องเมแกนแล้วกล่าว “เอาเป็นผมจู่โจมตำรวจหญิงเป็นไง หรือจับตัวคุณอย่างไม่ได้รับการยินยอมดี…”

เมแกนหน้าแดง เธอจ้องแดร์ริลแล้วกล่าว “ฉันกำลังจริงจังนะ!”

‘ก็ได้ ผมจะหยุดเรื่องตลกพวกนี้ก่อน ให้ผมคิดหาวิธีอื่น ผมต้องการเข้าคุกอย่างมีศักดิ์ศรี ผมได้ยินมาว่าพวกผู้ต้องขังนั้นดูถูกพวกโจรลักขโมย” แดร์ริลกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมแกนพยักหน้า “ถ้างั้นวิธีอื่นคืออะไร?” เธอถาม

แดร์ริลเสนอออกไปหลายข้อ อย่างเช่นการทุบตีใครหรือการชนแล้วหนี เมแกนแย้งพวกมันทั้งหมด ในที่สุด เขาก็ทำได้เพียงยินยอมที่จะขโมยอย่างไม่เต็มใจ

แดร์ริลส่งข้อความหาเพิร์ล บอกเธอให้ทำหน้าที่แทนเขาที่บริษัท เพราะเขาจะไม่อยู่สักพัก เขากระทั่งมอบบัญชีและรหัสของแพลตฟอร์มไลฟ์-สตรีม หลงหยา ให้เพิร์ลด้วย เขาสั่งเพิร์ลให้ดูแลลิลี่ด้วยเช่นกัน

เมื่อเขาทำทุกอย่างเสร็จ เขาก็เข้าไปที่ Apple Store ที่อยู่ถัดไปอย่างไม่พอใจนัก

“มีคนขโมยมือถือ!”

“เร็ว… เร็วรีบจับเขาไว้! ขโมย!”

ไม่กี่วินาทีต่อมา แดร์ริลเร่งออกมาจากร้านพร้อมมือถือสองเครื่องในมือ พนักงานร้านหลายคนวิ่งตามเขาไป

และนั่นก็สร้างความวุ่นวายขึ้น ทุกคนมองที่แดร์ริล แต่ไม่มีใครอยากจะยุ่งกับเรื่องนี้ ไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนก็จับแดร์ริล กดเขาไว้กับพื้น แล้วพาตัวเขาขึ้นรถตำรวจ ทั้งเหตุการณ์นี้ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ

เมแกนอดไม่ได้ที่จะต้องหัสเราะออกมาดังลั่นในคาเฟ่ ใครจะไปรู้ว่าแดร์ริลจะมีความสามารถพิเศษด้านการแสดง? เขาดูเหมือนขโมยมือถือพวกนั้นมาทั้งชีวิตด้วยซ้ำ เธอหวังว่าเมื่อเขาเข้าไปในเรือนจำ เขาจะสามารถล้วงข้อมูลมาจากเชสเตอร์ วิลสัน ได้บ้าง หลังจากนั้น เธอจึงออกจากคาเฟ่ไป

แดร์ริลถูกส่งตรงเข้าคุกทันที เขาได้รับคำสั่งให้เปลี่ยนชุดเป็นชุดนักโทษ เขาเห็นได้ว่าเหล่าผู้ต้องขังทั้งหลายนั้นกำลังใช้เวลาว่างของตัวเองกันอยู่ ชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่กำลังเล่นบาสเกตบอล เก้าในสิบของพวกเขานั้น ตามเนื้อตัวมีรอยสักและแผลเป็นทั่วร่างกาย

…

โรงพยาบาลอับดับหนึ่งแห่งเมืองตงไห่

วอร์ดชั้นหนึ่ง แดเนียล ดาร์บี้ นั้นกำลังพักฟื้น เขาสามารถนั่งได้แล้วและรู้สึกมีกำลัง

เชลลีมาเยี่ยมทั้งคู่ และส่งแอปเปิ้ลที่หั่นเป็นชิ้นให้พวกเขา

เจ้าหน้าที่ตำรวจบางคนดันประตูเข้ามา หัวหน้าของพวกเขาถาม “พวกคุณใช่พ่อแม่ของแดร์ริล ดาร์บี้ รึเปล่า?” เขาส่งเอกสารให้พวกเขาพร้อมรอยยิ้มมืออาชีพ

แดเนียลและลูน่านั้นสับสนเล็กน้อยเพราะสงสัยว่าทำไมตำรวจถึงมาที่นี่

เชลลีเข้าไปหาพวกเขาแล้วตอบแทนทั้งคู่ “ใช่ พวกเราเป็น ฉันขอถามได้ไหมว่ามีปัญหาอะไร?”

เจ้าหน้าที่พยักหน้า จากนั้นเขาก็ตอบกลับ “ลูกชายของคุณถูกจับเพราะขโมยมือถือจาก Apple Store เขาถูกพวกเราจับได้ เราจึงมาแจ้งให้พวกคุณทราบ เรื่องก็มีเท่านี้”

อะไรนะ? เชลลีคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก พี่ชายแดร์ริลจะขโมยได้ยังไง? นี่มันต้องเป็นการแกล้งกันครั้งใหญ่แน่

“คุณต้องเข้าใจผิดคนแล้วล่ะ พี่ชายแดร์ริลไม่มีทางขโมยของ!” เชลลีร้อง

ตำรวจถาม “คุณเป็นน้องสาวของเขาเหรอ?”

“ไม่… ไม่ ฉันไม่ใช่” เชลลีหน้าแดง