คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 207

เทรนท์โหยหวนด้วยความเจ็บปวดในขณะที่พยักหน้ายอมรับความพ่ายแพ้ เขากล่าว “เข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจสุด ๆ!”

‘ไอ้วเร ฉันไม่ได้โง่นะ เจ้าแดร์ริลนั่นต้องไปโชคดีเข้าจนได้พัฒนาระดับอย่างรวดเร็ว เมื่อฉันออกไปจากที่นี่ ฉันจะหาโอสถมากิน แกระวังตัวไว้แล้วกัน!’ เทรนท์คิด

ผู้คุมนั้นเพิ่งตั้งสติได้ เธอมองแดร์ริลอีกครั้ง แล้วกล่าวเสียงเบา “เอาล่ะ มันดึกแล้ว ทุกคนกลับไปที่เตียง! อย่าสร้างปัญหา!” จากนั้นเธอก็ไป

ในที่สุดเชสเตอร์ก็ได้มีโอกาสหายใจ เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแดร์ริล เขากุมมือในท่าทำความเคารพแล้วกล่าวอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้! ผมติดหนี้ชีวิตคุณตลอดไป!”

‘ฮ่าฮ่า! เขาพูดสุภาพและดูขันแข็งมาก! ชายคนนี้น่าสนใจไม่น้อยเลย’ แดร์ริลคิด

เขาโบกมือแล้วตอบ “ไม่มีอะไรหรอกผมก็แค่ทนเห็นพวกนักเลงขี้รังแกไม่ได้” จากนั้นเขาก็กลับไปที่เตียงอย่างสบายใจ แดร์ริลไม่ได้ต้องการจะเดินหมากแรกแบบนี้ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะหลีกหนีจากความสงสัยจากเชสเตอร์

และเขาก็คิดถูก

เมื่อเห็นความเมินเฉยของแดร์ริล เชสเตอร์จึงต้องการรู้จักเขามากกว่านี้ “พี่ชาย คุณมาจากเมืองตงไห่เหมือนกันเหรอ?” เชสเตอร์ถามในขณะที่เขานั่งลงที่อีกด้านของเตียง

ปลากินเหยื่อแล้ว!

แดร์ริลตื่นเต้นมาก แต่เขาก็เก็บซ่อนมันไว้อย่างดี เขานั่งลงแล้วพูดคุยกับเชสเตอร์ต่อ ระหว่างการพูดคุยของพวกเขา แดร์ริลจึงได้รู้ว่าเชสเตอร์นั้นเป็นคนที่มีการศึกษาสูงมาก ไม่มีอะไรที่เขาไม่รู้เลย เขาสามารถพูดในทุก ๆ ศาสตร์ ทุกแขนงได้อย่างน่าชื่นชม

แน่นอน เมื่อเชสเตอร์ถามแดร์ริลเรื่องตัวเขา แดร์ริลเพียงบอกว่าเขาเป็นเพียงลูกเขยบ้านคนอื่น เชสเตอร์ไม่ได้ถามอะไรต่อ และไม่ได้ดูถูกแดร์ริลด้วย

…

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ตระกูลดาร์บี้

ทั้งตระกูลกำลังรวมตัวกันที่โถงใหญ่ นายท่านเดรกได้สั่งประชุม เขาอ้างว่ามีเรื่องด่วนที่ต้องปรึกษา พวกเขาทั้งหมดมาด้วยความสงสัยว่าปัญหานั้นเป็นเรื่องอะไร

เดรกเข้าห้องโถงมาอย่างเชื่องช้า เขาทำลายความเงียบดว้ยการกล่าว “มีสองสิ่งที่เราต้องพูดคุยกัน” เดรกนั่งลงแล้วกวาดสายตามองรอบข้าง

เขากล่าวต่ออย่างเคร่งขรึม “อย่างแรก ฉันตัดสินใจแล้วว่าทั้งตระกูลดาร์บี้ของเราจะเริ่มฝึกบ่มเพาะ”

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตื่นเต้น! หากพวกเขาได้บ่มเพาะ พวกเขาจะแข็งแกร่งและทรงพลัง! นั่นเป็นความฝันของทุกคน!

เดรกโบกมือเป็นสัญญาณให้สนใจเขา เขากล่าวอย่างชัดเจน “โปรดเงียบด้วย! อยย่างที่สอง ตระกูลดาร์บี้ของเราจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกของนิกายตำหนักอมตะ นับตั้งแต่บัดนี้ไป แต่เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับภายในตระกูลของเรา ชัดเจนไหม?”

อะไรนะ? เข้าร่วมกับนิกายตำหนักอมตะ? ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก ตำหนักอมตะเป็นหนึ่งในสองนิกายใหญ่! พวกเขาทำเพียงสิ่งชั่วร้าย! หากเหล่าดาร์บี้เข้าร่วม นั่นหมายความว่าพวกเขาจะถูกบังคับให้ทำเรื่องชั่วร้ายตั้งแต่นี้ไป? ทำไมนายท่านชราแห่งดาร์บี้ถึงทำเรื่องแบบนี้?

“คุณปู่ นิกายตำหนักอมตะเป็นพวกพรรคมาร” ใครบางคนโพล่งออกมาในที่สุด คนที่เหลือพยักหน้าด้วยความเห็นด้วย

เดรกสูดหายใจลึก ๆ เขาไม่รู้ว่าการตัดสินใจนี้ที่เขาเลือกเองนั้นมันผิดหรือถูก สิ่งที่เขารู้มีเพียงว่า หากพวกเขาไม่รีบแข็งแกร่งขึ้นตอนนี้ พวกเขาจะล้มลงเข้าสักวัน เหตุการณ์ของแด๊กซ์ แซนเดอร์ส เองก็เป็นบทเรียน

“พวกนายทุกคนตั้งข้อสงสัยกับการตัดสินใจของคุณปู่เหรอ?” ยูมิยืนขึ้นแล้วกระทืบส้นสูงของเธอ เธอกล่าวออกมาเสียงดัง “งั้นพวกนายก็ยิ่งใหญ่มากจนกล้าตั้งคำถามกับเขาแล้วตอนนี้?”

การบ่มเพาะไม่ได้ทำให้แค่เพียงแข็งแกร่งขึ้น แต่พวกเขาจะยังคงความเยาว์วัยไปอีกยาวนาน ยูมิไม่สนใจว่าแม้ว่าเธอจะต้องเข้าร่วมกับนิกายตำหนักอมตะ ตราบใดที่เธอรู้ว่าเธอจะสามารถคงความสวยไปได้อีกยาวนาน เธอก็ยินดีบ่มเพาะ

ฟลอเรียนสนับสนุนภรรยาของเขา เขาพยักหน้า แล้วกล่าว “ใช่ คุณปู่ได้ทำงานอย่างหนักเพื่อเรามาตลอดชีวิต ผมสนับสนุนการตัดสินใจของเขา”

“ผมก็สนับสนุนเขาเหมือนกัน!” แจ็คสันโพล่งออกมา เขากระตือรือร้นอยากจะฝึกบ่มเพาะจริง ๆ สิ่งแรกที่เขาอยากจะทำเมื่อแข็งแกร่งขึ้นคือการล้างแค้น—เขาต้องการมัดลิลี่ไว้แล้วทำให้เธอมีเด็กของเขา