คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 211
แดร์ริลสูดหายใจเข้าไปลึก ๆ เพื่อสงบใจตัวเอง เชสเตอร์ วิลสัน คนนั้นมีความสามารถพอที่จะรับรู้ข่าวการปล่อยตัวของเขา
เขารับโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะของเชสเตอร์
“ฮ่าฮ่า! น้องชาย ฉันได้ยินข่าวว่านายได้ปล่อยตัววันนี้ ฉันเตรียมมื้อใหญ่ไว้ให้นายล้างโชคร้ายออกไป! นายคงไม่ปฏิเสธหรอกใช่ไหม?”
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงไร้การเจือปนของเขาเช่นเคย มันฟังดูเจื้อยแจ้ว
“พี่ชายเชสเตอร์ สายข่าวของนายนี่ดีจริง ๆ” แดร์ริลหัวเราะเป็นการตอบสนอง “ใช่ แน่นอน นายอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“ฉันเจ๋งไหมล่ะ ฉันหาได้ทุกข้อมูลที่ฉันตามหา ตอนนี้ฉันอยู่ที่คาราโอเกะฟีนิกซ์คราม”
เชสเตอร์วางสายทันทีที่เขากล่าวจบ
คาราโอเกะฟีนิกซ์ครามนั้นเป็นศูนย์ความบันเทิงที่เพิ่งเปิดได้สองเดือนก่อน มันตั้งอยู่ในถนนที่วุ่นวายที่สุดของเมืองตงไห่ มันหรูมาก มีรถยนต์หรูหรามากมายจอดอยู่ที่ทางเข้า
คนที่นั่นล้วนเป็นชายที่ร่ำรวยและหญิงสาวที่หน้าตาสวยงาม
พนักงานต้อนรับสาวได้ต้อนรับแดร์ริลในขณะที่เขาเร่งเข้ามาที่ทางเข้า
“ประทานโทษนะคะ คุณใช้คุณดาร์บี้รึเปล่าคะ?” หนึ่งในพนักงานต้อนรับถามอย่างสุภาพ
“ใช่”
“สวัสดีค่ะคุณดาร์บี้ พี่ชายเชสเตอร์กำลังรอคุณอยู่ที่ชั้นบน โปรดตามเรามาได้เลยค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวได้พาแดร์ริลไปที่ชั้นแรกในขณะที่เธอกล่าว
คาราโอเกะแห่งนี้ถูกแต่งแต้มด้วยการตกแต่งภายในที่หรูโอ่อ่า แดร์ริลคิดว่านี่อาจเป็นหนึ่งในคาราโอเกะที่ดีที่สุดในเมืองตงไห่
พวกเขามาถึงห้องส่วนตัวสุดหรูที่ชั้นแรก พนักงานต้อนรับสาวสวยได้แสดงท่าทางเชิญเขาเข้าไปในห้องอย่างสุภาพก่อนจะถอยหลบฉากไป
เอื้อก!
แดร์ริลถึงกับสูดหายใจอย่างกะทันหันเมื่อเขามองภายในห้องส่วนตัว!
ชายนับร้อยกำลังยืนอยู่ในห้องอันดว้างขวาง พวกเขาทุกคนเป็นผู้บ่มเพาะที่สวมชุดดำทั้งหมด!
ถึงแม้พวกเขาจะดูเหมือนอยู่แค่ในระดับปรมาจารย์ขั้นหนึ่งและมีกำลังในระดับงั้น ๆ แต่สิ่งที่น่าตกตะลึงคือการที่พวกอยู่รวมกันนับร้อยคน!
บัณฑิตท่าทางนุ่มนวลนั่งอยู่่ทามกลางชายนับร้อย และนั่นคือเชสเตอร์!
‘เ-ี่ยอะไรเนี่ย?’ แดร์ริลเดินเข้ามาในห้องด้วยความตกใจ
ชายร่างกำยำนับร้อยก้มตัวลง 90 องศา พร้อมกันแล้วกล่าวทักทาย “ฮอลล์มาสเตอร์!”
อะไรนะ? ฮอลล์มาสเตอร์?
แดร์ริลตะลึง เขาจ้องไปที่เชสเตอร์ด้วยความงุนงง
“เกิดะไรขึ้น?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เชสเตอร์ระเบิดหัวเราะ “แดร์ริล นับแต่วันนี้ไป นายจะเป็นฮอลล์มาสเตอร์คนใหม่ของนิกายตำหนักอมตะ แผนกเมืองตงไห่!”
เชสเตอร์สวมชุดคลุมยาวและถือพัดในมือ มันไม่ใช่พัดธรรมดา มันเป็นของที่มีมูลค่ากว่าล้านเหรียยจากพระราชวังสมัยราชวงศืชิง
“ฉันจะพูดตรง ๆ เลยนะ ฉันเป็นสมาชิกของนิกายตำหนักอมตะ” เขาหัวเราะเบา ๆ “แดร์ริล นายน่าจะเคยได้ยินมาใช่ไหม?”
“นิกายตำหนักอมตะ?”
แดร์ริลแกล้งทำเป็นแปลกใจ
เชสเตอร์พยักหน้าแล้วกล่าวต่อ “ฉันคือกุนซือพัดกระจ่างภายใต้ประมุขนิกาย ตำแหน่งของฉันอยู่ภายใต้ประมุขนิกายแต่อยู่เหนือคนนับพัน ๆ นอกเหนือจากประมุขนิกายแล้ว ทุกคนในนิกายจะเคารพฉันในฐานะ นายท่านวิลสัน”
ใบหน้าของเชสเตอร์เต็มไปด้วยความภูมิใจในขณะที่เขาพูด
‘เ-ี่ยอะไรเนี่ย! กุนซือ?’
ตำแหน่งของเขาทำให้แดร์ริลตกใจจริง ๆ
นิกายตำหนักอมตะนั้นมีศิษย์นับล้านคน ตำแหน่งของเขาสูงจนน่าทึ่ง!
เขาจำได้ว่าเมแกนเตือนเขาว่าเชสเตอร์คนนี้เป็นใครบางคนที่มีความสำคัญกับนิกายตำหนักอมตะ แต่เขาไม่คาดคิดว่าชายคนนี้จะมีตำแหน่งสูงขนาดนี้!
‘ให้ตาย นี่มันข่าวใหญ่เลยนะเนี่ย!’
เชสเตอร์โอบแขนรอบไหล่ของแดร์ริลแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “น้องชาย นี่เรื่องส่วนตัวนะ ในมุมมองของฉัน มีคนอยู่ทั้งหมดสามแบบ แบบแรก คือพวกคนแปลกหน้า สอง ลูกน้องของฉัน และสาม พ่อแม่ของฉัน เช่นเดียวกับประมุขนิกาย”
“ยังไงก็ตาม มันมีประเภทใหม่ขึ้นมา และนั่นคือนาย น้องชาย! นายเป็นพี่น้องเพียงคนเดียวของฉันเลย!”
“แดร์ริล มันเป็นเกียรติชั่วชีวิตของฉันที่ได้พบเจอพี่น้องเช่นนาย” เขายิ้ม “ตำหนักอมตะได้จัดตั้งสาขาขึ้นที่เมืองตงไห่ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจเลือกนายเป็นฮอลล์มาสเตอร์”
ไม่มีความสงสัยในน้ำเสียงของเขาเลย!
“มันจะไม่เป็นไรเหรอ?” แดร์ริลพึมพำ
เชสเตอร์ตั้งเขาเป็นฮอลล์มาสเตอร์ของนิกายตำหนักอมตะ และเขาเองก็เป็นฮอลล์มาสเตอร์ของนิกายจ้าวสวรรค์อยู่แล้วด้วย
-ิบหายแล้ว
