คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 219
จีเซลล์และลาน่ายิ่งดูมีเสน่ห์กว่าเดิมเมื่อมีสีแดงบนใบหน้า พวกเธอกลับมาที่โถงจัดเลี้ยงแม้ว่าพวกเธอจะอายก็ตาม
ภาพในห้องน้ำยังฉายซ้ำอยู่ในหัวของพวกเธอเหมือนฉากหนัง
ดาลตันที่นอนอยู่บนพื้นห้องน้ำ และใบหน้าชุ่มปัสสาวะ
แดร์ริลดึงกางเกงของเขาขึ้นแล้วกล่าวอย่างซุกซน “อุ๊ปส์! โทษทีที่ฉี่ใส่แกนะ! ทำไมพวกแกมารบกวนเวลาฉันฉี่เล่า?”
“ไอ้เ-ี้ย! แกจบแล้ว! จบสิ้น!”
ใบหน้าของดาลตันเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เขาโกรธสุด ๆ!
ในฐานะประธานของดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เขาไม่เคยประสบพบเจอการเหยียดหยามแบบนี้มาก่อน!
นรกเอ๊ย! เขาจะต้องฆ่าไอ้เด็กนี่ให้ได้สักวัน!
แดร์ริลยิ้มให้เขา “หมูอ้วน ท่าทางแบบนั้นมันอะไรล่ะนั่น? ไม่เอาน่า ฉันแค่ฉี่ใส่แกนิดเดียวเอง! เอานี่ ฉันจะล้างมันออกให้แกเอง”
แดร์ริลคว้าคอเสื้อของดาลตันแล้วกดหัวของเขาลงโถปัสสาวะ
*เอื้อก*
ดาลตันตกใจและโกรธ แต่เขาไม่ทันได้ตอบสนองในตอนนั้น เขาจึงกลืนน้ำเข้าไปเต็มปาก ร่างอ้วนท้วนของเขากระตุกไปมา เขาดิ้นรนเหมือนคางคกที่กำลังจะตาย
แดร์ริลกดคอของดาลตันไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถขยับเขยื่อนได้ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหนก็ตาม
ดาลตันดิ้นไม่หลุด เขาเวียนหัวมาก เขาจึงแตะไปที่ขาของแดร์ริล
แดร์ริลปล่อยเขาอย่างช้า ๆ
ดาลตันสำรอกออกมาหลายครั้งก่อนที่เขาจะนั่งลงแล้วหอบหายใจ
“พี่ชาย โปรดเมตตา… มันเป็นความผิดของผมเอง ความผิดผม…” ดาลตันขอร้องด้วยท่าทางที่หวาดกลัวสุดขีด
ดาลตันกลัวแทบตาย! ในเมื่อบอดี้การ์ดของเขาเทียบไม่ได้กับชายคนนี้เลย เขาอาจทรมานดาลตันอีกครั้งหากเขายังทำตัวดื้อรั้นอยู่
ถึงแม้เขาจะยอมแพ้ แต่ในใจเขาเต็มไปด้วยความแค้น!
‘ระยำ ฉันไม่เคยกินฉี่มาก่อน! แกรอก่อนเถอะ ฉันจะจัดการแกเมื่อมีโอกาส’
แดร์ริลมอบรอยยิ้มเย็น ๆ ให้ดาลตันแล้วจัดสูทของเขาก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำ
เวรเอ๊ย! เขาโดนฉี่ที่ตัวด้วยนิดหน่อยตอนที่เจ้าอ้วนนั่นดิ้นรนสู้เขา
แดร์ริลเดินออกจากห้องน้ำในขณะที่เขาคิดว่าเขาควรจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีไหม
ในขณะที่คิดอยู่นั้น หญิงสาวสองนางก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างเร่งรีบและหนึ่งในพวกเธอก็ชนเข้ากับเขา!
“โอ๊ย!”
เสียงร้องดังก้องเข้าหูของเขา
‘อะไรวะเนี่ย? นี่หล่อนตาบอดรึไง? ทำไมเธอมาชนฉันทั้ง ๆ ที่มีพื้นที่รอบ ๆ เราตั้งเยอะแยะ?’
แดร์ริลพูดไม่ออก
ยังไงก็ตาม เขามองไปที่คนตรงหน้าเขา แล้วเขาก็ชะงัก
หญิงสาวตรงหน้าเขาดูเหมือนจะเป็นดาราที่มาเข้าร่วมงานกาล่า
ชุดราตรีสีม่วงของเธอเผยเรียวขายาวและทำให้ร่างกายอันน่ารักของเธอน่าชื่นชม เธอดูมีเสน่ห์ด้วยเรือนผมยาวเป็นหยักของเธอ
“นายตาบอดรึไง? เดินมองทางซะบ้างสิ!” หญิงสาวคนนั้นตะโกนออกมาก่อนที่แดร์ริลจะได้พุดอะไร
‘อะไรนะ?’ แดร์ริลตะลึง ‘เธอเป็นคนชนฉัน แล้วมาด่าฉันทำไม?’
เธอคือ ซันนี่ สก็อตต์ ดาราที่เพิ่งได้รับความนิยมเมื่อไม่นานมานี้ หญิงสาวในแว่นกรอบดำข้าง ๆ เธอ คือผู้ช่วยของเธอ
และผู้ข่วยของเธอก็ไร้เหตุผลมากพอกัน เธอชี้มาที่แดร์ริลแล้วแหกปาก “มองทางที่นายเดินหน่อยสิ! ขอโทษคุณสก็อตต์เดี๋ยวนี้เลย!”
ซันนี่มีสีหน้ามืดมน งานกาล่าจะเริ่มในอีกไม่นาน และเธอก็เป็นคนแรกที่ต้องแสดงบนเวที เธอกำลังอยู่ระหว่างทางไปที่เวทีก่อนที่เธอจะนึกได้ว่าต่างหูเพชรที่มีมูลค่าล้านเหรียญของเธอหายไป!
ซันนี่ตื่นตระหนกและเริ่มหาต่างหูนั้นพร้อมกับผู้ช่วยของเธอก่อนจะชนเข้ากับแดร์ริล เธอคิดว่าแดร์ริลเป็นยามรักษาความปลอดภันเพราะชุดที่เขาใส่ ซันนี่กระวนกระวายมาก ดังนั้นเธอจึงปลดปล่อยความโกรธของเธอใส่แดร์ริล
“ขอโทษเดี๋ยวนี้!” ซันนี่สั่งในขณะที่กัดฟันของเธอไปด้วย สายตาของเธอเย็นชามาก
แดร์ริลขมวดคิ้วก่อนที่เขาจะยิ้มให้เธอ “ผมสับสน ทำไมผมต้องขอโทษคุณด้วย? คุณเป็นคนชนผมไม่ใช่เหรอ”
‘เวรเอ๊ย ผู้หญิงสองคนนี้ต้องบ้าแน่ พวกเธอสวยนะ แต่ไร้มารยาทสิ้นดี ทำไมพวกเธอถึงกล้าบอกให้ฉันมองทางที่ฉันเดิน ทั้ง ๆ ที่พวกเธอเป็นคนที่เดินมาชนฉัน?’
“นาย—” ซันนี่โกรธมาก ดังนั้นเธอจึงกล่าวอย่างจองหอง “นายต้องเป็นยามของที่นี่แน่ นายไม่มีทารยาทบ้างรึไง? อยากตกงานใช่ไหม?”
‘หยาบคายจริง! เขาเป็นแค่ยาม แต่ยังกล้ามาเถียงฉัน? ไร้สาระชะมัด’
“นายรู้ไหมเธอเป็นใคร?” ผู้ช่วยเดินหามาเขา “นายจะต้องทุกข์ทรมานที่ล่วงเกินคุณสก็อตต์”
ผู้ช่วยสั่งอีกครั้ง “ขอโทษเธอซะ เร็ว ๆ เลย!”
