คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 228

บุรุษทั้งหลายยอมถวายชีวิตหากได้ร่วมหลับนอนกับสาวงามราวเทพธิดาแบบเธอสักคืน

ลิลี่อึดอัดมากกับสายตาของฝูงชน

‘มิสเตอร์ดีอยู่? ทำไมเขายังมาไม่ถึงอีก?’

จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถ

รถสปอร์ต McLaren ขับเข้ามาจอดที่ขอบถนนก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวออกมาจากพาหนะ

เขาดูน่าดึงดูดจากใบหน้าที่หล่อเหลาและโครงหน้าคมของเขา เขาดูเหมือนผู้ชายที่สามารถทำให้ผู้หญิงหน้าแดงได้เมื่อมองเขา เขาทั้งดูเท่และอ่อนโยนในสูทลำลอง

เหล่าสตรีอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม มีแม้กระทั่งการส่งสายตาปริบ ๆ จากพวกเธอ

‘ช่างเป็นชายที่หล่อเหล่า!’

รอยยิ้มเผยขึ้นบนใบหน้าของลิลี่เมื่อเธอสังเกตได้ว่าชายคนนั้นเดินมาหาเธอ ‘ไม่มีทางเป็นมิสเตอร์ดีได้! ทั้งหนุ่มและหล่อเหลา! รถของเขาต้องมีราคาไม่ต่ำกว่าล้าน!’

“สวัสดีครับ คุณลิลี่ ผมโดน็อก ดิกสัน ผมคือมิสเตอร์ดีจากในไลฟ์สตรีมของคุณ” ชายคนนั้นยิ้มในขณะที่เดินมาหาลิลี่ มารยาทอันดีเยี่ยมของเขาทำให้ลิลี่ประทับใจ

ลิลี่กระวนกระวายเล็กน้อยเมื่อเธอส่ายหัวให้ชายคนนี้ “สวัสดีค่ะ ฉันลิลี่ ลินดัน เรียกฉันว่าลิลี่ก็ได้”

ลิลี่ไม่แน่ใจว่าทำไมเธอถึงกระวนกระวายขนาดนี้

เธอเติบโตมาในตระกูลที่ร่ำรวย และเธอก็เคยพบกับสุภาพบุรุษที่ยอดเยี่ยมมามากมาย

ยังไงก็ตาม มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้พบชายที่หล่อเหลาและมารยาทงามแบบโดน็อก เธออดไม่ได้ที่จะต้องเหลือบมองเขาอีกหลายครั้ง

โดน็อกไม่ได้แตะต้องตัวลิลี่นานนัก เขารีบปล่อยมือทันทีที่จับมือเสร็จ และนั่นทำให้ลิลี่ประทับใจมากกว่าเดิม

“ลิลี่ ลินดัน ดอกลิลี่เป็นสัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์และไร้เดียงสา คุณมีชื่อที่ดีมากเลยนะครับ” โดน็อกยิ้มอย่างสถภาพในขณะที่เขานำกล่องที่ดูประณีตออกมา “คุณลิลี่ มันเป็นเกียรติที่ผมได้พบคุณ นี่เป็นของขวัญเนื่องในโอกาสที่ได้พบกันครั้งแรกครับ”

โดน็อกเปิดกล่องออกในขณะที่เขากล่าว

หญิงสาวรอบ ๆ อ้าปากค้าง ดวงตาของพวกเธอเบิกกว้างด่วยความไม่เชื่อสายตา พวกเธอแทบจะกรีดร้องด้วยความอิจฉา!

มันคือแหวนเพชร และขนาดของเพชรนั้นก็ใหญ่เท่าไข่นกพิราบ มันแม้กระทั่งปลดปล่อยแสงอันงดงามออกมา

ไม่ว่าหญิงสาวคนใดก็ต้องบ้าคลั่งเมื่อเห็นเพชรแบบนี้!

“นี่—”

ลิลี่ตะลึง แต่มีท่าทางประทับใจ

เธอไม่เคยได้รับเครื่องประดับเงินจากแดร์ริลเลย ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกัยมาสามปี ไม่ต้องพูดถึงแหวนเพชร

ในทางกลับกัน โดน็อกมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เธอในการพบกันครั้งแรก

“มันไม่เหมาะสมนะคะ มันแพงเกินไป ฉันรับมันไว้ไม่ได้หรอก” ลิลี่ใช้เวลาหลายวินาทีในการสงบใจลงก่อนที่เธอจะตอบเสียงเบาแล้วกัดริมฝีปาก

โดน็อกมอบรอยยิ้มเป็นการยืนยัน “ทำไมจะไม่ล่ะครับ? แหวนเพชรจะไร้ค่าหากไร้ซึ่งมือที่งดงาม ไม่ว่ามันจะแพงแค่ไหนก็ตาม”

โดน็อกจับมือของลิลี่ในขณะที่เขาพูด แล้วสวมแหวนลงบนนิ้งของเธออย่างระมัดระวัง

ลิลี่ไม่เต็มใจนิดหน่อย แต่เธอกำลังดีใจมาก ๆ เมื่อเขาสวมแหวนเพชรลงบนนิ้วของเธอ

“ขอบคุณค่ะ” ลิลี่กล่าวเสียงเบาพร้อมก้มหน้าลง เธอรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย

อารมณ์ที่ไม่อาจพรรณนาได้กระเพื่อมในตัวเธอ เธอทั้งกังวลและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

โดน็อกยิ้ม “ด้วยความยินดีครับ ไปกันเถอะ ผมจองโต๊ะไว้ เราไปหาอะไรดื่มกันเถอะครับ”

ลิลี่ไม่ปฏิเสธเขา เธอเดินเข้าไปในบาร์พร้อมกับโดน็อก

เลานจ์ของบาร์กำลังเล่นเพลงเร็ว และมีคนมากมายที่กำลังเต้นอยู่ที่ฟลอร์ บริกรสาวสวยในชุดเซ็กซี่บันนี่เดินไปรอบ ๆ ในขณะที่พวกเธอเสิร์ฟเครื่องดื่ม

ชายหนุ่มและหญิงสาวขยับร่างกายของพวกเขาอย่างเต็มที่บนฟลอร์เต้น

เป็นครั้งแรกของลิลี่ที่มาที่แบบนี้ ดังนั้นเธอจึงกังวลเล้กน้อย

ยังไงก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่มองไปที่โดน็อก

เธอไม่มั่นใจว่าทำไม แต่เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา

บริกรสาวหลายคนก้มหัวอย่างเคารพเมื่อพวกเธอมาถึงโต๊ะบูธหรูหราบนชั้นแรก

“นายน้อยดิกสัน”

โดน็อกพยักหน้ารับรู้แล้วพาลิลี่ไปนั่ง เขาแม้กระทั่งดึงเก้าอี้ให้เธอ

ความชอบในตัวเขาของลิลี่มากกว่าเดิม เธอคิดถูกแล้วที่มาพบเขา

“โดน็อก ทำไมคุณถึงได้มอบเงินให้ฉันมากขนาดนั้นล่ะคะ?” ลิลี่ถาม

“คุณเชื่อในรักแรกพบรึเปล่าครับ?” โดน็อกจ้องเธอพร้อมรอยยิ้มในขณะที่จิบเครื่องดื่มไปด้วย “บางคนตัดสินใจอยู่กับใครอีกคนในทันทีที่พวกเขาพบกัน ผมรู้สึกหลงรักคุณตั้งแต่แรกเห็น คุณคู่ควรกับเงินที่ผมมอบให้”

ลิลี่อิ่มเอมใจเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น