คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 236

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

แดร์ริลยิ้มและนำยาออกมาจากหม้อกระเบื้อง

ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของยาถอนพิษ

โมนิก้าตกตะลึงเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่เห็นยาถอนพิษในมือของแดร์ริล

แดร์ริลเดินมาหาโมนิก้าด้วยรอยยิ้ม ‘การช่วยชีวิตนายหญิงเป็นบุญคุณจากฉันอีกแล้ว รางวัลในครั้งนี้ฉันรอแทบจะไม่ไหว! ฮ่าฮ่า!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาหยิบผ้าพันคอเส้นไหมออกจากปากของโมนิก้าและค่อย ๆ ป้อนยาถอนพิษให้กับเธอ

แดร์ริลเขยิบออกไปยืนด้านข้างและเฝ้ารอยาถอนพิษออกฤทธิ์อย่างอดทน

โมนิก้าหลับตาลงอย่างเบา ๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจ แต่ความเจ็บปวดของเธอค่อย ๆ จางหายไปภายในไม่กี่วินาที เธอทั้งประหลาดใจและสบายใจ

“แดร์ริล นายรู้วิธีการผสมยาถอนพิษได้ยังไง?” โมนิก้าถามด้วยความตื่นเต้น

ในขณะเดียวกันร่างกายของเธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ อีก

“ผมเคยอ่านเจอในคัมภีร์โบราณ” เขากล่าวอย่างเรียบเฉย

โมนิก้ามองแดร์ริลอย่างชื่นชม “เยี่ยมมาก! ฉันคาดไว้ไม่มีผิด นายนั้นเหมาะสมทุกประการกับตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย และอีกอย่างฉันมีงานจะมอบหมายให้นายทำเมื่อนายกลับไปที่เมืองตงไห่”

‘แ-่งเอ๊ย ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอไว้แท้ ๆ กลับมามอบงานให้ฉันซะนี่?’ แดร์ริลคิด

แดร์ริลพูดไม่ออกนอกจากจะน้อมรับด้วยความเคารพ “บอกมาได้เลยครับนายหญิง ผมจะทำสุดความสามารถ”

โมนก้ากล่าวอย่างช้า ๆ “ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่า หกสำนักหลักกำลังวางแผนสถาปนาโรงเรียนผู้บ่มเพาะเรียกว่า โรงเรียนเฮกเซด เป้าหมายคือพัฒนาลูกศิษย์ชั้นเลิศเพื่อหกสำนัก”

“พวกเขาต้องการสถาปนาโรงเรียนผู้บ่มเพาะงั้นเหรอ? ทำไมผมถึงไม่เคยยินข่าวนี้มาก่อน?” แดร์ริลถาม

“โรงเรียนที่ว่าจะถูกสถาปนาขึ้นในอีกสองวัน แน่นอนว่าก่อนหน้านี้นายไม่มีทางรับรู้ได้” โมนิก้าตอบ

ฉะนั้นพวกเขายังอยู่ในระหว่างเตรียมความพร้อม

แดร์ริลพยักหน้าแต่กลับรู้สึกประหลาดใจ

คนทั่วไปยังไม่ตระหนักถึงผลกระทบของการสถาปนาโรงเรียนผู้บ่มเพาะที่จะสร้างความปั่นป่วนให้กับเมืองตงไห่

โมนิก้ากล่าวต่อ “จะมีลูกหลานเศรษฐีในเมืองตงไห่มากมายแห่แห่นไปสมัครเรียนในวันสถาปนา เมื่อเวลามาถึง หาทางเข้าไปในโรงเรียนนี้ และนำสุดยอดคัมภีร์อัศจรรย์กลับมาให้ฉัน”

สุดยอดคัมภีร์อัศจรรย์

แดร์ริลตกตะลึงและถามด้วยความสงสัย “นายหญิง แล้วผมจะหาคัมภีร์เล่มนั้นในโรงเรียนอันกว้างใหญ่นี้ได้ยังไง?”

โมนิก้ายิ้มและกล่าวว่า “ฉันตรวจสอบมาแล้วว่า ผู้อำนวยการของโรงเรียนคือ เกรแฮม พอตเตอร์ จากสำนักบู๊ตึ๊ง สุดยอดคัมภีร์อัศจรรย์น่าจะอยู่กับเขา นายจะต้องหาทางขโมยมันมาให้ได้”

แ-่งเอ๊ย

ใครที่ครองตำแหน่งผู้อำนวยการของโรงเรียนได้จะต้องแข็งแกร่งมากแน่ แดร์ริลไม่มีทางเลือกนอกจากรับงานนี้ “นายหญิงไม่ต้องกังวล ผมจะทำให้แน่ใจว่าภารกิจนี้จะสำเร็จ”

แดร์ริลห้ามใจไม่ได้ที่จะมองนายหญิงขณะเขากล่าว

โมนิก้าจ้องไปที่เขา “ช่วยแก้มัดฉันด้วย”

“ครับ!” แดร์ริลรีบแก้มัดเชือกออกจากโมนิก้า

แดร์ริลกระเสือกกระสนเป็นเวลานานแต่เขาก็ยังแก้มัดเชือกไม่ได้ เขาตื่นตระหนกก่อนหน้านี้ทำให้เขามัดนายหญิงแน่นเกินไป เขาเริ่มวิตกว่าเขาจะแก้มัดไม่ได้ไม่ว่าจะทำอย่างไร

ตัวเขาเริ่มสั่นเมื่อเขาพยายามจะแก้มัด

โมนิก้านั้นรู้สึกเขินอายและร่างกายของเธอกระเส่าขณะที่หน้าของเธอเริ่มจะร้อนแดงขึ้น

โมนิก้าเป็นที่รู้จักในฐานะนายหญิงและภรรยาของประมุขนิกาย แต่ทั้งสองก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกันมาก่อน

ประมุขนิกายอายุแก่เกินกว่า 60 ปี และห่างไกลจากเรื่องความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง

อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ประมุขนิกายทุ่มเทอุทิศตนกับการเป็นผู้บ่มเพาะ จึงไม่มีความปราถนาความสำราญ

ทุก ๆ คน ยกย่องและให้ความเคารพอย่างสูงกับโมนิก้า ในฐานะนายหญิง ไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้าที่จะใกล้ชิดกับเธอ

แดร์ริลเป็นคนแรกและคนเดียว

โมนิก้ารู้สึกใจเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

อย่างไรก็ตาม เธอกล่าวเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร ถ้านายแก้มัดเชือกไม่ได้ มันมีกรรกไกรอยู่ในลิ้นชัก ไปหยิบมาตัดเชือกได้”

เมื่อแดร์ริลรับทราบ เขาก็รีบไปที่ลิ้นชักเปิดออกอย่างรวดเร็วและพบกับกรรไกร

ฮื้มม?

นี่มันคืออะไร?

โสมหน้าตาแปลกประหลาดวางอยู่ข้าง ๆ กับกรรไกร โสมทั้งชิ้นมีสีเขียวครามราวกับน้ำทะเลส่องแสงเปร่งประกาย

สีปกติของโสมคือ สีเหลืองหรือไม่ก็สีขาว

แม้แต่โสมโลหิตที่หายากก็เป็นสีแดง

แล้วทำไมโสมอันนี้เป็นสีเขียว?