คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 238
แด๊กคือบุคคลสำคัญและมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ โดน็อกอาจเจอกับปัญหาใหญ่เพราะเขาไปก้าวล่วงแด๊ก และสภาพของแด๊กก็ไม่สามารถรับรู้ได้
ลิลี่วิตกกังวลจากเหตุการณ์เมื่อคืน
โดน็อกนั้นหายไปจากการไลฟ์สตรีมมิ่งล่าสุดของเธอ
‘หรือจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา?’
ในหัวของลิลี่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ดิ๊ง ดิ๊ง
โทรศัพท์ของลิลี่สั่นเตือน
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและโล่งอกขึ้นทันทีหลังจากเห็นข้อความจากโดน็อก
เขาส่งเพียงข้อความสั้น ๆ [ลิลี่ ผมหวังว่าคุณคงไม่หวาดกลัวกับเหตุการณ์เมื่อคืน?] แม้แต่ตัวอักษรของเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษ
ลิลี่ รู้สึกคลายกังวลอย่างอธิบายไม่ได้ อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นเมื่ออ่านข้อความของโดน็อก
เธอสันนิษฐานจากข้อความของโดน็อกแสดงถึงว่าเขาปลอดภัยจากเหตุการณ์เมื่อคืน
ลิลี่รีบพิมตอบกลับ [ฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง? แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพลในเมืองตงไห่เขาไม่มีทางปล่อยให้คุณรอดไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน กับเรื่องที่คุณทำกับเขา คุณจะต้องระวังตัว]
โดน็อกฉีกยิ้มอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ [อย่าได้กังวล ต่อให้แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพล เขาก็ไม่สามารถจะข่มขู่ผมและ ไม่มีแม้โอกาสจะทำร้ายผมได้ คุณไม่จำต้องเป็นห่วง]
ลิลี่รู้สึกโล่งใจกับคำตอบของเขา
โดน็อกส่งมาอีกข้อความ [ลิลี่ เมื่อคืนเราถูกรบกวนจากไอ้แด๊กเจ้าคนน่ารำคาญ เอาเป็นว่าคืนนี้เราออกไปที่ ไดนาสตี้ บาร์ อีกครั้งได้ไหม? ไม่รู้สิ ผมรู้สึกปลื้มปริ่มเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ คุณ รู้สึกหมดห่วงเมื่อได้อยู่กับคุณ]
ถึงขนาดที่ว่า มีหน้ายิ้มลงท้ายข้อความ
ลิลี่รู้สึกกระชุ่มกระชวยในหัวใจกับการอ่านข้อความของเขา
โดน็อกรู้กาลเทศะและมารยาทดีมีจังหวะในการหยอด นี่ยังไม่นับว่าเขาทั้งหล่อและร่ำรวย เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้ชายคนเดียวจะมีคุณสมบัติเพรียบพร้อมเท่านี้?
‘จะมีผู้หญิงที่ไหนไม่หลงใหลไปกับชายผู้เลิศเลอคนนี้?’ ลิลี่คิด
[แน่นอน เจอกันคืนนี้] ลิลี่ตอบอย่างไม่ลังเล
…
โรงพยาบาลหลักเมืองตงไห่
ชายฉกรรจ์นับร้อยยืนเรียงรายมากล้นอยู่ในชั้นสองของแผนกผู้ป่วยใน ทุกคนมีสีหน้าโกรธแค้นและรังสีสังหารแผ่ออกมาจากตัวของพวกเขาอบอวลเต็มไปทั่วทั้งชั้นสอง
พวกเขาคือผู้ใต้บังคับบัญชาของแด๊กซ์
ไม่มีใครกล้าจะขึ้นไปชั้นสองแม้แต่หมอ พยาบาลก็หลีกเลี่ยงไม่ส่งเสียง ใคร ๆ ต่างก็กลัวการมารวมตัวกันมากมายของชายฉกรรจ์
ชายฉกรรจ์เหล่านี้ ถูกนำมาโดยชายชราในชุดสูทสีขาวไสว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ชายชราคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ปู่ของแด๊กซ์ ซาอูล
ซาอูลไปใช้ชีวิตอยู่ที่คฤหาสน์แถบชานเมือง เนื่องด้วยบรรยากาศของที่นั่น เขาใช้เวลาไปกับการทำสวนและสะสมวัตถุโบราณ
ซาอลู ช็อคและโกรธเกรี้ยวจากที่ได้ยินข่าวว่าแด๊กซ์ถูกทำร้าย เขาเร่งรีบเพื่อมาถึงโรงพยาบาลเมื่อคืนก่อน
แด๊กซ์ยังอยู่ในห้องผ่าตัดจนกระทั้งถึงตอนนี้
ในระหว่างนั้น ซาอูลกระวนกระวายใจและโกรธเคือง
ซาอูลเคยลำบากลำเข็ญทำงานหนักมาหลายปีในเมืองตงไห่ และสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลแซนเดอร์ด้วยสองมือของเขา เขาเป็นที่ยกย่องเทิดทูนจากทุกตระกูลดังในเมืองตงไห่ซึ่งให้ความเคารพสูงสุดกับเขา
อย่างไรก็ตาม มีบางคนล้ำเส้นเขา เข้ามาทำร้ายหลานชายสุดที่รัก! เป็นเรื่องที่รับไม่ได้สำหรับซาอูล!
ใบหน้าของแนนซี่เต็มไปด้วยร่องลอยคราบน้ำตา เธอนั่งเศร้าหมองอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ แด๊กซ์
หัวใจของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ กับสภาพของแด๊กซ์ที่นอนจมกองเลือดเมื่อคืนก่อน
เมื่อคืนพรรคพวกของแด๊กซ์เป็นสิบ ๆ คน ในที่สุดก็มาถึงไดนาสตี้ บาร์ และกำลังจะบุกเข้าไป ก็ไม่ทันคาดคิดว่าจะมี ชายฉกรรจ์ของโดน็อกเป็นร้อย ๆ คนวิ่งออกมาปะทะกับพวกเขา
พรรคพวกของแด๊กซ์แพ้ราบคาบอย่างไม่ต้องสงสัย บาดเจ็บแสนสาหัสจากการต่อสู้วุ่นวายและพวกเขาก็ยังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลนี้เช่นกัน
แนนซี่สวดภาวนาขอให้สามีของเธอปลอดภัย
เขาจะต้องฟื้น
ในขณะเดียวกันประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก เชลลีเดินมาในชุดผ่าตัดสีขาว
เชลลีจะเป็นคนทำการผ่าตัดในครั้งนี้เอง เพราะเธอรู้ว่าแด๊กซ์ และแดร์ริลเป็นเพื่อนสนิทกัน
กระบวนการผ่าตัดทั้งหมดใช้เวลาเป็นสิบ ๆ ชั่วโมง จากเมื่อคืนจนถึงตอนนี้
เชลลีอ่อนเพลียเหนื่อยล้า หน้าผากของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันเป็นเรื่องยากที่ใครจะสามารถอดทนกับการผ่าตัดได้เป็นเวลานาน
“หัวหน้าเชลลี แด๊กซ์เป็นยังไงบ้าง?”
“หลานชายของผมเป็นอะไรไหม?”
ซาอูลและแนนซี่ รีบเข้าหาตัวเชลลีแม้คำกล่าวจะแตกต่างกันแต่มีน้ำเสียงของความเป็นห่วงที่เหมือนกัน
เชลลีถอนหายใจ และลังเลที่จะกล่าว “อาการของเขานั้นไม่สู้ดีนัก ไม่มีทางรับประกันได้ว่าเขาจะมีชีวิตรอด ถึงแม้ว่าเขาจะรอดชีวิตแต่เขาจะไร้สมรรถภาพ”
ความจริงคือเชลลีเป็นหมอมานานหลายปีก็ยังไม่เคยเห็นใครบาดเจ็บแสนสาหัสเท่านี้มาก่อน
แด๊กซ์ถูกแทงไปหมด 36 แห่ง ทั่วร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยบาดแผล เนื้อหนังของเขากระบู้กระบี้กล้ามเนื้อในแขนและขานั้นฉีกขาด โต๊ะในห้องผ่าตัดเต็มไปด้วยเลือดของเขา
