คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 26

บทที่ 26

โว้ว!
ทั้งฝูงชนโห่ร้องกันยกใหญ่ แต่การตัดสินของคุณย่าลินดันถือเป็นสิ้นสุด ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
ยังไงก็ตาม เธอก็โปรดปรานวิลเลียม และคำพูดจากเขาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอตัดสินใจ
ภายใต้การช่วยเหลือจากผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของตระกูล เวนท์เวิร์ธจึงได้รับเงินโอนมาจากบัญชีเงินทุนของตระกูลลินดันกว่า 400 ล้าน เข้ามาอยู่ในบัญชีของเขาด้วยนคความตื่นเต้น
***
แหล่งที่พักอาศัย แกรนดิโอโซ่ เมืองตงไห่
รถตำรวจหลายคันได้จอดอยู่หน้าทางเข้าของหมู่บ้านจัดสรรค์ ตำรวจนับสิบรีบเข้าไปและล้อมบ้านของแอชตันไว้!
บ้านหลังนี้เป็นบ้านเดี่ยว และตอนนี้มันก็ถูกรายล้อมไปด้วยพวกเขา
โดยไม่คาดคิด ตำรวจหญิงที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดนั้นเป็นหัวหน้าทีม ชุดเครื่องแบบตำรวจหลวม ๆ ของเธอไม่สามารถบดบังทรวดทรงที่งดงามของเธอได้เลย
“มาดาม แคสเทลโล เราจะทำยังไงกันต่อดีครับ?” ตำรวจชั้นผู้น้อยคนหนึ่งเดินออกมาและกล่าวถาม
เมแกน แคสเทลโล มองไปรอบ ๆ พวกเขาได้รับสายฉุกเฉินเมื่อไม่นานมานี้ และผู้โทรเข้ามาก็เคาะหน้าจอไม่หยุด มันเป็นที่แน่นอนว่าต้องเป็นคดีลักพาตัว เธอตรวจสอบเบอร์ผู้โทรและพบว่ามันเป็นเบอร์ของ ลิลี่ ลินดัน และเธอก็เป็นเจ้าของบริษัทที่ชื่อ เนปจูน
เมแกนนั้นเป็นสารวัตรตำรวจฝ่ายสืบสวนสอบสวน ในคดีแบบนี้ เธอจึงต้องนำทีมมาด้วยตนเอง
“ตรึงกำลังไว้ แล้วเอาโทรโข่งมา” เมแกนสั่ง “ตรวจสอบข้อมูลของลิลี่ ลินดัน คนนี้ ดูว่าเธอมีครอบครัวคนไหนบ้าง แล้วติดต่อพวกเขาให้มาที่นี่ด่วนที่สุด”
“ครับ มาดามแคสเทลโล” เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้าก่อนจะส่งโทรโข่งให้เธอ
แอชตันอยู่ในห้องพร้อมกับกล้องวิดีโอในมือ เขาวางแผนจะถ่ายทุกอย่างตลอดการกระทำของเขา ถ้าหากลิลี่และซาแมนธาทำให้เขาไม่พอใจ เขาจะใช้วิดีโอพวกนี้เล่นงานพวกเธอ
ยังไงก็ตาม กล้องวิดีโอห่วย ๆ ตัวนี้เขาได้รับมาจากคนอื่น ซึ่งแอชตันเองก็ไม่รู้ว่ามันใช้ยังไง เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาก็รู้ว่าจะใช้มันได้ยังไง แต่เสียงของหญิงสาวก็ได้ดังมาจากข้างนอกหน้าต่าง
“ผู้ที่อยู่ในตัวบ้าน กรุณาฟังให้ดี ปล่อยตัวประกันซะ เรามาเจรจากันด้วยสันติดีกว่า”
แอชตันตัวสั่นเทา เขาก้มลงคลานกับพื้นไปที่ประตูแล้วแอบส่องดู และสิ่งที่เขาเห็นนั้นถึงกับทำให้ผมของเขาชี้ตั้งขึ้นทันที!
ตำรวจนับสิบ ๆ นั้นได้รายล้อมตัวบ้านไว้หมด ไม่มีทางหนีใด ๆ
“ไอ้เ-ี้ยเอ๊ย พวกแกทั้งสองคน!” หัวใจของแอชตันสั่นสะเทือนในขณะที่เขาชี้ไปที่ลิลี่และซาแมนธาด้วยความโกรธ เขาควรจะยึดมือถือของพวกเธอ!
อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไปแล้วที่จะทำมันในตอนนี้!
เมื่อเขาตกกระไดพลอยโจรแบบนี้ แอชตันจึงนำมีดสั้นออกมาจี้ไว้ที่คอของลิลี่
“พวก-ึงเตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ! ถ้าฉันต้องตายในวันนี้ พวกแกต้องตายตามไปด้วยเหมือนกัน!”
แอชตันตะโกนและเดินไปที่หน้าต่าง “พวกแกหลีกทางไปให้หมด หลีกสิวะ! ไม่งั้น ฉันจะทำมัน! หลีกไปเดี๋ยวนี้!”
ด้านนอกหน้าต่าง เจ้าหน้าที่ตำรวจวิ่งไปหาเมแกน
“มาดามแคสเทลโล ชายข้างในบ้านมีท่าทางขัดขืนและจับตัวประกันไว้ครับ พวกเราจะทำยังไงกันดี?” เจ้าหน้าที่คนนั้นเหงื่อตกในขณะที่เขากล่าวกับเมแกน

เมแกนเองก็กังวลเช่นกัน! รอบ ๆ มั่นมีต้นไม้เยอะเกินไป พลซุ่มยิ่งไม่สามารถหามุมยิ่งได้เลย เหล่าไทยมุงเริ่มจับกลุ่มกันเข้ามาเรื่อย ๆ ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “แอชตัน ปล่อยพวกเธอซะ แล้วฉันจะเป็นตัวประกันของแกเอง” ทุกคนถึงกับตกตะลึงในตอนนั้น พวกเขาหันหลังไปมองเจ้าของเสียง! มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ามาถึงอย่างเชื่องช้า แคร์ริลจอดรถลงแล้วกล่าวอยู่ด้านหน้าของหน้าต่าง “ไม่ คุณทําแบบนั้นไม่ได้” เมแกนรีบเข้ามาอย่างรวดเร็วและห้ามเขา “คุณเป็นครอบครัวของตัวประกันงั้นเหรอ? คุณเข้าไปไม่ได้นะ ข้างในมันอันตรายเกินไป คุณ…” “แอชตัน แกได้ยินฉันไหม?” แคร์ริลดูเหมือนจะไม่ได้ยินทีเมแกนกล่าวกับเขาเลย เขามองแอชตันแล้วกล่าว “ดูแกสิ ช่างสมชายชาตรีซะจริง ลักพาตัวผู้หญิงสองคนเนี่ยนะ?” ในห้อง ลิลีรู้อบอุ่นในหัวใจ ดวงตาของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นแดร์ริลกับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเขา เธอเองก็ไม่แน่ใจว่ากําลังคิดอะไรอยู่ แต่ปากของเธอกลับตะโกนออกไปแล้ว “แดร์ริล อย่าทําอะไรโง่ ๆ! ออกไปซะเร็วเข้า!” “ลิลี นีลูกพูดบ้าอะไรอยู่!” ซาแมนธาคลังทันที เธอกล่าวเสียงดัง “ไอ้ขยะนั้นอยากเป็นตัวประกัน เราจะไปหยุดมันทําไม?! ให้มันมาแทนเรา เราจะได้ออกไปจากที่นี!”