คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 265

โอเรียนทอล เพิร์ล เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมือง แน่นอน เขาต้องเลือกโรงแรมที่ดีที่สุดในเมื่อมันเป็นงานรวมตัวครั้งแรก

เมื่อได้ยินว่าพวกเขากำลังจะไปโอเรียนทอลเพิร์ล ทั้งห้องก็ฮือฮากันยกใหญ่ ทุกคนเดินออกจากห้องอย่างดีใจ เมื่อพวกเขาออกมาจากโรงเรียน ทุกคนก็ขึ้นรถของพวกเขา เพราะส่วนใหญ่ของพวกนักเรียนนั้นมาจากตระกูลร่ำรวย เกือบทั้งหมดของพวกเขาจึงขับรถมาที่นี่และเสนอจะขับรถพาคนที่ไม่ได้ขับรถมาไปส่งด้วย

เพราะลิลี่มาส่งแดร์ริลที่นี่ในตอนเช้า เขาจึงต้องนั่งรถของคนอื่นไป แต่รถส่วนใหญ่ถูกนั่งไปหมดแล้ว แดร์ริลจ้องไปรอบ ๆ และเห็นว่ารถของเดคแลนยังมีที่นั่งว่างอยู่

เดคแลนเป็นคนขับ และไมเลสก็นั่งในที่โดยสาร ด้านหลังคือลูกพี่ลูกน้องของแด๊กซ์ เดซี่และแดฟนี แต่ยังคงมีที่ว่างอยู่

แดร์ริลเปิดประตูรถและทำท่าจะขึ้น แต่เดซี่ผลักเขาออกไปแล้วมองเขาด้วยความรังเกียจ “แดร์ริล นายไปกับคนอื่นไม่ได้รึไง?”

“ทำไม? รถคันอื่นมีคนหมดแล้ว ผมขึ้นได้แค่คันนี้” แดร์ริลกล่าว

เดซี่จ้องเขา “แดร์ริล นายโชคดีถึงขนาดได้รับเชิญจากเดคแลนให้ไปดินเนอร์ แต่ตอนนี้นายถึงขนาดจะนั่งรถเขาเลยเหรอ? นอกจากนั้นนะ นายมันสกปรก ไปเรียกแท๊กซี่ไป!”

เธอไม่ต้องการจะนั่งรถร่วมกับลูกเขยบ้านคนอื่น

แม้แต่เดคแลนก็ยังเสริมด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “แดร์ริล นายไม่เห็นเหรอว่าคุณผู้หญิงสุดสวยสองคนนี้ไม่อยากนั่งกับนาย? ฉันคงช่วยนายไม่ได้ ไปเรียกแท๊กซี่เถอะ”

หลังจากได้ยินเดคแลนกล่าว นักเรียนบนรถคันอื่นก็ระเบิดหัวเราะออกมาและมองแดร์ริลด้วยความรังเกียจ

นั่นมันน่าเศร้า ไม่มีใครชอบลูกเขยบ้านคนอื่นคนนี้ เขาจึงต้องนั่งแท๊กซี่

แดร์ริลถอนหายใจ ‘สมัยนี้ ผู้คนล้วนเป็นพวกวัตถุนิยมกันซะจริง มันก็แค่มื้ออาหารไม่ใช่รึไง?’

เขาเตรียมตัวจะไป ในขณะเดียวกัน แคทเธอรีนก็เดินมาหาเขาแล้วกล่าว “แดร์ริล ฉันจะไปส่งเธอเอง”

แคทเธอรีนขับ BMW สีชมพู เธอเห็นว่าคนไม่มีความสำคัญแบบแดร์ริลคนนั้น ในฐานะที่เธอเป็นอาจารย์ เธอรู้สึกว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเธอที่ต้องช่วยเขาแทนที่จะปล่อยให้เขานั่งแท๊กซี่
รถของเธอมีกลิ่นดอกไม้จาง ๆ เมื่อนั่งในรถเธอ แดร์ริลรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าเดิมและเหลือบมองเธอ เธอน่าดึงดูดมาก ข้อเสียของเธอเรื่องเดียวนั่นคือเธอเข้มงวดมากไปเท่านั้น

ในขณะที่เธอกำลังขับรถ เธอก็กล่าว “แดร์ริล อย่างที่เธอเห็น นักเรียนในห้องไม่ชอบเธอและไม่อยากให้เธอนั่งรถร่วมกับเธอ ดังนั้นเธอต้องทำงานให้หนัก ถ้าเธอไม่ทำ พวกเขาจะดูถูกเธอ และเธอก็จะเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่นไปตลอดชีวิต”

แดร์ริลยิ้มอยากขมขื่น “ไม่ต้องกังวลหรอกครับ มิสแคทเธอรีน ผมจะทำงานให้หนัก ผมขอมือถือของผมคืนได้รึยังครับ?”

เธอเอามือถือของเขาไปและยังไม่คืน

ใบหน้าของแคทเธอรีนมืดลง เธอจ้องแดร์ริล “นี่เธอได้ฟังที่ฉันพูดไหม? ฉันยึดมือถือของเธอ แล้วตอนนี้เธอก็จะขอมันคืน? ฉันจะคืนให้เธอถ้าเธอทำตัวดี”