คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 273
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นทำโทรศัพท์มือถือหาย พวกเธอคงคลุ้มคลั่ง
เซอร์ซี นิวแมน ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอสงบเสงี่ยมอย่างเหลือเชื่อเมื่อรู้ว่าโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าเงินหายไป
แดร์ริลชื่นชมเธออย่างเงียบขรึม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอคือ เพชรเม็ดงามของเฮกเซด รังสีของเธอเปี่ยมไปด้วยความสงบ และมั่นคงหาใครเปรียบไม่ได้
เกิดอะไรขึ้น? หรือเธอทำโทรศัพท์หาย?
คนอื่น ๆ ที่เหลือนั้นสับสน หากเซอร์ซีไม่สามารถจ่ายได้ แล้วทุก ๆ คนคงจะต้องหารเท่ากันเพื่อจ่ายค่ามื้ออาหารนี้?
เดคแลนไม่ตอบสนอง นอนสลบอยู่บนโต๊ะมาโดยตลอด เกิดอะไรขึ้น? เซอร์ซีจ่ายให้ไม่ได้ ถ้าหากเขายังเสแสร้งแกล้งเมาต่อ คนอื่น ๆ จะเริ่มตำหนินินทา เขาคงต้องจำใจฟัง
เขาไม่ค่อยเต็มใจ แต่เขาทำเป็นหาวและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแกล้งทำเป็นตกใจ “โอ้ว ฉันขอโทษ! ฉันเผลอหลับไปได้ยังไง? ฉันมั่นใจว่าทุกคนคงสนุกสนานกันในคืนนี้! เดี๋ยวฉันจะจ่ายเอง”
แ-่งเอ๊ย ดูเหมือนว่าเขาจะต้องไปขอเงินจากครอบครัวอีกแล้ว
เดคแลนเกาหัว “พวกเรา อาหารมื้อนี้มีมูลค่ากว่า สามสิบล้าน เงินของฉันถูกเก็บไว้ในกองทุนหุ้น” เขายอมรับ “ฉันคงต้องรบกวนให้ พ่อของฉันโอนเงินมา”
เขาสูดลมหายใจเข้า ขณะที่โทรศัพท์ไปหาพ่อของเขา พ่อของเขาคือ เจสัน โนเอล ผู้ซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงด้านนักธุรกิจ ในอุตสาหกรรมอาหารแปรรูป
เมื่อสายโทรศัพท์ต่อติด เดคแลนฝืนยิ้มอย่างลุกลนพึมพัมว่า “พ่อ พ่อช่วยโอนเงินสดให้ผมเพิ่มอีกสักสามสิบล้านได้ไหม?”
เขาต้องหาเงินมาจ่ายให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไร ถึงแม้ว่าจะโดนพ่อกร่นด่าจนหูชา
“อะไรนะ? ขอเงินเพิ่มอีก?” เจสัน อีกฝั่งของคู่สาย เขาตอบอย่างกลับอย่างกริ้วโกรธ “ไอ้ลูกเลว ฉันเพิ่งจะให้นายไปสามสิบล้านตอนเข้าเรียนที่เฮกเซด เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนี้แกใช้ไปหมดแล้ว? แกมัมเหลวแหลก น่าผิดหวังยิ่งนัก!”
เจสันเดือดดาล เขาทำงานหนักมาทั้งชีวิต ก็ยังไม่วายเจอลูกเฮงซวยใช้เงินเป็นสิบล้านในช่วงเวลาสั้นๆ
เดคแลนเกือบน้ำตาตก แต่เขาจะให้เพื่อนร่วมชั้นรู้ไม่ได้และแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ครับพ่อ ผมมีเรียนเจ็ดคาบต่อวันเลย ไม่จำเป็นต้องห่วงครับ” เขาตัวสั่นสะท้าน
“ให้นรกแตกตาย ไอ้ลูกเลว! นายกำลังยียวนกวนประสาทฉันหรอ? ฉันขอเตือน ฉันจะโอนสามสิบล้านนี้ให้แก และอย่าแม้แต่จะคิดว่าจะโทรมาขอเพิ่มมากกว่านี้ ไปอีกหกเดือน!” เขาวางสายเฉียบพลัน
“พ่อฉันเขาเป็นห่วงหน่ะ” เขาหัวเราะกลบเกลื่อน “เขาถามถึงคาบเรียนในวัน ๆ นึงของฉันมีเท่าไหร่หน่ะ”
โทรศัพท์เขาสั่นแจ้งเตือนขณะกล่าวกับคนในชั้นเรียน เจสัน ได้โอนเงินให้เขา ให้ตายเถอะ อาหารมื้อนี้ราคายี่สิบล้านกว่า ๆ และเขาต้องดิ้นรนไปขอพ่อครั้งนี้หนักหนาสาหัสมากสำหรับเขา!
เดคแลนน้ำตาตกใน เมื่อเห็นเงินหายไปจากบัญชีของเขา
ขณะที่ทุกคนแยกย้ายกลับออกจากห้องทานอาหารค่ำ เดซี่ กล่าวถามแคทเธอรีน “คุณแคทเธอรีน คุณรู้สึกอะไรไหมหลังจากทาน โอสถวิญญาณศิลา ?”
“ไม่รู้สึกอะไรเลย” แคทเธอรีนส่ายหัว
พวกเขามึนงง มันควรจะออกฤทธิ์ในทันที หรือเป็นไปได้ที่แดร์ริลจะพูดถูกถึงประสิทธิภาพของโอสถ?
“ใช่ว่าโอสถทุกอันจะออกฤทธิ์ในทันที” เธอกล่าวเสริม “ไม่แน่ อาจจะเป็นพรุ่งนี้”
เดคแลน ทำให้ดูยิ่งใหญ่เมื่อมอบโอสถให้เธอต่อหน้าคนทั้งชั้นเรียน มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?
“แดร์ริลได้โปรด ต่อจากนี้อย่าพ่นน้ำลายไร้สาระใส่ฉันอีก โอสถของเดคแลนจะเป็นของปลอมได้ยังไง?” ปราเธอรีนเย้ยหยัน “นายโชคดีที่เดคแลนเป็นคนมีเมตตาให้อภัย ถ้าหากเป็นคนอื่นก็อาจจะแย่ได้สำหรับนาย”
แดร์ริล หัวเราะเป็นคำตอบ
เดคแลนก้าวเดินมาอย่างช้า ๆ หลังจากจ่ายค่าอาหารเสร็จ
