คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 277

“แดร์ริล”

เดคแลนยืนขึนถากถาง “สันดานนายไม่เปลี่ยนไปเลย! นายยังคงติดนิสัยขี้ขโมย! นายไม่อับอายแม้แต่นิดเลยเหรอ? นายบอกว่าเจอมือถือของเซอร์ซี นายกล้าสาบานไหมว่าเก็บได้?

เ-ี่ยเอ๊ย แดร์ริลหมดหนทาง เขายิ้มเจื่อน ๆ และยอมรับ “เอาละ ๆ ฉันขโมยมือถือของเธอไปเองเมื่อวานนี้”

เซอร์ซี กัดฟันมองแดร์ริลอย่างน่าขนหัวลุก เธอไม่เคยจงเกลียดจงชังใครเท่านี้มาก่อนในชีวิต นี่คือครั้งแรกที่ใครบางคนได้ขโมยของ ๆ เธอไป

เธอรู้สึกถูกรังเกียจที่จะต้องอยู่ร่วมห้องเรียนกับหัวขโมยต่ำช้าอย่างเขา

แดร์ริลเกาหัว “เซอร์ซี ฉันไม่สนว่าเธอจะคิดยังไงกับฉัน แต่ฉันมีเหตุผลที่จำเป็นต้องขโมยมือถือของเธอ เมื่อวานที่โอเรนทอล เพิร์ล เดคแลนรู้ตัวว่าเขาจะไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหาร เขาวางแผนให้เธอจ่ายแทนเขา ฉันจึงขโมยมือถือของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น”

‘ฉันช่วยเธอไว้ ที่จะได้ไม่ต้องเสียเงินยี่สิบกว่าล้าน!’

สีหน้าของเซอร์ซีไม่ได้เปลี่ยนไป เธอไม่เชื่อแดร์ริล

เสียงหัวเราะดังลั่น แดร์ริลเสียสติไปแล้วหรือยังไง? ทำไมเขาถึงคิดหาข้ออ้างแบบเด็ก ๆ? ทำไมเดคแลนถึงจะไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหาร?

เดคแลนช็อคเมื่อได้ยินเหตุผลของแดร์ริล เขาเคร่งเครียด ทำไมแดร์ริลถึงรับรู้แผนการของเขาเมื่อวาน? เขามองไปหาไมล์อย่างสงสัย ไมล์เองนั้นก็ตื่นตระหนกพอ ๆ กับเขา ไมล์ส่ายหัวปฏิเสธว่าเขาไม่ได้บอกอะไรกับแดร์ริล

เดคแลนหวาดระแวง แต่เขาหัวเราะกลบเกลื่อน “แดร์ริล ยอมรับมาซะเถอะว่านายขโมยมือถือของเธอ นายหาเหตุผลที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วใช่ไหม? อย่างฉันจะจ่ายไม่ไหว? ฉันดูเหมือนพวกไม่มีปัญญาหาเงินแค่ยี่สิบล้านมาใช้ รึยังไง?

แดร์ริลได้แต่หัวเราะขบขัน

แคทเธอรีนเดินเข้ามาในห้อง มองไปที่ความปั่นป่วน เธอกล่าวถาม “เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”

“มิสแคทเธอรีน แดร์ริลขโมยโทรศัพท์มือถือ” เดคแลนชี้ตัวไปที่แดร์ริล

ขโมยโทรศัพท์มือถือ?

“เดคแลนหยุดรังแกแดร์ริล” เธอเคร่งขรึม “เขาอาจจะเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นแต่ฉันเชื่อว่าเขาไม่มีทางขโมยของ หยุดเรื่องราวนี่สักที” แคทเธอรีนปกป้องแดร์ริล

เดคแลนไม่พอใจกับการตอบสนองของเธอ ขณะที่เขากำลังจะสานต่อเรื่องราว แคทเธอรีนเดินขึ้นแท่นสอนหน้าชั้นเรียนและทุ่มหนังสือลงบนโต๊ะ “เข้าประจำที่ ฉันมีประกาศสำคัญที่จะต้องแจ้งให้ทราบ”

แคทเธอรีนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ “ฉันว่าพวกเธอคงได้เห็นข่าวกันแล้ว เมื่อไม่นานมานี้มีพายุใต้ฝุ่นขนาดใหญ่พัดถล่ม ทำให้หลายหมู่บ้านน้ำท่วม” เธออธิบาย “หลายคนสูญเสียที่อยู่อาศัย เราในฐานะหกสำนักหลัก จะต้องเข้าช่วยเหลือผู้ยากไร้”

แคทเธอรีนกลับหลังหัน และเขียนข้อความบนกระดาน “ทางโรงเรียนตัดสินใจว่าจะระดมเงินบริจาคช่วยเหลือหมู่บ้านที่ได้รับผลกระทบ” เธอกล่าวต่อ “ฉันต้องการให้ทุกคนบริจาค สุดกำลังสามารถเท่าที่จะมอบให้ได้”

ระดมทุนบริจาค? ทั้งห้องเรียนเริ่มพูดคุยซุบซิบกัน

“เพื่อส่งเสริมให้นักเรียนร่วมบริจาคทางโรงเรียนตัดสินใจจะมอบรางวัลให้กับนักเรียนผู้ที่มียอดบริจาคมากที่สุดในแต่ละห้องเรียน” เธอกล่าวเพิ่มเติม “รางวัลอันยิ่งใหญ่”

อะไรนะ? รางวัล? ทุกคนตาโตเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น โรงเรียนเฮกเซดไม่ใช่โรงเรียนธรรมดาทั่วไป ของรางวัลจะต้องเป็นสิ่งมหัศจรรย์ อย่างโอสถ หรืออื่น ๆ

ขณะเดียวกันก็มีคนตั้งคำถาม “มิสแคทเธอรีน พวกเราไม่ได้มีเงินสดติดตัว เราจะร่วมบริจาคได้ยังไง?”

ทุก ๆ คนมีคำถามนี้อยู่ภายในใจ พวกเขาร่ำรวยกันทั้งหมดแต่พวกเขาก็ไม่ค่อยที่จะพกเงินสดติดตัวมากมาย

“ไม่ต้องเป็นห่วง” แคทเธอรีนกล่าวเสริมความมั่นใจ “ทางโรงเรียนได้เปิดแพลตฟอร์มรับบริจาคผ่านช่องทางออนไลน์ พวกเธอสามารถโอนเงินเข้าไปในบัญชีธนาคารของโรงเรียนได้”