คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 278
แคทเธอรีนแปะป้าย คิวอาร์โค้ด บนกระดานดำ
เหล่านักเรียนเริ่มสแกนคิวอาร์โค้ด เพื่อบริจาคบางคนบริจาค สองแสน ห้าแสน บางคนใจบุญบริจาคให้ถึงหลักล้าน พวกเขาตั้งใจบริจาคมากมายเพื่อหวังรางวัลที่จะมอบให้แก่ผู้บริจาคสูงสุด ตามที่มิสแคทเธอรีนได้กล่าวไว้
“นายบริจาคไปเท่าไหร่?”
“ว้าว ห้าแสน”
“ฉันก็ไม่ขอน้อยหน้า ฉันบริจาคไปหกแสน”
ทุก ๆ คนภูมิใจกับยอดบริจาคของตัวเอง แคทเธอรีนพึงพอใจ แพลตฟอร์มออนไลน์ของทางโรงเรียนแสดงผลรายชื่อว่าใครคือผู้มียอดบริจารสูงสุด
สายตาทุก ๆ คนจับจ้องไปที่รายชื่อ
ทันใดนั้นนักเรียนต่างห้องก็บริจาคถึง หนึ่งล้านแปดแสน
“ดูนี่สิ! เดคแลนบริจาคสองล้าน!” ใครบางคนตะโกน
ทั้งห้องเรียนส่งเสียงกึกก้อง รายชื่อแสดง เดคแลน โนเอล จากห้องสิบหกในตอนนี้คือคนที่มียอดบริจาคสูงสุดที่สองล้าน
ทุกสายตาจับจ้องไปที่เดคแลน สองล้าน เขาจะต้องร่ำรวยมากอย่างแน่นอน
แคทเธอรีนพยักหน้าอย่างภาคภูมิ ห้องเรียนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังเลยถึงแม้ว่าจะไม่ตั้งใจเรียนแต่ก็มีจิตใจที่เป็นกุศลอย่างมาก
ทุก ๆ คนชื่นชมเดคแลน เขารู้สึกภูมิใจ เขายกมือถือขยับไปมาตรงหน้าของแดร์ริล “ดูนี่ แดร์ริล ฉันเพิ่งจะบริจาคไปสองล้าน ใช่นายรึเปล่านะ ที่บอกว่าฉันไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหาร?”
ด้วยเหตุนี้เขาจึงหยอกล้อต่อยเบา ๆ ไปที่อกของแดร์ริลถึงสองครั้ง “ไอ้ต่ำต้อยลูกเขยบ้านคนอื่น” เขาถ่มถุย “เวลานายขโมยโทรศัพท์มือถือคนอื่นอย่ามาใช้ฉันเป็นข้ออ้าง มันช่างน่าสมเพช?”
นักเรียนคนอื่น ๆ ก็ส่งเสียงแทรกเข้ามา
“ใช่! เดคแลนดูเหมือนคนขัดสนหมุนรึไง?” ทุก ๆ คนต่างถ่มถุยไปที่แดร์ริล
แคทเธอรีนเริ่มเชื่อกับคำกล่าวหาของคนในห้องเรียน เธอกวาดสายตาไปที่แดร์ริล และถามว่า “แดร์ริล นี่นายได้ขโมยมือถือของใครไปจริง ๆ งั้นเหรอ?”
เธอตื่นขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอรู้ตัวว่าเธอตกชั้นกำลังภายในไปถึงสองขั้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ กำลังใจของเธอถดถอยลงไปอีกกับเรื่องของแดร์ริล
ไมล์ยืนขึ้นและกล่าว “มิสแคทเธอรีน แดร์ริลขโมยมือถือของเซอร์ซี!”
คนอื่น ๆ พยักหน้าสนับสนุน
แคทเธอรีนผิดหวังอย่างร้ายแรง “แดร์ริล ฉันเพิ่งจะปกป้องนาย” เธอตำหนิ “ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่านายขโมยมือถือไป มันไม่เป็นอะไรหรอกที่นายจะยากจน แต่นายจะต้องเป็นคนจนที่มีศักดิ์ศรี นายเข้าใจไหม?
แดร์ริลแสดงสีหน้าคลุมเครือขณะมองไปที่เธอ “มิสแคทเธอรีน คืนมือถือมาให้ผม ผมอยากจะบริจาค” เขาประกาศกร้าว
ฮ่าฮ่า ไอ้หน้าโง่นี่อยากจะบริจาค? เขาอับจนมากขนาดต้องขโมยมือถือหาเลี้ยงชีพ เขาจะมีปัญญาบริจาคสักแค่ไหน? หรือว่าเขาพยายามปลอบใจตัวเอง? ทั้งห้องหัวเราะเยาะเขา
แคทเธอรีนกล่าวอย่างเข้มงวด “แดร์ริล ฉันจะคืนมือถือของนายด้วยเงื่อนไขสองข้อ หนึ่ง ห้ามเล่นโทรศัพท์มือถือระหว่างเรียน ครั้งต่อไปที่ฉันยึดมัน ฉันจะไม่คืนให้นายอีกเลย สองอย่าให้ฉันรู้ว่านายขโมยของ ถ้าหากฉันจับได้ฉันจะแจ้งความกับตำรวจ อย่าคิดว่าฉันจะปกปิดให้นายเพราะนายเป็นลูกศิษย์ของฉัน อย่างที่ฉันบอกถึงนายจะยากไร้ แต่ก็ต้องคงไว้ซึ่งศักดิ์ศรี ถ้านายไม่ปราถนาจะเปลี่ยนแปลงชีวิต แล้วนายจะอยู่ไปเพื่ออะไร? หากนายขัดสน นายจะต้องทำงานหาเงินแม้มันลำบากยากเย็นแต่เงินทุกสตางค์ที่หามาได้นั้นเป็นของนาย
แดร์ริลช่างน่าผิดหวังในสายตาของเธอ
เดซี่เยาะเย้ย แดร์ริลจากด้านหลังของห้องเรียน “แดร์ริล นายวางแผนจะบริจาคสักเท่าไหร่กัน? หลักหน่วยจะพอรึเปล่า?”
“แดร์ริลขโมยมือถือเพื่อหาเลี้ยงชีพ” แดฟนีส่งเสียงแทรก “ฉันมั่นใจว่าต้องมีสักร้อยสองร้อย!”
ทั้งห้องหัวเราะเยาะเสียงดังลั่นอีกครั้ง
“พระเจ้าช่วย…”
เหตุการณ์ที่ตามมาทำให้ทุกคนอ้าปากค้างมึนงง ไม่น่าเชื่อ! รายชื่อผู้บริจาคยอดสูงสุดในตอนนี้คือ ห้าล้านเป็นชื่อของแดร์ริล ดาร์บี้ จากห้องเรียนสิบหก!
